บทละครโทรทัศน์ หัวใจปฐพี ตอนที่ 22 หน้า 5
2 เมษายน 2558 ( 21:06 )
357.9K
พสุกับภูริชเห็นชาวบ้าน นักศึกษาแล้วก็อาสาสมัครต่างช่วยกันขนกล้าไม้ลงจากรถอย่างตั้งใจ พสุหันไปยิ้มกับภูริชอย่างไม่เชื่อสายตา ทิชากับภาคินขยับตัวมาอธิบาย
“พอคลิปของเราปล่อยออกไปก็มีคนตั้งแฟนเพจ “หัวใจปฐพี” ขึ้นมา มีคนมากดไลค์เป็นหมื่นแล้วก็นัดรวมตัวกันเพื่อมาช่วยปลูกป่า”
ภาคินเสริม “ไม่ใช่แค่ที่ภูสรวงนะครับ ที่อื่นก็มีไปกัน พวกน้องๆ เค้าบอกว่าจะปลูกป่าสู้กับพวกตัดไม้ พี่ดินไม่ได้สู้คนเดียวแล้วนะครับ มีคนคิดเหมือนพี่อีกเยอะเลย”
พสุมองไปรอบๆ อย่างมีความสุข ในขณะที่ภูริชมองแล้วเกิดความรู้สึกขัดแย้งในจิตใจ ในยามนี้ที่ลานหมู่บ้านเต็มไปด้วยผู้คน
ตุลย์ยืนก้มหน้าจ๋อยๆ อยู่กลางห้อง ขณะที่เดวิดยืนจ้องด้วยสีหน้าโกรธ โดยมีเรนกับอาร์มยืนอยู่ไม่ห่าง
“ตอนนี้มีพวกอาสาสมัครไปปลูกป่าที่ภูสรวงกันทุกวัน พวกเราทำงานกันลำบากมาก” ตุลย์กล้าๆ กลัวๆ “ผมว่าช่วงนี้เราพักกันก่อนดีมั้ยครับ”
เดวิดโกรธ “กะอีเรื่องแค่นี้ แกกล้ามาบอกให้ฉันหยุดเหรอะ”
ตุลย์แก้ตัว “มันไม่ใช่แค่นั้นสิครับ พวกเราต้องมาคอยระวังพวกนักข่าวกันอีก”
เรนกับอาร์มฟังก็เข้าใจเหตุผลของตุลย์ เดวิดตั้งท่าจะด่าตุลย์ต่อ
เรนรีบออกตัวช่วย “เรนว่า Dad หยุดตอนนี้ยังทันนะคะ แค่นี้เราก็มีเงินทองเหลือกินเหลือใช้ไปทั้งชีวิตแล้ว”
เดวิดหันมาทำหน้าดุใส่เรน “ไม่มีทาง กว่าฉันจะมายืนอยู่ตรงนี้ แกรู้มั้ยว่าฉันลำบากมากแค่ไหน ต่อให้พวกมันไปขุดหลักฐานอะไรมา ฉันก็ไม่กลัว”
เรนไม่เข้าใจ “Dad จะรอให้ตำรวจมาจับก่อนรึไง Dadถึงจะหยุด”
เดวิดยิ่งโกรธ “แกเป็นลูก แกไม่มีสิทธิ์มาห้ามฉัน”
เรนเถียงต่อ “ลูกเห็นพ่อทำผิด มันก็เป็นหน้าที่ลูกที่ควรจะเตือนสติไม่ใช่เหรอคะ”
เดวิดตาเบิกโพลงยิ่งโมโหที่เรนเถียงคำไม่ตกฟากจะพุ่งตัวไปทำร้ายเรน
อาร์มเห็นท่าไม่ดีรีบเข้ามาขวาง “ใจเย็นน่า Dad เรนมันก็แค่เป็นห่วง”
เดวิดเหวี่ยงใส่ “ไม่ต้องมาห่วง ฟังฉันให้ดี อีกไม่นานหลักฐานทุกอย่างมันจะโดนทำลายหมดแล้ว พวกแกคอยดูแล้วกัน”
เรน อาร์ม ตุลย์ ต่างพากันสงสัยกับคำพูดของเดวิด
หน้ากรมอุทยานตอนบ่าย อธิบดียิ่งยศยืนกอดอกยิ้มอยู่ด้านหน้ากรมอุทยานรอรับพวกพสุ ภูริช ทิชา ภาคินที่กลับจากภูสรวง “ยินดีต้อนรับกลับทีมนะ” ทิชากับภาคินยิ้มรับคำต้อนรับของอธิบดียิ่งยศ “เหนื่อยกันมั้ยทุกคน”
พสุตอบ“เหนื่อยแต่ชื่นใจครับ”
ภาคินแซว “พี่ดินเค้าหน้าบานตั้งกะเช้าแล้วครับ”
Page more...
