บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 9 หน้า 4
“วันชนะไปโดนอะไรมา” ก๋งอยากรู้
“โดนยิงครับ...”
ก๋งไม่ตกใจทำหน้าเข้าใจ“เขาเป็นตำรวจนี่...ยังดีที่ไม่ตาย... เค้ามีลูกหรือเปล่า”
“มีครับลูกผู้ชายคนเดียว...อายุ 8 ขวบ”
นารถเห็นใจ “คนที่เป็นเมียนักรบอย่างนี้ต้องเข้มแข็งมากๆ นะ”
“ถึงจะเข้มแข็งยังไงแต่พอเห็นสภาพสามีก็เข้มแข็งไม่ไหวครับ”
“ช่วงนี้มีเรื่องสำคัญที่ลูกกับวันชนะต้องจัดการหรือเปล่า”
“ครับ... เป็นขบวนการใหญ่”
สร้อยมณีเดินออกมา มีทุเรียนถือถาดใส่ชามอาหารตามมาด้วย พอนาวินหันไปเห็นแม่ก็ทำมือจุ๊ปากกับนารถเพราะไม่อยากให้สร้อยมณีรู้
“แม่ทำข้าวต้มหมูสับมาให้...ดึกแล้วทานร้อนๆ ดีกว่านะลูก”
ทุเรียนเอาข้าวต้มควันฉุยมาวางตรงหน้าให้นาวิน“ใส่ไข่ลวกของชอบพี่ตี๋ค่ะ...”
“ขอบใจจ้ะ...” นาวินเริ่มทานอาหารที่วางให้
“พรุ่งนี้แม่ว่าจะไปเยี่ยมวันชนะสักหน่อย...เค้าอยู่โรงพยาบาลอะไร...”
นาวินหยุดทานมองหน้านารถ นารถเข้าใจ ปรามภรรยา “นะยังไม่ฟื้น...อย่าเพิ่งไปเลย...รออีกสัก 2-3 วัน”
“วันนี้เลยผิดสัญญาไม่ได้มาทานข้าวกับแม่...แม่บอกว่ามีเรื่องอะไรจะคุยกับผมเหรอครับ”
“เอาไว้คุยกันพรุ่งนี้ก็ได้ลูก...” สร้อยมณียิ้มเอาใจนาวิน
นาวินเดินประคองก๋งไปส่งที่ห้องนอน
“ก๋งรู้นะแม่เค้าจะคุยเรื่องอะไร”
“เรื่องอะไรครับ..”
“เค้าจะหาแฟนให้เราน่ะสิ..” ก๋งยิ้มๆ
นาวินยิ้มขำ“หาที่ไหนครับ ... ก๋งพูดเหมือนหาได้ง่ายๆ”
“ทุเรียนมันมาแอบเล่า...เป็นลูกสาวเพื่อนแม่เรา”
“มาที่บ้านแล้วเหรอครับ”
“เปล่า...ทุเรียนเห็นแต่รูป...มันว่าไม่ใช่สเปกอาตี๋หรอก...”
“ทุเรียนจะมารู้ได้ไงว่าสเปกผมเป็นแบบไหน”
“อ้าว...มันถือว่ามันเลี้ยงของมันมา เลยขอออกความเห็นหน่อยไง”
“แม่ไม่ต้องไปหาที่ไหนให้ผมหรอก ... ผมว่าผมเจอของผมแล้ว”
“ที่บอกก๋งว่าเป็นคุณหมอใช่ไหม ”
“ครับ...” นาวินยิ้มมีความสุข