บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 19 หน้า 7
หนานจรวยลุ้น “แล้วพระขรรค์เงิน”
เดชพลิกตัวอภิศักดิ์ เผยให้เห็นพระขรรค์เงิน
สนทรรศน์หยิบขึ้นมา“เจอแล้วครับ” ทุกคนดีใจ
สนทรรศน์จับมือหนานจรวยมาจับพระขรรค์เงิน หนานจรวยยิ้ม
นัยน์เนตรกับมาณพเข้ามาเห็นหน้าประตูบ้านด้านในมนัสวานิชย์ตกแต่งสวยงาม ด้วยผ้าทอ ดอกไม้ นัยน์เนตรดึงแขนมาณพไว้ ลังเล “พ่อคะ เนตรว่า เราอย่าเข้าไปเลยนะ”
“ก็เราคุยกันแล้วไง เนตร“ มาณพดึงนัยน์เนตรที่ดูไม่เต็มใจเดินจะเข้าบ้าน
โอฬารเดินออกมากับสว่างและรังสรรค์ “เดี๋ยวสว่างมาคอยดูแลอยู่แถวหน้าบ้านนะ”
“ผมไปรับคุณยายใหญ่นะครับ” รังสรรค์พูดจบก็เดินออกไป
โอฬารเห็นมาณพชะงัก “เห็นว่าไม่สบาย นึกว่าจะมาไม่ได้ แถมยังมาเร็วมาก”
“ผมก็ไม่ได้เป็นอะไรแล้ว เมื่อคุณป้าวรนาฎอุตส่าห์เชิญทั้งทีไม่มาคงไม่ได้”
“ก็แปลกนะ ร้อยวันพันปี ไม่เห็นคุณเคยมาเยี่ยมคุณป้าวันนี้อุตส่าห์หอบสังขารมา หวังอะไรเป็นพิเศษรึเปล่า”
“พ่อคะ ในเมื่อคนเค้าไม่ต้อนรับ เราก็กลับเถอะค่ะ“ นัยน์เนตรดึงมาณพกลับแต่มาณพดึงมือออก
“พ่อไม่กลับ ในเมื่อคุณป้าให้อุ้ยไปเชิญเรามาเราก็มีสิทธิ์ที่จะอยู่ที่นี่ ในงานนี้”
กลุ่มญาติปลอม 3 คน ชายหนึ่ง หญิงสอง เดินเข้ามา ชายใส่สูท หญิงใส่ชุดผ้าไหม ให้ดูว่ามีฐานะ หญิงอีกคนเป็นลูกสาว
“สวัสดีค่ะ โอ๊ย อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาเลย”
ญาติชายเข้ามาตบไหล่มาณพ “เฮ้ย เป็นไง แหม นี่ถ้าไม่มีวันรวมญาติคงไม่ได้เจอกัน “ เสร็จแล้วก็จับมือโอฬารเขย่าสนิทสนม “สบายดีนะคุณ ดีใจจริงๆ ที่เจอ “
โอฬารงง “เดี๋ยวๆ คุณเป็นใครครับ”
สุดาดวง กับวรินทร์ แก้วยืนดูซุ้มอาหารต่างๆ ที่ถูกจัดแต่งอย่างสวยงาม ดูดี มีอาหารเตรียมพร้อมอยู่อย่างครบครัน
สุดาดวงฝากฝัง “แก้ว วันนี้บริการคนเดียวเหนื่อยหน่อยนะ ฉันไม่ได้หาคนมาช่วย นึกว่าทางบริษัทออกาไนซ์จัดมาแล้ว”
“ค่ะ”
“คุณแม่ไม่สงสัยอะไรบ้างเหรอคะ”
“สงสัย เรื่องอะไรกันจ๊ะ”
“เมื่อวานกว่าเราจะเข้านอนก็ดึกมาก พวกออกาไนซ์จะมาจัดบ้านตอนไหน ทำไมเราไม่ได้ยินเสียง ทำไมเราถึงหลับเป็นตายกันหมด“