พสุหุบยิ้มกับคำแซวของภาคิน
“ทิอยากให้ท่านไปเห็นพวกชาวบ้านกับอาสาสมัครช่วยกันปลูกป่าจังเลยค่ะ”
ทุกคนคุยกันอย่างสนุกสนานขณะที่ภูริชยืนฟังเงียบๆ ได้แต่ยิ้มอย่างเดียว
อธิบดียิ่งยศหันไปถามภูริช “เป็นอะไรรึเปล่า”
“ไม่มีอะไรครับท่าน ห่วงเรื่องงานนิดหน่อยแล้วคลิปที่เหลือล่ะ พี่ดินจะให้ปล่อยเมื่อไร”
พสุหันไปทางทิชาแล้วก็พยักหน้าให้กัน “พี่จะให้ทิปล่อยคลิปแล้วก็ส่งหลักฐานให้ตำรวจพร้อมๆ กันน่าจะพรุ่งนี้แหละ”
“คราวนี้เดวิดไม่รอดแน่”
พสุ ทิชา ภาคิน อธิบดียิ่งยศยิ้มดีใจที่จะปิดบัญชีเดวิดได้ซักที ภูริชนิ่งไปที่ได้ยินแผนการของพสุกับทิชาเป็นห่วงเกริกที่จะเดือดร้อนไปด้วย
ภูริชกับทิชานั่งอยู่ด้วยกันสองคน ทิชานั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานหน้าตาเคร่งเครียดกับการโพสต์เวลาเปิดเผยคลิป “ใครคือนักบุญใจบาป พรุ่งนี้ 09.00 น.รู้กัน”
ภูริชนั่งใช้ความคิดอยู่ซักพัก เหลือบมองทิชาแล้วก็ลุกเดินไปหาหยุดยืนอยู่ที่ด้านหลังทิชา หน้าจอคอมพิวเตอร์ทิชากดเลือก “shut down” แล้วหน้าจอกำลังปิดลง
“อ้าว เสร็จแล้วเหรอะทิ”
“พรุ่งนี้พร้อมปล่อย ประกาศตามเว็บเรียบร้อย”
ทิชาหันหน้าไปยิ้มกับภูริช ภูริชแกล้งยิ้มรับ แล้วก็นึกอะไรออก “โทษทีทิ ขอเราดูก่อนได้มั้ย อยากเห็นก่อนน่ะ”
ทิชาหน้างอ “อ้าว ทำไมไม่บอกล่ะ ปิดเครื่องไปแล้ว”
ภูริชทำเสียงอ้อนๆ “นะๆ เผื่อมีอะไรจะได้ช่วยคอมเมนท์ไง”
ทิชาพยักหน้ารับแบบไม่ค่อยเต็มใจ แต่ก็เปิดเครื่องใหม่อีกรอบ ภูริชขยับตัวมาด้านข้างของทิชาเพื่อแอบดูการใส่รหัสเข้าเครื่องของทิชา
ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ที่กำลังเปิดใหม่พร้อมใส่รหัส แต่สายตาภูริชกลับมองไปที่มือของทิชาที่กดแป้นพิมพ์รหัส ภูริชทำปากขมุบขมิบท่องรหัสการเข้าเครื่องของทิชา
ภูริชจ้องดูหน้าจอเพื่อจดจำตำแหน่งการเซฟไฟล์ของทิชา เขาแกล้งชวนคุย “แล้วจะปล่อยคลิปเมื่อไหร่”
“พรุ่งนี้ เก้าโมงเช้า”
ทิชานั่งดูภาพวีดีโอที่เปิดอย่างตั้งใจ แต่ภูริชกลับมีสีหน้าเคร่งเครียดมีแผนการบางอย่างในใจไม่ได้ตั้งใจดูวีดีโออย่างที่ขอทิชาไว้
ภาพหัวข้อ “ใครคือนักบุญใจบาป พรุ่งนี้ 09.00 น.รู้กัน” ปรากฎอยู่ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊คบนโต๊ะทำงานของเดวิด
Page more...
