บทละครโทรทัศน์ เงาใจ ตอนที่ 14 หน้า 4
ตำรวจเดินพานีรนุชเดินขึ้นรถตำรวจไป รุทรกับธนกฤตเดินตามออกมาจากร้าน
“หลังจากที่ผมให้ปากคำกับตำรวจแล้ว ผมจะรีบไปขอโทษทางไร่ธนาธรอีกครั้งนะครับ ขอความกรุณาคุณวาทิตช่วยเรียนพ่อเลี้ยงด้วย”
“เรื่องขอโทษไม่เป็นไรหรอก แค่ที่ช่วยล็อคตัวคุณนุชชี่จนผมได้หลักฐานทุกอย่างก็พอแล้วครับ ตอนนี้ผมก็จะกลับไปจัดการกับคนของผมบ้าง” รุทรยิ้มรับด้วยความรู้สึกว่าเรื่องนี้ต้องจบโดยเร็ว
ที่สำนักงาน เมทินีนั่งดูหน้าจอเรียนงาน มีทิปปี้คอยสอนงาน
“ตกลงก่อนที่จะลงค่าแรง ฉันต้องเช็ควันลาวันหยุดของคนงานก่อนใช่ไหม”
“ถูกต้อง”
ระหว่างนั้นโทรศัพท์ทิปปี้ดังขึ้น ทิปปี้หยิบมาดูแล้วบอกเมทินี “วาทิต”
ทิปปี้กดรับสาย “วาทิตว่าไง.....อ๋อ... ตอนนี้น่าจะอยู่ที่โรงบรรจุนะ พอดีมีเซลล์บริษัทกล่องมาขอพบน่ะ....โอเคจ้ะ” ทิปปี้กดวางสาย
“มีอะไรเหรอ”
“วาทิตโทรมาถามหาพี่กูร”
“แสดงว่ากลับมาแล้วสิ”
“คงงั้นมั้ง” เมทินีงง “อะไรของเค้า หายไปทั้งวัน กลับมาก็ถามหาพี่กูร ทั้งๆที่ปกติไม่เห็นจะทำ”
“อ๊ะๆๆๆ นี่อย่าบอกว่าน้อยใจที่สามีถามหาพี่ ไม่ถามหาเมียนะ”
“บ้าเหรอ...ฉันแค่สงสัย หรือแกไม่สงสัย ปกติสองพี่น้องนี่ถูกกันที่ไหน เมื่อเช้าพี่กูรก็มาถามหาวาทิต นี่วาทิตก็ถามหาพี่กูร มันมีอะไรหรือเปล่า”
“นี่ แม่พยักสาวนักสืบ ฉันว่าแกชักจะสงสัยเกินไปใหญ่แล้ว ก็วาทิตเรียนงานกับพี่กูร เมื่อเช้าหายไปพี่กูรก็ต้องตาม ตอนนี้วาทิตกลับมาก็ต้องถามหาคนสอนงานสิ”
เมทินีเถียงไม่ออก แต่ในใจก็รู้สึกแปลกๆ
โรงบรรจุส้มใส่กล่องกระดาษ คนงานบรรจุส้มลงกล่องกระดาษเตรียมส่ง อังกูรยืนถือกล่องแบบใหม่มองอย่างไม่ค่อยสนใจแล้วส่งคืนให้ตัวแทนบริษัท มีชาติยืนอยู่ด้วยข้างๆอังกูร
“คุณภาพกระดาษ การพับสำหรับปิดเปิดง่าย ถือสะดวกแล้วยังรองรับน้ำหนักได้ดีกว่าเจ้าเดิมที่คุณกูรเคยใช้อยู่แน่นอนครับ”
“คุณกูรใช้เจ้านี้นะครับ ผมคุยเรื่องเงื่อนไขพิเศษไว้หมดแล้ว เหมือนเดิมครับ คุณกูรแค่ทำสัญญาในฐานะผู้จัดการไร่ ที่เหลือผมออกหน้าเอง”