บทละครโทรทัศน์ บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 13 หน้า 2
ในสวนหน้าเรือนหลังเล็ก แพรนวลประคองยายคำเอ้ยให้นั่งลงตรงม้านั่งยาวในสวนด้วยกัน บรรยากาศรอบ ๆ เต็มไปด้วยความสดชื่นของต้นไม้นานาพันธุ์ “แม่หญิงแพรนวลสวยไม่เคยเปลี่ยน”
“ถ้าแม่อุ้ยจำเหตุการณ์ในพิธีแต่งงานของเจ้านางตองริ้วเหมือนที่จำแพรได้ก็คงดี”
ยายคำเอ้ยเงียบไป ราวกับกำลังเรียกความทรงจำในอดีตอันแสนนานให้ย้อนคืนกลับมา
“ชาวบ้านพูดกันว่า จายหลาวเปิงกับจายซานแปงเดินใกล้เจ้านางตองริ้วในขบวนแต่งงาน”
“ตรงกับที่หลาวเปิงบอกจริง ๆ ด้วย”
“แม่หญิงแพรนวลเดินนำขบวนคู่กับจายหลาวเปิง”
“ถ้าฉันอยู่ในพิธีแต่งงาน ฉันอาจจะช่วยไม่ให้ใครถูกยิงได้”
ความยินดีวาบขึ้นในความนึกคิดของแพรนวล จู่ ๆ ยายคำเอ้ยก็เสียงดังขึ้นมา “ใช่แล้วค่ะ... จายหลาวเปิงค่ะ”
“หลาวเปิงถูกยิงในขบวนแต่งงานเหรอคะ”
แพรนวลใจหายวูบ มือเย็นเฉียบ ไม่อยากให้สิ่งที่คิดจะเป็นความจริง
“จายหลาวเปิงมีใจให้แม่หญิงแพรนวล ทำให้เจ้านางเรืองระยับโกรธมาก”
แพรนวลชะงักไปเล็กน้อย เมื่อยายคำเอ้ยหลงลืมเรื่องที่ถาม แต่กลับจำเรื่องอื่นได้
“หลาวเปิงเป็นคู่หมั้นของเจ้านางเรืองระยับ... เขากำลังจะแต่งงานกันค่ะ”
“จายหลาวเปิงรักแม่หญิงแพรนวลคนเดียว ไม่มีทางแต่งงานกับคนอื่น”
ยายคำเอ้ยยืนยันและยิ้มยินดีในความรักที่หลาวเปิงมีให้แพรนวลในอดีต แพรนวลอึ้ง ถ้าคำพูดของยายคำเอ้ยเป็นความจริง เธอจะยิ่งรู้สึกผิดต่อเจ้านางเรืองระยับเป็นอย่างมาก
โรงแรมหรูในจังหวัดเชียงราย เขตต์กับสุนัยเดินคุยงานมาด้วยกัน
“ผมให้ฝ่ายจัดซื้อสั่งของตามสเป็คที่พี่เขตต์ต้องการแล้วนะครับ”
“ดี จะได้ทันแกรนด์โอเพนนิ่งโซนใหม่ที่จะเปิดให้แขกเข้าพักเดือนหน้า”
“เขตต์” เขตต์ชะงักก่อนหันไปเห็นภาค ธีรภพ ศิรินุช เดินนำพนักงานยกระเป๋าของโรงแรมเข้ามาหาเขา
“พี่ภาค”
ล็อบบี้ในโรงแรม เขตต์นั่งคุยกับภาค ธีรภพ ศิรินุช พยายามข่มความกังวลไม่ให้ภาคสังเกตได้
“พี่ภาคไม่บอกว่าจะมาด้วย ผมจะได้ไปรับที่สนามบิน”
“พี่อยากให้ภาคพักผ่อนบ้าง ก็เลยชวนมาเที่ยวด้วยกัน”
“นุชติดต่อไม่ได้ตั้งหลายวัน... แพรเป็นไงบ้างคะ ?” แววตารื่นเริงของเขตต์หม่นหมองลงเล็กน้อย