บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 14 หน้า 3
"ยัง...บอกแล้วไงว่าเราไม่ประมาท ถึงมันจะเอาของไปได้ แต่เราก็คิดเผื่อไว้แล้วว่าจะเกิดเหตุการณ์แบบนี้" นาวินมองหน้าวันชนะแทนคำถาม “เรามีจีพีเอสติดไว้ที่ของที่พวกมันเอาไปด้วย"
"หวังว่ามันจะไม่รู้ตัวนะ"
ตำรวจคนหนึ่งเดินมาหา ยื่นแลปท้อปให้วันชนะ “เราจับสัญญาณได้แล้วครับ เรากำลังส่งตำรวจท้องที่ไปสกัด จะให้บุกเลยไหมครับ"
"ยัง...คุมเชิงไว้ก่อน" วันชนะหันมามองหน้านาวิน นาวินพยักหน้า ทั้งสองรีบวิ่งไปที่รถ
นอกปั๋มน้ำมันร้างแห่งหนึ่ง นาวินกับวันชนะ และทีมซีลที่ในชุดออกปฏิบัติการซุ่มอยู่ในความมืด ทั้งหมดอยู่ห่างเป้าหมาย หลายสิบเมตร มองไปที่ปั๊มน้ำมันร้าง เห็นรถหกล้อจอดอยู่ ด้วยแสงจากไฟถนน
ตำรวจท้องที่นายหนึ่งให้รายละเอียด “ตอนที่เรามาถึง รถก็จอดอยู่แบบนี้แล้วครับ ไม่เห็นใครเลย"
"นานรึยัง" วันชนะเอ่ยถาม
"ประมาณครึ่งชั่วโมงครับ"
นาวินพยักหน้า หันมาหาทีมซีล “บุก”
หน่วยซีลบุกเข้ามาในปั๊มน้ำมันร้าง ตรงไปที่รถหกล้อ กระจายกำลัง บดินทร์ วิชิต คุมเชิงรอบคันรถ สอดส่อง เตรียมรับการจู่โจม พงศ์นรินทร์เข้าตรวจที่ห้องผู้โดยสาร เตรียมยิง แต่ไม่เจอใครเลย ไม่มีอะไรผิดปกติ วันชนะกับ นาวินพิจารณาที่ประตูท้ายรถอย่างรอบคอบ ประตูไม่ได้ล็อก นาวินเปิดประตูขณะที่วันชนะเตรียมยิงเข้าไป นาวินเปิดประตูออกมา ในรถมีเพียงความว่างเปล่า มีกล่องของขวัญผูกโบหนึ่งใบ นาวินกับวันชนะมองหน้ากัน ท่าทางระวังตัวสุดขีด นาวินย่องเข้าไปที่กล่อง
"ฉันว่ารอหน่วยเก็บกู้ก่อนดีกว่า" วันชนะเอ่ยเตือนเพื่อน
นาวินฉายไฟมองกล่องอย่างระมัดระวัง เอามือเคาะเบาๆ "มันฟังดูกลวงๆ แล้วก็เบาๆ...ไม่น่าจะมีวัตถุระเบิด"
“แต่มันตั้งใจทิ้งไว้ ยังไงมันคงไม่หวังดีกับเราแน่ๆ"
"เดี๋ยวก็รู้...แกถอยไปก่อนเหอะ เผื่อมีอะไร"
"ไม่เป็นไรหรอก จะเปิดก็เปิด" วันชนะตอบแบบไม่ยอมเอาเปรียบ
นาวินยิ้มเล็กน้อย แล้วหันมาทุ่มเทสมาธิ ให้กล่อง พวกซีลโผล่มาดูนาวินเปิดกล่อง ลุ้นตาม นาวินเปิดกล่องออกช้าๆ พอเห็นของข้างใน นาวินกับวันชนะก็ตะลึง พวกลูกทีมซีลเห็นสีหน้านาวิน แล้วชักอาวุธเตรียมพร้อม
"ระเบิดรึเปล่าครับ ถอยออกมาครับ ผมยอมตายเองครับ" วิชิตเอ่ยขึ้นเสียงจริงจัง
"เอาไปเลย ให้" นาวินโยนกล่องให้
วิชิตร้องลั่น รับมาด้วยความตกใจ แต่พอเห็นว่าในกล่องมีอะไรก็ชะงัก เพื่อนๆ ชะโงกมาดูเห็นเป็นตุ๊กตาควายตัวหนึ่ง พวกหน่วยซีลอึ้งไป
“โอ้โห นี่มันด่ากันนี่หว่า" พงศ์นรินทร์เอ่ยอย่างเจ็บใจ