บทละครโทรทัศน์ หัวใจปฐพี ตอนที่ 10 หน้า 2
เดวิดที่ยืนแจกของอยู่สักพักก็รู้สึกตัวว่าโทรศัพท์ตัวเองมีสายเข้าก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู แล้วสีหน้าก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม
เดวิดหันไปกระซิบบอกบอดี้การ์ดว่าตนจะแยกไปรับโทรศัพท์ฝากให้ดูแลทางนี้ด้วย บอดี้การ์ดพยักหน้ารับแล้วหันไปแจ้งกับบอดี้การ์คนอื่น เดวิดเดินแยกไปคนเดียว
อีกมุมหนึ่ง ศักดิศรที่ใส่หมวกกับแว่นตาดำหลบมุมมองอยู่ ศักดิศรยืนสีหน้าครุ่นคิดหาวิธีจัดการเดวิดยังไงแล้วก็เดินหลบไป
เดวิดยืนอยู่หน้าอ่างล้างหน้าในห้องน้ำคุยโทรศัพท์ไปด้วย “ตั้งแต่เป็นข่าวคราวที่แล้ว ผมทำอะไรไม่สะดวกเลย คุณรอซักพักได้มั้ยล่ะ ให้เรื่องมันเงียบไปก่อน ผมพร้อมเมื่อไหร่แล้วจะติดต่อคุณกลับไป” เดวิดกดวางสายอย่างหงุดหงิด
เดวิดเดินมาตามทางเดินหลังจากเข้าห้องน้ำเสร็จ ศักดิศรที่สวมหมวกใส่แว่นตาดำโผล่มาทางด้านหลังของเดวิดในระยะห่างพอสมควร ศักดิศรควักปืนที่เตรียมมาออกมาถือไว้ เดวิดเดินนำอยู่แบบไม่รู้เรื่องอะไรส่วนศักดิศรยกปืนเตรียมจะยิงเดวิด
พสุกับภูริชโผล่ออกมาจากด้านข้างอย่างรวดเร็ว ภูริชจับมือที่ถือปืนของศักดิศรอย่างชำนาญเพื่อไม่ให้ลั่นไกได้ ส่วนพสุเข้าล็อคคอแล้วใช้มือปิดปากศักดิศร ทั้งคู่ลากศักดิศรหลบหายไปที่ด้านข้าง
เดวิดได้ยินเสียงกุกกักด้านหลังเลยหันหน้ากลับไปดูแต่พบเพียงความว่างเปล่า เดวิดทำหน้าแปลกใจอยู่ซักพักก็เดินมาตามทางต่อ
ที่มุมลับตาคน ศักดิศรสะบัดมือของพสุออกอย่างโมโหๆ ปนตกใจที่เห็นพสุกับภูริช “พวกคุณมาที่นี่ได้ยังไง”
“สายของผมสะกดรอยตามคุณ จนรู้ว่าคุณมางานเดียวกับเดวิด ผมเลยเดาทางคุณออกว่าคุณคิดจะทำอะไร”
“แล้วคุณจะมาขวางผมทำไม อีกนิดเดียวก็จะฆ่ามันได้แล้ว”
ภูริชถอนหายใจ “ด้านนอกมีบอดี้การ์ดอีกเป็นโขยง คิดว่าจะหนีพ้นเหรอะ”
ศักดิธรหัวเราะในลำคอ “ผมยอมตายอยู่แล้ว ถ้าฆ่ามันได้”
พสุไม่เห็นด้วยกับการตัดสินใจของศักดิศร “ยอมแลกกับคนอย่างเดวิด คิดว่ามันคุ้มเหรอ”
ศักดิศรหัวเสียจะเดินหนีไปอีกทาง แต่ภูริชเข้ามาขวางหน้าไว้ ศักดิศรโดนดักหน้าดักหลังยิ่งทำหน้าไม่พอใจ
พสุเดินเข้าไปใกล้ “ผมแค่อยากมาถามเรื่องที่คุณให้คนโทรมาบอก”
ศักดิศรจ้องหน้าพสุ “แล้วผมจะไว้ใจพวกคุณได้แค่ไหน”
พสุ ภูริช นั่งลงที่โต๊ะรับแขกในห้องพักของศักดิศรตามคำเชิญ ก่อนที่ศักดิศรจะนั่งตาม
ภูริชเกริ่น “มีพยานเห็นว่าคุณโดนยิงจนตกสะพานแล้วก็จมน้ำหายไป”