บทละครโทรทัศน์ บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 16
ดัดแปลงจากบทประพันธ์ของ กีรตี ชนา บทโทรทัศน์ ชลนภัสส์ จันทรังษี จีรนุช ณ น่าน
หอใน หลาวเปิงประคองแขนเจ้านางจามรีให้นั่งบนตั่ง ส่วนเขาก็ย่อตัวนั่งลงกับพื้น ยกมือกราบลาบนตักของเจ้านางจามรี “ผมลานะครับ เจ้าย่าจะได้พักผ่อน”
เจ้านางจามรีจับมือของหลาวเปิงขึ้นมา ถามอย่างอดสงสัยไม่ได้
“แพรนวลเป็นผู้หญิงที่หลานฝันเห็นมาตั้งแต่เด็กใช่ไหม ?”
“เจ้าย่ารู้ ?”
“พระธุดงค์รูปหนึ่งเคยบอกแม่ของหลานว่า นางในฝันของหลาวเปิงเป็นเนื้อคู่คนละภพ ถ้าไม่ใช่เจ้าของเตียงร่วมกันจะนอนบนเตียงนั้นไม่ได้”
“แล้วผมก็ได้เจอแม่หญิงแพรนวล”
“ความฝันกับความจริงมันต่างกัน” เจ้านางจามรีเห็นใจหลาวเปิง แต่ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงความจริงได้
“เรืองระยับไม่ผิด อย่าทำร้ายจิตใจคู่หมั้นด้วยการชื่นชมหญิงอื่น”
“เจ้านางเรืองระยับบอกอะไรเจ้าย่า ?
โถงในหอคำ แพรนวล เจ้านางตองริ้ว ช่วยเจ้านางเรืองระยับเลือกผ้าตัวอย่างมากมายหลายแบบสำหรับตัดชุดเจ้าสาว “ผ้าสวยแปลกตาทั้งนั้นเลย”
“พี่ซื้อมาจากลอนดอน ตั้งแต่กลับจากอังกฤษคราวก่อน”
“เตรียมพร้อมมาก” สีหน้าซานแปงเบื่อหน่าย ขณะช่วยเลือกผ้าสำหรับตัดชุดเจ้าบ่าวแทนหลาวเปิง
“การแต่งงานของฉันกับหลาวเปิงเป็นคำมั่นสัญญาของผู้ใหญ่ทั้งสองเมือง ไม่ใช่เรื่องฉาบฉวย”
เจ้านางเรืองระยับตั้งใจพูดกระทบซานแปงกับแพรนวลกลาย ๆ เจ้านางเรืองระยับปรายตาบอกแพรนวล
“ขอบใจที่ช่วยเลือกผ้าตัดชุดแต่งงานให้ฉัน”
“ยินดีค่ะ”
“คุณแพรนวลน่ารักและมีน้ำใจเสมอ”
“เจ้าฟ้าเฒ่ามีชายาที่ดีหลายพระองค์ ถ้าหลาวเปิงอยากได้แพรนวลเป็นภรรยารอง ฉันก็จะรับไว้พิจารณา”จันสมรู้สึกได้ถึงน้ำเสียงเย้ยหยันของเจ้านางเรืองระยับ ทองเพ็งแอบยิ้มสะใจ ซานแปงไม่พอใจแทนแพรนวล แต่ถูกเจ้านางตองริ้วส่งสายตาปรามไว้