บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 23
สวนโรงพยาบาล สนทรรศน์เดินมา
อีกมุมหนึ่งรังสรรค์พูดอยู่กับเซียนเต้า “ผมอยากให้ท่านเซียนช่วยไปสั่งสอนนังเมียน้อยพ่อที่มันทำให้แม่ผมฆ่าตัวตาย”
“ไม่ต้องห่วง ใครที่เป็นศัตรูกับลื้อ อั๊วจะจัดการมันเอง”
สนทรรศน์งงที่เห็นรังสรรค์ยืนพูดอยู่คนเดียว
“ขอบคุณ ท่านเซียน”
“สรรค์” รังสรรค์หันกลับมา แววตากร้าว สนทรรศน์เอ่ยถาม “พูดอยู่กับใคร”
“เปล่า....”
มือถือสนทรรศน์ดัง “ฮัลโหล พี่สว่างเหรอ มีอะไรครับ...คุณยายใหญ่! ได้ ผมจะไปเดี๋ยวนี้ สรรค์ สว่างโทรมาบอกว่า คุณยายใหญ่ไม่สบาย กลับไปดูกันหน่อยเถอะ”
เซียนเต้าปรากฏตัวขึ้นข้างๆรังสรรค์ “ให้มันไปคนเดียว....”
“นายก็ไปดูสิ ฉันไม่ว่างต้องดูคุณแม่”
“ตอนนี้อุ้ยอยู่กับคุณอาสุแล้ว“
“ไม่ได้ เดี๋ยวฉันต้องไปงานต่อ” รังสรรค์ทำเป็นดูมือถือ เช็คงานไปมา
สนทรรศน์เซ็ง เดินออกไปอีกทาง
“ดีมาก ให้มันวุ่นวายอยู่กับยายแก่นั่น เราจะได้ทำงานสะดวก”
“งานอะไรครับ”
เซียนเต้ายิ้ม
สนทรรศน์เปิดประตูเข้ามาอย่างรีบร้อน
สว่างตามมาด้วย “ผมมาถึงก็เห็นท่านนอนอยู่ที่พื้นนอกห้อง แก้วมันก็หายไปไหนไม่รู้”
“ทำไมไม่เรียกรถพยาบาล”
“ท่านไม่ยอมครับ บอกว่าให้โทรตามคุณสนทรรศน์มาให้ได้”
สนทรรศน์เข้าไปที่เตียงที่วรนาฎนอนอยู่ “คุณยายใหญ่ครับ ....”
วรนาฎลืมตา
“สนทรรศน์....อสูรมันยังไม่ตาย”