บทละครโทรทัศน์ หัวใจปฐพี ตอนที่ 14 หน้า 3
ท่ารถขนส่ง พสุมาส่งเรนที่หน้ารถทัวร์
“ขอบคุณมากนะ” เรนรู้สึกผิด “ฉันขอโทษด้วยที่ทำให้คุณผิดหวัง แต่ฉัน...”
พสุตัดบท “ไม่เป็นไรหรอก อย่าพูดถึงมันเลย คุณกลับบ้านดีๆ แล้วกัน” ชายหนุ่มแอบแขวะเล็กๆ “คุณเก่งอยู่แล้ว คงไม่มีใครทำอะไรคุณได้หรอก” เรนเหลือบตามองพสุ “คุณไปเถอะรถจะออกแล้ว”
เรนพยักหน้ารับแล้วเดินขึ้นรถไป พสุถอนใจออกมาบางๆ แล้วเดินห่างออกไป เรนขึ้นรถไปหันมองตามพสุตลอด แต่พสุไม่หันกลับมามองเรนแม้แต่น้อย
เรนเดินไปนั่งที่ ยังคงเหลียวมองตามพสุตลอด เรนมองเห็นพสุเดินห่างออกไปทุกทีโดยไม่หันกลับมาอีกเลย
ซองเอกสารที่ตุลย์ชิงมาได้ถูกจุดไฟเผาอยู่ในถังขยะตอนหัวค่ำที่สวนหลังบ้านเดวิด เดวิดกับอาร์มยืนดูตุลย์เผาเอกสารอย่างสะใจ
“ทีนี้พวกมันก็หมดหนทางจะสาวมาถึง Dad ได้แล้ว แกไปเก็บไอ้ศักดิศรได้เลย” อาร์มหันไปสั่งตุลย์
แต่เสียงของเรนก็ดังขัดขึ้นมาก่อน “อย่าเพิ่งเลยค่ะ”
เดวิด อาร์ม และตุลย์หันมองไปทางต้นเสียง เรนเดินเข้ามาในสวนด้วยสีหน้านิ่งๆ
“เรน / คุณเรน”
“ศักดิศรอาจจะเอาหลักฐานซ่อนไว้ที่อื่นอีกก็ได้ ทางที่ดีเราควรรอดูอีกซักพัก”
ตุลย์พูดอย่างเกรงใจ “ผมเห็นด้วยกับคุณเรนครับ”
เดวิดกับอาร์มมองหน้ากันอย่างใช้ความคิด
“กันไว้ดีกว่าแก้นะครับ Dad” เดวิดพยักหน้ารับเห็นด้วย อาร์มหันมาถามเรนด้วยความสงสัย “แล้วนี่เรนกลับมาได้ยังไง อย่าบอกนะว่า มันยอมปล่อยแกมาง่ายๆ”
“เค้ามาส่งเรนที่ท่ารถ”
อาร์มแค่นขำ “ไอ้พสุนี่มันโคตรพระเอกเลย”
เดวิดไม่พอใจ “แล้วแกจะรีบกลับมาทำไม ทำไมไม่อยู่เป็นสายก่อน”
เรนอึ้งกับประโยคทักทายแรกของเดวิดที่ถามเรื่องงานไม่ได้ห่วงตนเลย เธอตอบด้วยสายตาเศร้าปนผิดหวัง “พสุจับได้ว่าเรนเป็นสายให้ทางนี้ เลยไม่ให้เรนอยู่ต่อค่ะ” หญิงสาวเริ่มเสียงแข็ง “Dad อยากรู้แค่นี้ใช่มั้ยคะ”
เดวิดจับความรู้สึกน้อยใจรีบเข้าโอบกอดเป็นการปลอบ “อาร์มบอกว่าเรนปลอดภัยดี Dad เลยไม่ห่วงอะไรมาก แต่กลับมาก็ดีแล้วอยู่ที่โน่นนานๆ Dad ก็ไม่สบายใจ” เรนในอ้อมกอดเดวิดกลับไม่สัมผัสถึงความรักความห่วงใยตามคำที่พูดออกมาเลย เดวิดคลายกอดออก นึกอะไรได้ “ช่วยไปบอกเอวาให้เลิกคิดที่จะไปทำงานที่ภูสรวงให้ Dad ทีสิ อยู่ดีๆ นึกคึกอะไรก็ไม่รู้ดื้อจะไปให้ได้ ใครท้วงก็ไม่ฟัง มีเรนนี่แหล่ะที่เอวายอมฟังอยู่คนเดียว”
เรนแปลกใจกับความคิดของเอวาแต่ก็น้อยใจเดวิดที่ทีกับเอวาไม่ยอมให้ไปไหน “เรนจะลองดูค่ะ”