บทละครโทรทัศน์ หัวใจปฐพี ตอนที่ 18 หน้า 5
ในห้องเก็บของที่ภูริชถูกจับอยู่ เรนแกะเชือกที่มัดภูริชออกแล้วก็ช่วยพยุงภูริชจนขึ้นมานั่งพักได้
“ขอบคุณมากนะ”
“ฉันมีข้อแม้ที่คุณจะต้องรับปากฉัน” ภูริชขมวดคิ้ว เรนขอร้อง “อย่าให้เอวารู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับพ่อของฉันเด็ดขาด ฉันไม่อยากให้น้องฉันต้องผิดหวัง” ภูริชแปลกใจกับคำขอของเรน “ฉันเชื่อว่าคุณคงไม่ทำร้ายจิตใจน้องฉัน”
ภูริชกับเรนมองหน้ากันอย่างเข้าใจสถานการณ์ทุกอย่างทั้งคู่
ภูริชนึกถึงเหตุการณ์ที่เรนขอซึ่งตรงกับความตั้งใจของตนอยู่แล้ว ทิชานึกอะไรขึ้นมาได้ หยิบไอแพดออกกดแล้ววางตรงหน้าทุกคน ภาคินทำหน้าแปลกใจ
“ภูส่งแผนที่อะไรมา”
“ไม่รู้เหมือนกัน แอบถ่ายมาจากออฟฟิศเดวิดน่าจะเกี่ยวกับการส่งของล็อตหน้า”
ทิชาตั้งใจดูแผนที่อย่างใช้ความคิด “มีการทำเครื่องหมายในบริเวณป่าลึกอยู่หลายจุด ที่ภูเดาก็น่าจะมีความเป็นไปได้ เดี๋ยวทิขอไปเช็คอีกที”
ภูริชเสนอ “เดี๋ยวจะให้ทางกองปราบช่วยเช็คด้วย”
ภาคินถอนหายใจ “เมื่อไรพวกเราจะเปิดโปงความชั่วของไอ้เดวิดได้ซะทีเนี่ย”
ภูริชถอนหายใจตาม “ตอนนี้คงได้แต่หวังให้ศักดิศรกลับมาพูดได้เหมือนเดิม อะไรๆ คงง่ายกว่านี้”
ทิชากับภาคินมองหน้ากันอย่างเห็นด้วยกับความคิดของภูริช
ภูริชเดินอยู่ที่ทางเดิน ซักพักโทรศัพท์ก็ดังขึ้นเป็นชื่อของเอวา ภูริชลังเลอยู่ซักพักแล้วก็กดรับสาย “ว่าไงครับคนสวย”
เอวาหลุดอมยิ้มออกมากับคำพูดของภูริช “อย่าเพิ่งมากวนกันเลยน่ะ ตกลงวันนี้มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมคุณทิชาถึงต้องเข้ามาโวยวายตามหาตัวคุณด้วย”
ภูริชลำบากใจที่จะเล่าความจริงให้เอวาฟัง เขาพยายามนึกหาข้อแก้ตัว “ไม่มีอะไรหรอกคุณ แค่เข้าใจผิดกันนิดหน่อย” ชายหนุ่มรีบเปลี่ยนเรื่อง “เป็นห่วงผมล่ะสิ”
“คุณก็เป็นซะยังเงี้ย พอฉันถามเรื่องอะไรจริงจังก็พาฉันออกนอกเรื่องตลอด”
“ยังไม่ตอบผมเลยว่าเป็นห่วงผมใช่มั้ยล่ะ”
“คุณไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วแค่นี้นะ” เอวาอมยิ้มเขินๆ ที่ตนเป็นห่วงภูริชเข้าซะแล้ว
ทางด้านภูริช ยืนยิ้มอยู่คนเดียวอย่างมีความสุขที่รู้ว่าเอวาเป็นห่วงตน
ที่โรงพยาบาล ศักดิศรนั่งเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่างในความมืด ภูริชที่หน้าตาฟกช้ำมีผ้าพันแผลแปะที่หน้าที่แขนเดินเข้ามาในห้อง ศักดิศรหันหน้ามามองภูริชแล้วหันหน้ากลับไปมองวิวนอกหน้าต่างเหมือนเดิม