บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 11
ห้องพักวรินทร์ เรือนปั้นหยา วรินทร์ปูที่นอนข้างๆเตียงเสร็จ นั่งลงกอดเข่า เครียดๆ นึกถึงเหตุการณ์เมื่อกลางวัน
วรินทร์ในชุดนักศึกษา จะไปเรียน
แก้วรดน้ำต้นไม้อยู่ เห็นเข้าก็คันปาก ทิ้งสายยาง วิ่งไปหา “คุณอุ้ยคะคุณอุ้ย”
“ว่าไงจ๊ะแก้ว”
“คือว่า” แก้วมองซ้ายขวา กระซิบ “เมื่อเช้านี้ คุณสนทรรศน์มารอพบคุณอุ้ยด้วยนะคะ”
“จริงเหรอ ฉันไม่เห็นรู้เรื่องเลย”
“ก็คุณผู้ชายนะสิคะ ไล่คุณสนทรรศน์กลับไป แล้วสั่งห้ามไม่ให้บอกคุณอุ้ย”
“คุณพ่อนะเหรอ”
“เนี่ยแก้วก็เสี่ยงอยู่เหมือนกันนะคะ ถ้าคุณผู้ชายรู้เข้า แต่ว่าแก้ว...”
วรินทร์เครียด ไม่ได้สนใจฟังแก้วต่อ
ห้องเรียน มหาวิทยาลัย วรินทร์ตกใจเมื่อได้ยินเรื่องที่เพื่อนเล่า “พี่ทรรศน์ดรอปเรียน! แกแน่ใจเหรอ”
กอหญ้ายืนยัน “อื้อ แน่สิ ก็เพื่อนพี่ทรรศน์เค้าบอกมาแบบนี้”
ดุ๊กเสียดาย “จะจบอยู่แล้วเนี่ยนะ สงสัยยังทำใจไม่ได้แน่ๆ เลยว่ะ”
กอหญ้าคาดคั้นวรินทร์ “เพราะแกรึเปล่าไอ้อุ้ย แกมีปัญหาอะไรกับพี่ทรรศน์ บอกพวกชั้นมาตรงๆ งานเผาพ่อพี่ทรรศน์แกก็ไม่ไป ชั้นโทร.หาก็ไม่รับสาย”
ดุ๊กเสริม “นั่นดิ ถามอาจารย์โรจน์ อาจารย์ก็ไม่บอก”
“ชั้น...ชั้นปวดท้องน่ะ ลุกไม่ขึ้น เลยไปไม่ไหว” ดุ๊กกับกอหญ้ามองกันไม่ค่อยเชื่อถามด้วยความสงสัย วรินทร์ย้ำ “จริงๆ นะ”
กอหญ้าตัดบท “เออๆ ปวดท้องก็ปวดท้อง แล้วนี่แกโทร.หาพี่เค้าบ้างยัง“
วรินทร์ปากแข็ง “คงไม่ต้องมั้ง ก็ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับพี่ทรรศน์ซะหน่อย”
“แต่เวลาแบบนี้ พี่ทรรศน์น่าจะต้องการกำลังใจนะเว้ย เกิดคิดทำอะไรแบบพ่อตัวเองขึ้นมาล่ะก็...อึ๋ย” กอหญ้าตบหัวดุ๊กผัวะ “โอ๊ย ไอ้หญ้า เจ็บนะโว้ย”
“พูดไม่คิด ตบปากตัวเองสามที ไวเลยๆ “
ดุ๊กทำตบปากตัวเองเบาๆ พลางเอาศอกกระทุ้งกอหญ้าให้ดูอาการวรินทร์ที่เป็นห่วงสนทรรศน์
วรินทร์ตัดสินใจหยิบมือถือขึ้นมาลังเลจะโทร.ไม่โทร.ดี
นัยน์เนตรอาบน้ำเสร็จออกมา เห็นเข้า“จะโทร.หาใครเหรอ ?”
“คะ พี่เนตร” วรินทร์รีบวางมือถือ “เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร”
“เหรอ แล้วไป นึกว่าจะโทร.หาคนที่พี่รู้จัก จะได้ฝากความคิดถึง” วรินทร์รู้ว่าโดนแดกดัน หน้าเจื่อน “แหม พี่พูดเล่น ดูทำหน้าเข้า ซีดเป็นไก่ต้มเชียว ปิดไฟนอนเหอะ วันนี้พี่เหนื๊อยเหนื่อย คุณยายท่านเรียกหาทั้งวันเลย”