บทละครโทรทัศน์ บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 19 หน้า 5
เจ้านางเรืองระยับฟาดฝ่ามือลงบนแก้มอูซอฉาดใหญ่ “คุณจะทำให้ทุกอย่างพังพินาศ”
เจ้านางเรืองระยับเงื้อมือจะตบอูซออีกครั้ง แต่ถูกอูซอคว้ามือไว้ แล้วใช้มืออีกข้างบีบคอของเธอไว้
เจ้านางเรืองระยับหายใจไม่ออก ทุรนทุราย “อ๊อก”
“อย่ามาออกฤทธิ์กับผม” อูซอจ้องมองเจ้านางเรืองระยับอย่างเกรี้ยวกราด ดวงตาวาวโรจน์น่ากลัว ราวกับจะฆ่าเธอให้ตายคามือได้ในพริบตา อูซอดึงตัวเจ้านางเรืองระยับเข้ามาจูบอย่างหนักหน่วง รุนแรง และเร่าร้อน เจ้านางเรืองระยับดิ้นขัด จนสะบัดตัวหลุดจากอูซอได้ “คุณไม่ควรประกาศตัวเป็นศัตรูกับทหารไทย”
“นั่นคือวิธีขยายอำนาจในแบบของผม... เจ้านางเป็นชนชั้นสูงเพราะสายเลือด ถ้าอยากมีอำนาจก็ต้องพึ่งผม”
“แลกกับอะไร ?” อูซอตอบเจ้านางเรืองระยับด้วยสายตาเสน่หาและปรารถนาในเรือนร่างของเธอเป็นอย่างมาก
เจ้านางเรืองระยับรู้ทัน ยืนยัน “ฉันรักหลาวเปิง”
“ผมไม่ต้องการความรัก แต่ต้องการความภักดี”
เจ้านางเรืองระยับครุ่นคิดและชั่งใจอย่างหนัก อูซอยืนรอคำตอบอย่างใจเย็น คิดว่าตัวเองเหนือกว่า เจ้านางเรืองระยับตัดสินใจเดินเข้าไปโอบคอของอูซอไว้ แล้วยื่นหน้าเข้าหาใบหน้าของอูซอ ประทับริมฝีปากบนแก้มของอูซอเบา ๆ “เจ้านางเปลี่ยนไป ?”
“อำนาจเปลี่ยนได้ทุกอย่าง”
เจ้านางเรืองระยับผลักอูซอให้นอนลงบนที่นอนอย่างแรง สายตายั่วยวน โปรยเสน่ห์ แล้วโถมตัวเข้าไปหาอูซอที่นอนรอเธอด้วยความยินยอมพร้อมตาม เจ้านางเรืองระยับใช้มือลูบไล้บนใบหน้าเกลี้ยงเกลาของอูซอ ค่อย ๆ เลื่อนมือผ่านซอกขอของอูซอลงมาอย่างนุ่มนวลชวนฝัน ก่อนจะฉีกกระชากเสื้อของอูซอจนขาดสะบั้น เผยให้เห็นแผงหน้าอกอัดแน่นของชายชาตรี อูซอตื่นเต้น ใจระทึก เมื่อเจ้านางเรืองระยับเลื่อนมืออันบอบบางของเธอไปบนหน้าอกของเขา แล้วโน้มหน้าเข้าหาเหมือนจะจูบอูซอ อูซอหลับตาพริ้ม เคลิบเคลิ้ม จู่ ๆ เจ้านางเรืองระยับก็หยุดการกระทำทุกอย่าง แล้วลุกขึ้น อูซอลืมตามา งง ๆ เจ้านางเรืองระยับยิ้มร้าย ทรงอำนาจ หมุนตัวเดินจากไปอย่างมีมาดและเหนือชั้น อูซออารมณ์ค้าง เจ็บใจที่พลาดท่าให้กับเล่ห์เหลี่ยมมารยาของเจ้านางเรืองระยับ
บ้านเชียงราย แพรนวลเดินออกมารับลมตรงระเบียงชั้นบนบ้าน ก่อนจะเงยหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้า มองเห็น
แสงดาวส่องประกายระยิบระยับ ท่ามกลางความมืดมิดแห่งรัตติกาล ภาพในวันคืนเก่า ๆ ของชายที่
สถิตอยู่ในหัวใจแพรนวลผุดขึ้นในความทรงจำไม่เลือนหาย
หลาวเปิงพาแพรนวลไปดูดวงดาวริมหน้าผา “ชื่อของผม “หลาวเปิง” แปลว่าดวงดาวอันสว่างไสว”