บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 15 หน้า 5
วรนาฎทำเป็นต่อว่า “ท่านก็ดูเป็นผู้ทรงศีล ทำไมถึงใช้เดรัจฉานวิชา ทำร้ายคนดี “
“แกต่างหากที่หน้าเนื้อใจเสือ” สนทรรศน์เอาพระขรรค์จี้ วรนาฎอึ้งตัวแข็ง
ที่ขังดวงจิตวรนาฎ วรนาฎที่หลับอยู่ลืมตาตื่น “พี่สุรนิตย์ “
วรนาฎลุกขึ้น อสูรเข้ามาขวาง
สนทรรศน์จ้องวรนาฎ เห็นหน้าของวรนาฎมีอสูรซ้อน “แก“ สนทรรศน์จะเข้าไปเอาสร้อยพระขรรค์แทง
โอฬารขวาง ชี้หน้า “อย่าเข้ามานะ”
วรนาฎแสร้งห้าม “อย่าห้ามเค้าเลยคุณ เมื่อเค้าอยากจะปราบอสูร ก็ปล่อยเค้า”
โอฬารเป็นห่วง “แต่มันจะทำร้ายคุณป้า”
หนานจรวยแย้ง “สร้อยพระขรรค์ด้ามจิ๋วนี้ทำร้ายคนธรรมดาไม่ได้ .....เอาอย่างนี้สิ ถ้าพวกคุณอยากพิสูจน์ก็แค่เอาสร้อยนี้คล้องคอวรนาฎ แล้วพวกคุณก็จะได้เห็นความจริง” ทุกคนมองหน้ากัน
วรนาฎเอ่ย “อุ้ยอยากเห็นใช่มั้ย ได้ ยายจะทำเพื่ออุ้ย”
โอฬารยังไม่ยอม “แต่สร้อยนั่นมันอาจจะมีอาคม”
“เรื่องมาถึงขั้นนี้ ขอให้ทุกอย่างแล้วแต่เวรกรรม ยายเชื่อว่าทำดีพระย่อมคุ้มครอง”
เดชเร่ง “รอทำไมล่ะ จัดการเลย...สนทรรศน์”
สนทรรศน์เดินเข้าไปจะคล้อง แสงของสร้อยวาบขึ้น วรนาฎจ้องสู้ แต่มือกำแน่น
ที่ขังดวงจิตวรนาฎ อสูรโขนบีบคอวรนาฎ วรนาฎก็บีบคออสูรโขน วรนาฎดูจะมีกำลังแรงขึ้น ขณะที่อสูรโขนอ่อนกำลังลง
“ช่วยนาฎด้วย พี่สุรนิตย์”
สนทรรศ์เห็นวรนาฏจับคอตัวเอง “พี่สุรนิตย์ ช่วยนาฎด้วย” สนทรรศน์ชะงัก
จู่ๆเสียงของเซียนเต้าก็ดังขึ้น “อย่านะ อย่าหลงกลมัน”
ทุกคนชะงัก ต่างพามองหาต้นเสียง วรนาฏก็แกล้งทำเป็นแปลกใจ จู่ๆเซียนเต้าก็เซเข้ามา ล้มพับ กระอักเลือด อ่อนแรง
เดชสงสัย “เฮ้ย แกเป็นใครวะ”
โอฬารจำได้ “แก แกคือไอ้หมอผีของนิลุบล”
เซียนเต้าเล่นละคร “ไอ้สนทรรศน์กับอานิลุบลมันรวมหัวกันจ้างอั๊วทำร้ายครอบครัวลื้อ แต่อั๊วทำไม่สำเร็จ มันเลยจะฆ่าปิดปากอั๊ว”
วรนาฏแกล้งทำตกใจ “คุณพระช่วย!”