บทละครโทรทัศน์ บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 19 หน้า 2
บริเวณโรงแรม ภาคปวดหัวกับเขตต์มากเมื่อรู้ว่าไปก่อเรื่องที่บ้านแพรนวลอีกแล้ว
“น้าปราณีไม่ให้คนงานโยนแกออกมาจากบ้านก็ดีแค่ไหนแล้ว ถึงจะมีทะเบียนสมรส...แกก็ไม่มีสิทธิ์บังคับขืนใจภรรยา”
“ผมไม่อยากเลิกกับแพร ผมไม่ยอมให้แพรมีคนอื่น”
“แต่แกมีได้ ”
“เลิกพูดเรื่องเก่าเถอะพี่ภาค ช่วยผมคิดว่าจะทำยังไงให้แพรหายโกรธดีกว่า”
ภาคโมโหและเหนื่อยใจกับเขตต์ ตักเตือนอะไรก็ไม่เคยเชื่อฟัง
ศิรินุชสงสัย “คนรักใหม่ของแพรชื่อหลาวเปิง... คนที่แพรบอกว่าเป็นพระเอกนิยายเหรอคะ?”
“แพรคงแอบนัดมันไปหาที่บ้าน ถึงได้ละเมอเรียกชื่อมันบ่อย ๆ”
“แพรพูดประชดหรือเสียใจ จนสร้างเรื่องหลอกตัวเองมากกว่า”
ภาคสงสัย “หรือจิตหลอน ?”
“พี่ภาคคิดว่าแพรมีอาการทางจิตเหรอครับ” เขตต์เห็นภาคชำเลืองมองศิรินุชด้วยสีหน้าไม่สบายใจ ยิ่งทำให้รู้สึกต่อแพรนวล “ผมทำร้ายแพร” น้ำเสียงของเขตต์เศร้าหมอง แววตาหม่นโดยมิได้เสแสร้งแม้แต่น้อย
ภาคจับบ่าข้างหนึ่งของเขตต์ไว้ ปลอบใจ
“แพรยังยิ้มแย้มแจ่มใส พูดจารู้เรื่อง ยังไม่มีอาการซึมเศร้าเหมือนคนไข้ทางจิตที่พี่เคยเห็น”
“คุณเขตต์ต้องอดทน ประคับประคองแพรด้วยความรักและความเข้าใจ แล้วแพรจะดีขึ้นค่ะ”
“ผมยอมทำทุกอย่าง ขอแค่แพรกลับมารักผมเหมือนเดิม” เขตต์ยังคงไม่สบายใจ เหตุการณ์ครั้งนี้ทำให้ตระหนักได้ว่ารักแพรนวลมาก จนไม่อาจสูญเสียเธอไปได้
ห้องนอนแพรนวล แพรนวลนั่งอยู่ข้างเตียง มองแหวนแต่งงานในมือด้วยความกลัดกลุ้ม ที่ไม่สามารถหย่าขาดจากเขตต์ได้สักที เสียงเคาะประตูดังขึ้นจนแพรนวลสะดุ้งตื่นจากภวังค์ความนึกคิด รีบเอาแหวนไปเก็บไว้ในลิ้นชักใต้โต๊ะเครื่องแป้งอย่างเดิม แพรนวลเดินมาเปิดประตู พบแหลมทองยืนรออยู่
“มีคนรอคุณแพรอยู่ข้างล่างครับ”
“ยังไม่กลับอีกเหรอ”
แพรนวลหงุดหงิด เพราะคิดว่าเป็นเขตต์ รีบปรี่ไปต่อว่าโดยแหลมทองยังไม่ทันบอกว่าเป็นใคร
โถงบ้านเชียงราย แพรนวลเดินลงบันไดมา ตั้งใจจะมาไล่เขตต์ออกจากบ้าน
“แพรจะฟ้องหย่า ถ้าเขตต์ไม่หยุดสร้างความรำคาญใจให้แพร”
แพรนวลชะงัก เมื่อคนที่นั่งรออยู่ตรงโซฟารับแขกคือนาตยา ไม่ใช่เขตต์ “นาตยา”
นาตยานั่งกุมมือตัวเองไว้อย่างกล้า ๆ กลัว ๆ มองแพรนวลด้วยสีหน้าทุกข์ใจมาก