บทละครโทรทัศน์ ทายาทอสูร ตอนที่ 23 หน้า 4

ที่ผับของรังสรรค์ ชายกลางคนที่เคยพานัยน์เนตรออกไป นั่งอยู่ที่โต๊ะเพียงคนเดียว  สายตามองตรงไปเหมือนจับจ้องอะไรบางอย่าง นัยน์เนตรนั่งอยู่ที่โต๊ะฝั่งตรงข้าม ไกลกันประมาณหนึ่ง

นัยน์เนตรยกแก้วเหล้าซดเข้าปากแล้วกระแทกแก้วลงกับโต๊ะอย่างคับแค้นใจ  นัยน์เนตรมองตรงไปข้างหน้าน้ำตาไหล “สักวัน พวกแกจะต้องชดใช้ในสิ่งที่ทำกับฉัน”

วิญญาณพรรณทิพย์ ยืนอยู่ไม่ไกลจากนัยน์เนตรมากนัก  นัยน์เนตรพูดจบก็ลุกขึ้นเดินออกไป

ขณะที่นัยน์เนตรกำลังเดินโซซัดโซเซด้วยความเมามาย เพื่อจะกลับบ้าน  ชายกลางคนเดินมากระชากมือนัยน์เนตร

นัยน์เนตรมองหน้าชายกลางคน อย่างตกใจ “แก!”

ชายกลางคนกระชากนัยน์เนตรมาที่รถคันหรู “คราวที่แล้วหลอกฉัน แต่คราวนี้ แกไม่รอดแน่นังหนู”

ชายกลางคนเปิดประตูรถ แล้วพยายามผลักนัยน์เนตรเข้าไป แต่นัยน์เนตรพยายามต่อสู้ขัดขืน “ปล่อยฉันนะ!”

ครู่หนึ่งนัยน์เนตรก็หยุดดิ้น หันกลับมาดึงตัวชายกลางคน หมุนกลับมาพิงที่รถยนต์ นัยน์เนตรตาแข็งดูโหดเหี้ยม

นัยน์เนตรบีบคอชายกลางคนทันที  ชายกลางคนพยายามดิ้นรนหนีแต่สู้แรงนัยน์เนตรไม่ได้ ครู่หนึ่งก็หยุดดิ้นขาดใจตาย นัยน์เนตรกระพริบตาถี่ นัยน์เนตรตกตะลึงที่มือของเธอบีบอยู่ที่คอชายกลางคน ปล่อยมือออกด้วยความตกใจ ชายกลางคนร่วงลงไปนอนกับพื้น

“นี่มันอะไรกัน!”

เสียงหัวเราะของวิญญาณพรรณทิพย์ดังขึ้น นัยน์เนตรหันไปมองตามเสียง  นัยน์เนตรเห็นวิญญาณพรรณทิพย์ยืนหัวเราะอยู่ใกล้ๆ วิญญาณพรรณทิพย์แสยะยิ้มให้นัยน์เนตรอย่างสะใจ

“พรรณทิพย์”

“ไม่ต้องกลัวนะ พี่สาวที่รัก น้องจะปกป้องพี่เอง“

นัยน์เนตรหันหลังวิ่งหนี สะดุดล้ม เห็นเท้าเธียรก้าวเข้ามา นัยน์เนตรแหงนมอง

“ไม่ต้องกลัวเราเป็นพวกเดียวกัน“

“ไม่  ....” นัยน์เนตรคลานหนี แต่ก็ไปเจอวรรณาอีก

“น้ามาช่วยหนูเนตร....”

นัยน์เนตรๆถูกสามคนล้อม ร้องกรี๊ด

หน้าโต๊ะพิธีกรรม เทียนวับแวม นัยน์เนตรฟื้นลุกพรวดมองไปรอบๆห้องพิธีกรรม วรรณา พรรณทิพย์ เธียร ยืนกันอยู่  เงาตะขาบลอยวนไปทั่ว เสียงหัวเราะของอสูรโขนดังขึ้นไปทั่วห้องพิธีกรรม นัยน์เนตรสอดส่ายสายตาหาที่มาของเสียง

“ไม่ต้องกลัวนัยน์เนตร พวกมันเป็นบริวารของข้า และเป็นคนพาเอ็งมาที่นี่เอง”

นัยน์เนตรตื่นกลัว “แกเป็นใคร ต้องการอะไรจากฉัน”