บทละครโทรทัศน์ บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 19 หน้า 3
ในครัวบ้านเชียงราย ปราณีละสายตาจากการดูเด็กรับใช้ในบ้านกำลังห่อข้าวต้มมัด หันมาถามคำแดงด้วยความแปลกใจ “ผู้หญิงคนนั้นมาที่นี่ทำไม ?”
บริเวณต้นลั่นทมหน้าบ้าน นาตยายกมือไหว้ขอโทษแพรนวลด้วยความรู้สึกผิด น้ำเสียงเศร้า
“นาตมาขอโทษคุณแพรก่อนกลับกรุงเทพฯ” แพรนวลยืนนิ่ง ไม่ได้รู้สึกโกรธแค้นหรือเกลียดชังนาตยา
“ทุกอย่างที่เกิดขึ้น...”
“มันจบแล้ว ฉันไม่อยากพูดถึงอีก”
“นาตเสียใจที่เป็นต้นเหตุทำลายครอบครัวคุณแพร”
“ถ้าไม่มีเธอ เขตต์ก็มีคนอื่นอยู่ดี” แพรนวลพูดด้วยความรู้สึกชินชาและไร้เยื่อใยต่อเขตต์แล้ว
“คุณเขตต์รักคุณแพรมากนะคะ นาตสัญญาว่าจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับคุณเขตต์อีก นาตรู้สึกผิดและเสียใจจริง ๆ”
ลมเย็นพัดผ่านมาจนใบไม้ไหว แพรนวลเห็นนาตยายกมือขึ้นปิดจมูก ท่าทางกระอักกระอ่วนท้อง หลังจากได้กลิ่นดอกลั่นทมโชยมาตามลม ยังไม่ทันจะถาม จู่ ๆ นาตยาก็คลื่นไส้จนทนไม่ไหว ต้องวิ่งไปอาเจียนตรงมุมหนึ่งอย่างหนัก แพรนวลเข้าไปช่วยลูบหลังให้นาตยา จนนาตยาหยุดอาเจียน จึงหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋าสะพายมาซับปากตัวเอง “แพ้กลิ่นดอกลั่นทมเหรอคะ”
“อาการเหมือนคนแพ้ท้องเลยค่ะ”
แพรนวลหันไป เพิ่งเห็นปราณีกับคำแดงยืนอยู่ไม่ไกลนัก เห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง นาตยาเอามือลูบท้องตัวเอง ความเครียดปรากฏขึ้นบนใบหน้า ปราณีหวั่นใจว่านาตยาจะท้องกับเขตต์
หน้าคลังแสง ฐานทัพทหารไทย อูซอ อองเฮียน ทหารอูซอ แอบซุ่มอยู่ อูซอส่องกล้องทางไกลมองความเคลื่อนไหวของเหล่าทหารไทยอยู่ห่าง ๆ
“กำลังทหารไทยมีเยอะกว่าที่คิด เราจะช่วยทหารจากรัฐกะยาข้ามชายแดนมาได้ยังไง”
อูซอลดกล้องลงอย่างใจเย็น สายตาร้ายมีแผน
ในคลังแสง อูซอ อองเฮียน ทหารอูซอ แอบหลบเข้ามาในคลังแสงที่เก็บอาวุธสงครามมากมาย ภายในคลังแสง มีทหารไทยยืนเฝ้าอยู่ 2 นาย อูซอกับอองเฮียนตรงเข้าไปเปิดลังอาวุธ เห็นปืน กระสุนปืน ระเบิดมากมายเต็มไปหมด ทหารไทย 2 นายได้ยินเสียงลังกระทบกันดังกุกกัก หันขวับไปดู ตกใจที่เห็นอูซอกับอองเฮียน
“พวกแกเป็นใคร” ทหารไทยทั้งสองยกปืนขึ้นจ่อมาทางอูซอกับอองเฮียน ยังไม่ทันได้ยิง อูซอกับอองเฮียนพุ่ง