บทละครโทรทัศน์ หัวใจปฐพี ตอนที่ 7 หน้า 2
“มีโจรบุกเข้าไปในโกดัง”
เรนขมวดคิ้ว “มีอะไรหายรึเปล่าคะ”
เดวิดส่ายหน้า “น่าจะเป็นพวกโจรกระจอก ยังไม่ทันได้อะไรก็หนีไปแล้ว”
เรนนิ่งไปอย่างใช้ความคิดมีความรู้สึกว่าเรื่องนี้น่าจะเกี่ยวกับพวกพสุ
เดวิดมองเรนอย่างสงสัยเมื่อเห็นว่าเรนคิดอะไรอยู่ “มีอะไรรึเปล่า”
“เปล่าค่ะ สินค้ารอบนี้ Dad ส่งอะไรคะ ทำไมถึงได้คุมเข้มกว่าทุกที มีอะไรพิเศษรึเปล่า” เดวิดมองหน้าเรนด้วยสีหน้าดุ เรนรีบอธิบาย“คือเรนอยากรู้เพราะเผื่อมีอะไรที่พอจะช่วยได้บ้างน่ะค่ะ”
เดวิดลังเลอยู่สักพักว่าจะบอกเรนดีไม่ดี “ถ้าเรนอยากรู้ Dad ก็จะเล่าให้ฟัง”
พสุ ทิชา ภาคิน หน้าเครียดกันอยู่ในรถตู้เพราะติดต่อภูริชไม่ได้
“ทำไมติดต่อภูไม่ได้แล้วล่ะ”
“ทิก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเกิดอะไรขึ้น เรียกเท่าไรก็ไม่ตอบ”
“ดูท่าไม่ค่อยดีแล้ว พี่เข้าไปช่วยดีกว่า”
“เดี๋ยวก่อนครับ” ภาคินชี้ให้ดูภาพหน้าจอคอมพิวเตอร์อย่างตื่นเต้น “พี่ดิน ทิ ดูนี่” บนจอเห็นจุดสีน้ำเงินบนแผนที่เคลื่อนตัวออกจากตำแหน่งเดิมอย่างเร็ว พสุ ทิชา ภาคินทำหน้าแปลกใจกับสิ่งที่เห็น
ทิชารายงาน “ภูกำลังออกจากไร่ภูสรวงค่ะ ทำไมถึงได้เร็วขนาดนี้ล่ะ”
สายตาทุกคนมองไปที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ จุดสีน้ำเงินแทนตัวภูริชกำลังเคลื่อนตัวออกอย่างรวดเร็ว
เอวาหน้างอคุยโทรศัพท์บนรถที่กำลังจะกลับบ้าน “กำลังกลับแล้วค่ะ อย่าบ่นเอวาเลยค่ะ Mommy เมื่อกี้เอวาก็เพิ่งโดนพี่อาร์มเหวี่ยงใส่มา ถ้าขออนุญาตก็ไม่ได้มาสิคะ” เอวายิ้มทะเล่น “ต้องแอบมาอย่างนี้แหละค่ะ” เอวามองกระจกมองหลังมองไม่เห็นอะไรนอกจากถนนด้านหลัง “เดี๋ยวเจอกันค่ะ บายค่ะ”
เอวากดวางสายแล้วก็ตั้งใจขับรถต่อ เอวาเงยหน้ามองกระจกมองหลังอีกครั้ง มองเห็นภูริชนั่งอยู่ที่เบาะหลังยิ้มกวนให้ เอวาร้องตกใจเบรกรถกึก
ภูริชหน้าคะมำระหว่างซอกเบาะที่นั่งด้านหน้ากับด้านหลัง “ขับดีๆ หน่อยสิคุณ นึกจะเบรกก็เบรก” เขาเอี้ยวตัวไปมองด้านหลัง “ดีนะไม่มีรถตามมา”
เอวายังอยู่ในอาการตกใจพูดอะไรไม่ออกยกมือขึ้นปิดปาก ภูริชค่อยๆ ปีนจากเบาะหลังข้ามมานั่งตรงเบาะด้านข้างคนขับ ก่อนจะรัดเข็มขัดอย่างไม่รู้สึกรู้สาอะไร
เอวาถามงงๆ “คุณมาอยู่ในรถฉันได้ยังไง”
ภูริชทำหน้ากวนๆ “ก็เปิดประตูแล้วก็เดินเข้ามา”
“นี่คุณ ยังมากวนอีกนะ”
ภูริชรีบออกคำสั่ง “รีบขับรถออกไปจากที่นี่ก่อนเถอะคุณ” เขาหันไปมองด้านหลังอย่างกังวล