บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 9 หน้า 2
“ต้องให้เวลาอีกหน่อยแก้ว...นะปลอดภัยแล้วก็จริงแต่ก็ต้องรอให้ร่างกายฟื้นตัว...แก้วอย่ากังวลไปเลย”
“โธ่...พี่นะ...ไม่เคยต้องเจ็บอย่างนี้เลย...” แก้วเช็ดน้ำตาพยายามไม่ร้องไห้
นาวินเดินออกไปจากห้อง เงียบๆ ปล่อยให้แก้วอยู่กับวันชนะ
นาวินเดินออกมาจากห้องพัก ผู้กำกับยังยืนคุยกับตำรวจพอเห็นนาวินเดินออกมาจาก ห้องก็หันมาหา
ผู้กำกับเอ่ย“คราวนี้โดนหนัก...ลูกน้องผมตายหลายคน”
“พวกไทเกอร์หรือเปล่าครับ” นาวินย้อนถาม
“ใช่แน่นอน...มันวางกับดักเรา...โชคดีที่วันชนะรอดมาได้”
นาวินหน้าเครียด“มันเอาคืนที่เราไปยึดของมันมา...มันวางกับดักล่อเรา”
“ล่อเราไปฆ่า...ดีที่มีกองตำรวจชายแดนเข้ามาช่วยไว้ได้เร็ว ไม่อย่างนั้น”
“เรามีแผนตอบโต้มันไหมครับ”
ผู้กำกับสีหน้าไตร่ตรอง “ต้องคิดกันให้ดีก่อน...ไม่อย่างนั้นจะหลงกลพวกมัน อีกสองวัน ผมนัดประชุมกับทร. ...คุณน่าจะเข้าร่วม ประชุมด้วย...รอคำสั่งจากหัวหน้าคุณก็แล้วกัน”
“ครับผม”
ผู้กำกับหันไปสั่งลูกน้องที่ยืนอยู่ “จัดกำลังเฝ้ารองผู้กำกับทั้งชั้นบนและด้านล่าง...รายงานอาการของรองผู้กำกับให้ผมทุกๆ 3 ชั่วโมงด้วย”
“ครับผม...”
“แล้วเจอกันนะนาวิน..”
“ครับผม...”
ผู้กำกับเดินจากไป โดยมีลูกน้องเดินตามไปด้วย 2 คน
ที่บ้านของเธียรชัย เธียรชัยหัวเราะเสียงดังอย่างสะใจ มงคลกับปรีชาก็พลอยหัวเราะไปด้วย เสี่ยซ้งนั่งมองอย่างหมั่นไส้
เธียรชัยซัก “แกว่าพวกมันตายเท่าไหร่นะไอ้หมง”
“ผมว่าไม่ต่ำกว่ายี่สิบครับนาย...ตัวไอ้รองผู้กำกับถ้าไม่ตายก็เลี้ยงไม่โต”
“ขนาดนั้นเชียวเหรอ...ราคาคุยหรือเปล่า” เสี่ยซ้งทำเสียงเยาะ
เธียรชัยสวน “จะราคาคุยหรือไม่ ไม่ใช่เรื่องสำคัญ...ถ้าตำรวจชายแดนไม่แห่มาช่วยพวกมันละก็...”
มงคลลำพอง “พวกมันไม่เหลือแน่ๆ ครับ ...”
เสี่ยซ้งขัดคอ “ถึงทำให้พวกมันตายไปบ้าง...แต่เราก็ต้องเสียค่าใช้จ่ายไปไม่น้อย...มันคุ้มกันหรือเปล่า”
เธียรชัยหันมามองหน้าเสี่ยซ้งทันทีด้วยสีหน้าไม่พอใจ“ทำไมจะไม่คุ้ม ... เรื่องอย่างนี้จะมาคิดกำไรขาดทุนเหมือนที่เสี่ยทำอาบอบนวดไม่ได้หรอก...มันเกี่ยวกับศักดิ์ศรี...”