บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 11 หน้า 3

“ไป..” นาวินนึกสนุกเดินตามธงรบไป ทั้งสองคนก้มตัวต่ำๆ ค่อยๆ ย่องเข้าไปดู

ขโมยกำลังสอยมะม่วงใส่ถุงที่เตรียมมา นาวินกับธงรบค่อยๆ ย่องไปดูใกล้ๆ

“โจรขโมยมะม่วง...รีบกลับไปบอกคุณยายเร็ว” ธงรบเอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจ

“ขโมยมะม่วงจะหมดต้นอยู่แล้ว” นาวินมองอย่างโกรธๆ จ้องจะเอาเรื่องให้ได้

ธงรบรู้ทันรีบห้าม “อย่านะไอ้ตี๋...อย่าเชียวนะ...อย่าใจร้อนอีกนะ ไปบอกผู้ใหญ่ให้เค้ามาจับมัน...” แต่พูดยังไม่ทันจบ นาวินโมโหไม่ฟังกระโดดออกมาตวาดเสียงดัง

“หยุดนะ...ห้ามขโมย...อยากกินไปซื้อเอาสิ...ไปให้พ้น”

ขโมยตกใจหันมา มองนาวินที่ยืนเท้าเอวเอาเรื่องก็หมั่นไส้“ไอ้เด็กบ้า...แกน่ะแหละ ไปให้พ้น” ธงรบเดินออกมายืนกับนาวิน ขโมยเดินมาหานาวินอย่างเอาเรื่อง “ไป...ไป...อย่ามายุ่งกับกู...ขอแค่นี้จะเป็นไร”

“ไอ้ขโมยฉันจะบอกตำรวจให้มาจับแก” นาวินหันหลังจะวิ่งไปแจ้งตำรวจ

ขโมยรีบวิ่งมารวบตัวนาวินไว้ “กูจะเอามึงไปขายซะดีกว่า...แพงกว่ามะม่วงอีก...อยากยุ่งดีนัก” นาวินร้องลั่นดิ้นรน ขโมยก็ไม่ยอมปล่อย

ธงรบยืนงงจะวิ่งหนี นาวินร้องขอความช่วยเหลือ “ช่วยด้วย ... ไอ้บิ๊ก ... ช่วยด้วย” ฃ

ธงรบหันกลับมาขโมยชี้หน้าธงรบ “ไปให้พ้น...ไม่งั้นกูจะเอาแกไปด้วย”

ขโมยพยายามอุ้มนาวินไป นาวินร้องไห้เสียงดัง ธงรบร้องไห้ไม่รู้จะทำยังไง หันไปเห็นกิ่งไม้อันใหญ่ ก็คิดอะไรออก ขณะเดียวกัน ขโมยเอามืออุดปากนาวิน แล้วรีบเดินไปในสวนลึก นาวินร้องไห้ พยายามดิ้นรน

ขโมยเขย่าตัวนาวินอย่างโหดๆ แรงๆ แล้วตวาดใส่ “ถ้าแกไม่หยุดดิ้น...กูจะตบให้ปากแตก...หยุด”

นาวินกลัวร้องไห้ไม่กล้าดิ้นอีก แล้วจู่ๆ กิ่งไม้กิ่งใหญ่ฟาดมาที่หลังขโมยเต็มแรง ขโมยร้องลั่น ด้วยความเจ็บมาก จนหลังแอ่นทำให้นาวินหลุดจากมือ ธงรบร้องไห้ถือไม้อันใหญ่ไว้ในมือตั้งท่าเตรียมสู้ นาวินรีบวิ่งมาหาธงรบ

“ไอ้เด็กระยำ...มึง...” ขโมยโกรธมากเดินรี่เข้ามาหาธงรบ  ธงรบจะตีขโมยแต่ขโมยคว้าไม้ไว้ได้ ปาทิ้งไป เดินเข้ามากระชากธงรบ สีหน้าธงรบหวาดกลัว “กูจะฆ่ามึงหมกป่าที่นี่แหล่ะ...” ขโมยกำลังก้มลงมาหาธงรบ ตวาดใส่หน้า

นาวินรีบหยิบไม้ท่อนใหญ่อีกอันหนึ่งแถวนั้นซึ่งใหญ่กว่าของธงรบ แล้วฟาดไม้ไปที่หัวขโมยเต็มเหนี่ยว ขโมยร้องลั่นล้มลง ธงรบรีบวิ่งไปคว้าไม้ฟาดไปบนแขนเต็มแรง แล้วรีบฉุดมือนาวินวิ่งหนี

ค่ำแล้ว บนเรือหลวง นาวินเล่าเรื่องราวในอดีตของตอนให้เหล่าลูกน้องในหน่วยซีลได้ฟัง

“วันนั้น...ถ้าธงรบร้องไห้วิ่งหนีไป...ก็คงไม่มีพี่วันนี้”

“แล้วจับขโมยได้มั้ยครับ” วิชิตอยากรู้

นาวินพยักหน้ายิ้มๆ“เรารีบวิ่งไปฟ้องคุณยาย...คุณยายโกรธมากสั่งคนงานไปตามจนเจอ...มันเป็นพวกติดยาไม่ยอมทำงาน ยังจำที่ตำรวจมาจับไปได้..ทั้งหัวแตก...แขนหัก”