บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 10
วันรุ่งขึ้น หนูมาลี และการะเกดมาขายข้าวกล่องในตลาดกันตามปกติ
“ดังแล้วยังมาขายของอีกหรือหนู” พ่อค้าชวนคุย
“แค่เข้ารอบ ยังไม่ได้เงินนี่ค้า” การะเกดตอบแบบขำๆ
“พวกเราในตลาดโหวตหนูหลายคนเลยนะ” แม่ค้าเอ่ยเล่าให้ฟัง
“จริงหรือคะ ขอบคุณมากเลย เอางี้หนูยกข้าว” หนูมาลีชี้ข้าวกล่องของตนเองก่อนเปลี่ยนใจนึกขึ้นได้ “เอ้อ เงินลงทุนของพี่เขา ถ้ายกให้ฟรี เขาคงด่าหนูอีก”
ขณะนั้นเอง ซีโร่เดินมาหา “ไม่ได้ยกแล้วใช่ไหม งั้นขอซื้อนะ”
“ได้เลยค่ะ พี่เอาอะไรดีจ๊ะ มีข้าวไข่เจียว ข้าวผัดปู ข้าวกะเพรา”
“กินอะไรดีน้า”
หนูมาลียื่นหน้าไปเพ่งมอง “มีใครบอกไหม พี่หน้าเหมือนพี่ซีโร่มาก”
“อื้อมี มีคนบอกเสียงก็เหมือนนะ...” ซีโร่ตอบพร้อมร้องเพลงท่อนหนึ่งให้ฟัง
“โอ้โห โคตรเหมือนเลย”
ซีโร่ยิ้มๆ ชี้ให้หนูมาลีดูด้านหลัง ทีมถ่ายรายการซูเปอร์สตาร์เดินออกมาจากที่ซ่อน
“ถ่ายเราอยู่นี่” การะเกดร้องบอก
“นี่หมายความว่า ....พี่ซีโร่ตัวจริง” หนูมาลีเข่าอ่อนจะล้มลง การะเกดร้องว้าย รีบเข้าไปรับ
ซีโร่รีบเข้าไปช่วยจับด้วยอีกคน “หนูมาลี หนูมาลี” ซีโร่ร้องเรียกเด็กสาวที่บัดนี้เป็นลมไปแล้ว เพราะพี่ซีโร่มาคุยด้วย
หนูมาลีถูกพากลับมาที่ร้านเซอร์ไพรส์ หลังจากฟื้นแล้วก็แอบอยู่ข้างหลังการะเกด ด้วยท่าทีที่เขินอาย แต่ตามองเขม็ง นั่งมองซีโร่ด้วยความชื่นชมไม่ยอมพูดอะไรสักคำ เพราะเขินมาก ทีมถ่ายรายการก็ถ่ายไป ซีโร่ยิ้มๆ
“วันที่เขาเจอพี่ตอนเราไปสมัคร เขาก็เป็นลมแบบนี้ค่ะ ถ้าพี่อยากรู้ว่าเขาบ้าพี่แค่ไหน พี่ไปดูในห้องเขาได้เลยค่ะ” การะเกดเล่า
“ก็ดี งั้นไปกันครับ” ซีโร่หันมาบอกกล้อง ซีโร่ลุกขึ้น การะเกดและทีมถ่ายทำเตรียมย้ายไปดูห้องของหนูมาลี
“เฮ้ยไปจริงเหรอ เฮ้ยมาก่อน กลับมาก่อน” หนูมาลีร้องตกใจวิ่งตามไป