บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 23 หน้า 3
พลอยนั่งลงข้างๆนัยน์เนตร ยื่นซองให้ “อ่ะ พวกฉันช่วยทำบุญ มีอะไรให้ช่วยก็บอกนะ ฉันรู้ว่าตอนนี้แกไม่มีใครแล้ว พวกฉันสงสารแกนะ”
นัยน์เนตรกำซองไว้ แล้วขว้างใส่เพราะนึกว่าเพื่อนเยาะเย้ย “ฉันไม่ต้องการความสงสารเห็นใจจากพวกแก เก็บไว้สงสารตัวเอง ตอนไม่เหลือใครเถอะ” นัยน์เนตรเดินออกไป
พลอย เมย์มองหน้ากัน พลอยโมโห “อะไรของมัน ประสาท”
นัยน์เนตรเข้ามาร้องไห้ด้วยความเจ็บใจนึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้า
หลังจากที่นัยน์เนตรเป็นลมในงานศพ นัยน์เนตรนั่งมึนอยู่ที่บ้าน
สนทรรศน์เป็นห่วง “เนตรอยู่คนเดียวได้แน่นะ”
นัยน์เนตรประชด “ไม่ได้ก็ต้องได้ ขอบคุณที่อุตส่าห์มาส่งทั้งๆที่ไม่เต็มใจ”
“เราเป็นเพื่อนกันไม่ว่าเรื่องอะไร เราก็พร้อมที่จะช่วยเหลือเนตรเสมอ”
“ถ้าอย่างนั้น ทรรศน์ช่วยกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม”
“ได้“
นัยน์เนตรดีใจมีหวังเข้ากอดทรรศน์ “ขอบคุณนะทรรศน์ ถึงเราจะเสียพ่อไป แต่ถ้าเรามีทรรศน์ เราก็มีกำลังใจที่จะมีชีวิตอยู่”
“เราจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม คือ เราจะกลับมาเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของเนตร” นัยน์เนตรผละออกมา “เพราะระหว่างเรามันไม่เคยมีอะไรเกินเลยมากกว่านั้น ไม่ว่าเนตรจะพยายามแค่ไหน เราก็ให้เนตรมากกว่านี้ไม่ได้”
“ทรรศน์อุตส่าห์มาส่งเรา ก็เพราะจะพูดเรื่องนี้เหรอ”
“เนตร สิ่งที่เนตรทำวันนี้มันไม่สมควร ขอร้องเถอะนะ อย่าทำอีก มันไม่มีประโยชน์ เพราะเนตรก็จะดูไม่ดีในสายตาคนอื่นด้วย”
“แค่เราเป็นลมเนี่ยนะ จะดูไม่ดี อ๋อ นี่ทรรศน์คิดว่าเราแกล้งเป็นลมเรียกร้องความสนใจใช่มั้ย จะบอกให้นะ เราไม่เคยใช้จริตมารยาล่อผู้ชายเหมือนยัยอุ้ยหรอก”
“แล้วที่เนตรลงทุนจูบเราต่อหน้าอุ้ยน่ะ มันไม่ใช่จริต ไม่ใช่มารยาหรอกเหรอ”
“อะไรนะ เราน่ะเหรอจะทำอะไรสิ้นคิดอย่างนั้น“
“เอาเถอะ เนตรไม่ยอมรับก็ไม่เป็นไร ขอให้ทุกอย่างจบกันแค่นี้”
“นังอุ้ยล่ะสิ มันสร้างเรื่องโกหกทรรศน์กี่ครั้งกี่หน ทรรศน์ก็เชื่อ”
“หยุดด่าว่าอุ้ยซะทีเถอะเนตร”
“เนตรจะด่า นังอุ้ยมันหน้าเนื้อใจเสือ มันทำให้พ่อเนตรต้องตาย เนตรไม่มีวันให้อภัยมัน” สนทรรศน์เซ็งเดินออกไป“อยากไปก็ไปเลย ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกันอีก ฉันจะถือว่าพวกแกทุกคนเป็นศัตรูของฉัน” นัยน์เนตรเกรี้ยวกราดด้วยความแค้น