เดวิดคิ้วขมวดไม่สบายใจเมื่อเห็นหัวข้อดังกล่าว รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออกด้วยสีหน้าเครียด
โทรศัพท์มือถือของภูริชมีชื่อของเดวิดแล้ว เขากดวางสายแล้วนั่งลังเลอยู่ซักพักก็ตัดสินใจเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ของทิชา
ภูริชนึกรหัสอยู่ซักพักก็พิมพ์แป้นพิมพ์เพื่อเปิดคอมพิวเตอร์ ชายหนุ่มหยิบThumb drive ที่เตรียมมาเสียบไปที่ตัวเครื่องด้วยสีหน้าเครียดๆ แล้วก็อปปี้ไฟล์ใส่ Thumb drive ตัวเอง หลังจากนั้น ก็ลบไฟล์ต้นฉบับออกจากเครื่องทิชา ภูริชมีสีหน้าลำบากใจและรู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำ
รถของภูริชจอดอยู่ที่ถนนที่ไม่มีรถผ่าน ภูริชถือ Thumb drive ในมืออย่างลังเลและรู้สึกผิด รถของอาร์มขับมาจอดเทียบด้านข้างรถของภูริชจนบังรถภูริชมิด กระจกรถอาร์มค่อยๆ เลื่อนลง เป็นอาร์มยิ้มร้ายอย่างกวนๆ อย่างผู้ชนะแล้วยื่นมือออกมานอกกระจก กระดิกนิ้วแทนคำพูดว่าให้ส่งของมา
ภูริชถอนหายใจเครียดมอง Thumb Drive กำไว้จนแน่น แต่สุดท้ายก็เปิดกระจกรถตนแล้วยื่นให้อาร์ม อาร์มรับมาไว้ในมือแล้วยิ้มกวนอย่างสะใจ ก่อนหัวเราะเสียงดัง ปิดกระจกแล้วออกตัวไปภูริชมองตามอาร์มไปซักระยะแต่ก็ยังนั่งอยู่ในรถ
เช้าวันต่อมา ที่ห้องทำงานอุทยาน ทิชาโวยวายตกใจ หญิงสาวยกมือขึ้นกุมขมับพูดเหมือนจะร้องไห้“เป็นไปได้ยังไง ก็คลิปที่จะปล่อยวันนี้มันหายไปหมดเลย”
ภาคินรีบเดินไปหา “ใจเย็นทิ แล้วมีเซฟไว้ที่อื่นอีกรึเปล่า”
ทิชาส่ายหน้า พสุกับภาคินสบตากันเครียดว่าข้อมูลหายไปได้ยังไง
ห้องทำงานเดวิด เรนนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของเดวิดพร้อมคอมพิวเตอร์โน๊ตบุ๊ค ส่วนเดวิดสลับมานั่งอยู่ด้านหน้าของโต๊ะทำงานขณะที่ อาร์มกับตุลย์ยืนลุ้นอยู่ด้านหลัง
เดวิดนั่งหน้าเครียดขณะรอผลการข่มขู่ภูริช “เดี๋ยวก็รู้ว่าภูริชมันจะยอมเป็นพวกเรารึเปล่า”
เรนเหลือบตามองเดวิดแวบนึงแล้วก็ก้มหน้ามองที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ เวลาที่มุมซ้ายล่างของหน้าจอคอมพิวเตอร์แสดงเวลา “08.59 AM” แล้วก็เปลี่ยนเป็น“09.00 AM”
“ใครคือนักบุญใจบาป พรุ่งนี้ 09.00 น.รู้กัน” ปรากฏอยู่ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ เลื่อนหน้าจอลงมาอ่านข้อความแสดงความคิดเห็นเรื่อยๆ อย่างเร็วๆ มาหยุดอยู่ที่ความคิดเห็นสุดท้าย
“9 โมงแล้วไม่เห็นมีอะไรเลย หลอกกันนี่หว่า”
เรนเป็นคนนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของเดวิดและใช้คอมพิวเตอร์เดวิดอ่านหัวข้อดังกล่าว
“เลยเวลาที่บอกแล้ว แต่ยังไม่มีคลิปอะไรค่ะ Dad”