บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 14 หน้า 2

ที่บ้านนาวิน จนท.ส่วนหนึ่งกำลังเก็บหัวกระสุน ถ่ายรูปสถานที่เกิดเหตุ ฯลฯนาวินลงจากแท็กซี่ เดินเข้ามา เจอวันชนะ “วันชนะ”วันชนะหันมาหานาวิน “ก๋งเป็นไงบ้าง”“อยู่ในห้องผ่าตัด”“เสียใจด้วยนะเรื่องทุเรียน”นาวินถอนหายใจ “เขาตายเพราะฉัน”“อย่าเพิ่งคิดมาก” นาวินพยักหน้า มองไปรอบๆบ้านเหมือนพยายามค้นหาอะไรสักอย่าง วันชนะสงสัย “มีอะไรผิดสังเกตเหรอ”“ใช่...พวกมันพยายามทำอะไร ถ้ามันจะฆ่าฉันจริง มันต้องมากันมากกว่านี้ มันก็รู้ว่าที่บ้านฉันมีตำรวจคุ้มกัน เป็นไปไม่ได้ที่จะมากันแค่สองคน”“ถ้ามาสอดแนมล่ะ แต่บังเอิญเกิดความผิดพลาด”“ถ้ามาสอดแนมก็ต้องไม่พกปืนมาให้เป็นพิรุธหรอก” วันชนะเงียบไป นาวินมองไปที่หน่วยซีล “ยังมีอีกเรื่อง...คือใครเป็นคนบอกพวกนั้นให้มาช่วยฉัน”"ถ้าพวกเขาไม่มาช่วยแก..." วันชนะชักเห็นความไม่เข้าที“ช่วงนี้สถานการณ์ไม่น่าไว้วางใจ วันนี้พวกเขาต้องสแตนด์บายเตรียมรับมือกับเหตุฉุกเฉิน"นาวินกับวันชนะมองหน้ากัน มือถือวันชนะดัง วันชนะรับสาย สีหน้าเคร่งเครียดทันที “ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้แหละ” วันชนะวางสาย “แกคิดไม่ผิด มันเป็นแผนล่อเสือออกจากถ้ำ"“มันโจมตีที่ไหน" นาวินย้อนถามวันชนะถอนใจเล็กน้อย "บนทางหลวง รถกำลังขนของกลางเข้ากรุงเทพฯ"“อย่าบอกนะว่า...""ของกลางคือยาเสพติดบนเกาะที่เรายึดได้"

เวลาต่อมา บริเวณทางหลวงที่เกิดเหตุ นาวินกับวันชนะลงจากรถเห็นมอเตอร์ไซค์คว่ำอยู่สองคัน และศพเจ้าหน้าที่สองนาย มีคนขับที่ยืนให้การอยู่กับตำรวจนายหนึ่ง ตำรวจอีกหลายนายเคลียร์พื้นที่ มีการตั้งไม้กั้น และ สัญญาณไฟไซเรนเพื่อให้รถคันอื่นเห็นแต่ไกลและหลบออกไปนาวินกับวันชนะเดินมาดูรถเข็นเด็กที่แอ้งแม้ง แล้วฉายไฟไปจนเจอรอยล้อรถมอเตอร์ไซค์ นาวินเดินสวนรอย เข้าไปในพุ่มไม้ วันชนะตามมา นาวินฉายไฟเห็นก้นบุหรี่จำนวนมาก"มันวางแผนมาเป็นอย่างดี" นาวินเอ่ยขึ้น“ดีเกินไป...เราไม่ได้ประมาทเลยนะ ไม่น่าเชื่อว่ามันจะทำแบบนี้ได้""ในที่สุด เกมก็มาพลิกตอนจบ พวกมันเอาชนะเราจนได้"