บทละครโทรทัศน์ บ่วงบรรจถรณ์ ตอน 2
ดัดแปลงจากบทประพันธ์ของ กีรตี ชนาบทโทรทัศน์ ชลนภัสส์ จันทรังษี จีรนุช ณ น่าน
เช้า ทางเดินบริเวณบ้านเขตต์ เขตต์เดินคุยมากับภาคอย่างหงุดหงิด
“ผมคิดว่าแม่แพรรู้ว่าเธออยู่ที่ไหน แต่ไม่ยอมบอก! เสียแรงที่อุตส่าห์ไปหาแต่เช้า”
“แม่ต้องปกป้องลูกเป็นธรรมดา บางทีแกอาจต้องรอให้แพรสบายใจและพร้อมที่คุยก่อน”
“ผมจะคลั่งตายเพราะคิดถึงแพรอยู่แล้วนะพี่ภาค”
เสียงคนกระโดดน้ำตูม ๆ ๆ เขตต์ชะงัก “เสียงอะไร ?”
ภาครู้สึกเอะใจ รีบเดินไปยังสระว่ายน้ำข้างบ้านทันที
ริมสระว่ายน้ำบ้านเขตต์ ภาคเข้ามาเห็นสาวสวยหลายคนในชุดบิกินีกำลังว่ายน้ำและนอนเล่นริมสระกันอย่างมีความสุขสนุกสนาน ทันทีที่สาว ๆ เห็นเขตต์เดินตามภาคเข้ามา เหล่าสาวสวยก็กรูมารุมล้อมกอดเขตต์
“พวกเรามารอตั้งนาน คิดถึงคุณเขตต์ที่สุด”
“คุณเขตต์เคยบอกว่า ถ้าเมียไม่อยู่ให้มาว่ายน้ำที่บ้านได้ เราไปเล่นไล่จับในน้ำกันเถอะค่ะ”
เหล่าสาวสวยต่างพากันยื้อแย่งตัวเขตต์ ภาคส่ายหัวอย่างเบื่อหน่ายพฤติกรรมของน้องชาย เขตต์กลัวภาคไม่ช่วยง้อแพร จึงสะบัดตัวหลุดจากสาวสวยทุกคน ประกาศเสียงดังฟังชัดต่อหน้าภาค
“ปาร์ตี้จบแล้ว ห้ามทุกคนเข้ามาในบ้านนี้อีก”
“หมายความว่าไงคะ?”
“ภรรยาผมไม่ชอบให้ใครเข้ามาวุ่นวายในบ้าน เชิญเก็บของกลับไปได้แล้ว”
สาวสวยต่างพากันอึ้ง ก่อนจะมีท่าทีไม่พอใจ พากันเก็บข้าวของและเดินสะบัดใส่ แยกย้ายกันกลับ เขตต์หันไปยืนยันกับภาค
“ถ้าต้องเลือก...ผมจะไม่เลือกใครสักคน เพราะผมมีแพรเป็นภรรยาที่รักที่สุดเพียงคนเดียว”
ภาคมองเขตต์อย่างครุ่นคิด
ห้องนอนแพรนวล เชียงราย ที่หน้าโต๊ะเครื่องแป้งไม้สักโบราณ แพรนวลกำลังทาครีมบำรุงใบหน้าของ เห็น ดวงตา เรียวหน้า สันจมูก ริมฝีปากของแพรนวล แพรนวลใช้นิ้วลูบไล้ครีมบำรุงผิวจากใบหน้าเรื่อยลงมาที่คอ เผยให้เห็นไหล่เปลือยขาวเนียนของแพรนวล เพราะเสื้อคลุมอาบน้ำร่นลงมา แพรนวลรวบมวยผมสูงและใช้ดอกลั่นทมดอกหนึ่งประดับที่มวยผมด้านซ้าย แพรนวลถอดเสื้อคลุมอาบน้ำลงกับพื้น เพื่อจะเปลี่ยนเสื้อผ้า แพรนวลเปลือยครึ่งหลังสวยงาม ก่อนจะสวมเสื้อพื้นเมืองที่เพิ่งซื้อมา แพรนวลมองตัวเองในกระจก สวมชุดพื้นเมืองเก่าและมวยผมเหมือนสาวชาวเหนือ