บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 11 หน้า 5
“นักล่า ... ล่าอะไรคะหมอ” อุบลตกใจ
“ก็มีคำสั่งให้ล่าอะไร..เค้าก็ต้องล่านั่นละครับ...ยิ่งกว่าตำรวจอีก...พวกนี้เก่งนะครับ..ถูกฝึกหนักมาก จะตายเมื่อไหร่ก็ได้...น่านับถือนะครับ อุทิศชีวิตเสี่ยงอันตราย...ผู้พันนาวินเคยโดนระเบิดมาแทบตาย... ช่อเป็นคนผ่าตัดช่วยไว้”
อุบลนิ่งฟังอย่างใจไม่ดีเมื่อได้ยิน
ช่อฟ้าเดินถือถ้วยขนมออกมาเดินมานั่ง มองหน้าอุบลกับเจษฎา “กำลังคุยอะไรกันคะ...หน้าเครียดเชียว...”
อุบลพูดไม่ออก ส่วนเจษฎายิ้มๆ ที่มีโอกาสใส่ไฟอีกฝ่าย
เวลาต่อมา อุบลนั่งพับดอกบัวใส่แจกันบูชาพระ สีหน้าครุ่นคิด ช่อฟ้าเดินเข้ามาจากหน้าบ้าน หลังจากไปส่งหมอเจษฎา พอเห็นอุบลนั่งพับดอกบัวก็เข้ามานั่งใกล้ๆ หยิบดอกบัวมาพับด้วยมองหน้าอุบลที่เงียบไป
ช่อฟ้ารู้สึกได้ว่าอุบลกำลังครุ่นคิดบางอย่าง “คุณย่ากำลังคิดเรื่องอะไรคะ ... คิ้วผูกโบเชียว ..”
อุบลถอนใจ“ช่อ ... พ่อนาวินเค้าทำงานเป็นอะไรลูก”
“เป็นทหารเรือไงคะ”
“ย่ารู้แล้ว ... แต่เค้าเป็นทหารเรือที่ต้องทำงานยังไง ..”
“ทำงานยังไง ...”
“เค้าเป็นพวกซีลใช่ไหมล่ะ ... หมอเจษฎาบอกย่าว่าพวกซีลน่ะต้องทำงานเสี่ยงอันตรายมาก ... มิน่า .. หมู่นี้พ่อนาวินถึงหายหน้าไป ... สงสัยต้องไปล่าผู้ร้ายละมั้ง ...”
ช่อฟ้ายิ้มใจเย็นเข้าใจที่อุบลคิดมาก“ช่อก็ไม่รู้หรอกค่ะ ... งานของเค้าคือปกป้องประเทศจากคนร้ายก็คงอันตรายค่ะ ... แต่เค้าก็ต้องมีวิธีที่จะป้องกันตัวเอง”
“ป้องกันท่าไหนถึงโดนระเบิดได้ล่ะลูก ..” อุบลเอ่ยอย่างกังวล
“หมอเจษฎาเล่าให้คุณย่าฟังเหรอคะ ... ไม่น่าเล่าเรื่องน่ากลัวให้คุณย่าไม่สบายใจ ...” ช่อฟ้ารู้แล้วว่าเจษฎามาเล่าให้อุบลฟังก็เก็บความไม่พอใจไว้
“ย่าเป็นห่วงพ่อนาวินลูก ... แต่ห่วงหนูมากกว่าถ้าหนูจะชอบพอกับเค้า...หนูจะมีความสุขเหรอลูก”
“คุณย่าคะ...เราได้อยู่กับคนที่เรารัก...แล้วเค้าก็รักเรา มันคือความสุขแล้วไม่ใช่เหรอคะ” ช่อฟ้าปลอบอุบลอย่างอ่อนโยน
“แล้วช่อรักพ่อนาวินหรือเปล่าลูก...”
ช่อฟ้ายิ้มไม่ตอบ
นาวินใส่ชุดวอร์มสบายๆ นั่งเอนๆ อยู่บนเตียงในห้องพักบนเรือหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาช่อฟ้า ช่อฟ้ากำลังนั่งสวดมนต์บนเตียง สวดมนต์เสร็จกราบที่หมอนจะล้มตัวลงนอน เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
ช่อฟ้าหยิบโทรศัพท์มาดูยิ้มแล้วรับสาย“สวัสดีค่ะ...”