รีเซต

บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 14 หน้า 3

บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 14 หน้า 3
3 กุมภาพันธ์ 2558 ( 00:29 )
1.2M
เงาใจ ตอนที่ 14
19 หน้า

“ไม่มีอะไรหรอก พี่จะตามไปเรียนงานน่ะ ถ้าไม่อยู่ก็ไม่เป็นไร” อังกูรกับชาติจะเดินไป  

ทิปปี้นึกได้ “พี่กูร วันนี้ตัวแทนกล่องเจ้าใหม่จะมา อย่าลืมนะ”    

“ถ้าเขามา ทิปปี้ให้ไปเจอที่พี่โรงบรรจุเลยนะ” อังกูรยิ้มทำทีเดินแยกไปที่รถกับชาติ  

ทิปปี้กับเมทินีเลยเดินเข้าสำนักงาน อังกูรกับชาติหันมามองสองสาวที่ไปแล้ว 

“มันแปลกๆนะครับ  จู่ๆหายไปขนาดคุณเมยังไม่รู้”

“แกโทรหาเซลล์ของเราสิ”

ชาติกดโทรออก “คุณนุชชี่ ไม่มีอะไรหรอกครับ....พอดีผมแค่อยากรู้ว่า วันนี้คุณนุชชี่จะต้องเจอลูกค้าที่ไหนบ้าง......อ๋อ...โอเค งั้นแค่นี้ล่ะครับ” ชาติกดวางสาย “ไปพบลูกค้าที่ลำปางครับ”

“เห็นไหม แกมันตื่นตูมไม่เข้าเรื่อง พาฉันประสาทไปด้วย”  อังกูรกับชาติอารมณ์ดีขึ้นรถขับออกไป

 

ในร้านกาแฟนรีนุชเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋า “รับรองคุณอังกูรกับคุณชาติเชื่อสนิท ว่าฉันไม่ได้เจอคุณ” นีรนุชแบมือขอหลักฐานคืน “ตอนนี้ฉันบอกคุณหมดแล้ว ช่วยโกหกก็แล้ว ขอหลักฐานคืน ฉันจะได้กลับ”

“หลักฐานเหรอ....ผมขอได้ไหม”

“ได้ยังไง เกิดคุณปล่อยหลุดไปฉันก็แย่สิ เอาคืนมาฉันจะได้กลับ”

“ยังกลับไม่ได้หรอกนุชชี่”  นีรนุชจำเสียงได้ก็หันขวับไปด้านหลังเห็น ธนกฤต ผจก.เจ้านายตัวเองกับตำรวจยืนอยู่ก็ตกใจ “ผู้จัดการ” 

นีรนุชหันขวับมาหารุทร “ไหนคุณบอกจะไม่เอาเรื่องฉันไง”

“ถามผู้จัดการคุณดีกว่า” 

นีรนุชหันไปมองผู้จัดการ

 

ย้อนไป เมื่อรุทรเปิดคอมแล้วดูเบอร์แล้วกดโทรศัพท์ที่โต๊ะทำงานโทรออก

“สวัสดีครับ  คุณนรีนุชใช่ไหมครับ....ผมจากไร่ธนาธรนะครับ....วาทิตครับ.....ฮัลโหล” รุทรงง กดโทรศัพท์ใหม่ “สวัสดีครับ  เมื่อกี้สายหลุดครับ.....ฮัลโหล...ฮัลโหล” เสียงสายหลุด  รุทรวางสายขมวดคิ้ว

รุทรดูคอมอีกครั้ง แล้วกดโทรศัพท์อีกหมายเลข “สวัสดีครับ คุณธนกฤต ผู้จัดการฝ่ายขายใช่ไหม ผมโทรจากไร่ธนาธรลูกค้ารายใหญ่ของคุณ ผมพยามโทรหาเซลล์ของคุณแต่เธอไม่รับสาย เลยอยากจะถามอะไรกับคุณสักหน่อยครับ”

ที่โต๊ะผู้จัดการเห็นธนกฤตนั่งคุยโทรศัพท์ แต่ตามองที่นีรนุชกำลังคุยกับเพื่อนอย่างสนุกสนาน ธนกฤตมองข้อมูลในคอม  “แต่จากรายงาน เราให้ส่วนลดกับทางธนาธรตลอดนะครับ ถ้าคุณไม่เชื่อผมจะเอารายงานให้คุณดูทั้งหมด.......ได้สิครับ ผมยินดีให้ความร่วมมือกับคุณ เพราะถ้าลูกน้องผมโกงจริงผมก็ต้องจัดการตามกฎบริษัท........เอาเป็นว่าผมจะจับตาดูเค้าไว้ ยังไงวันนี้ผมไม่ให้เขาไปไหนแน่ครับ” 


19 หน้า