บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 14 หน้า 5

"น้องชายผมเมื่อก่อนอยู่ภาคอีสานครับ เปิดบริษัทชื่อบริษัทอะไรผมก็จำไม่ได้ พูดไปก็ไม่ค่อยมีใครรู้จักหรอก แต่ถ้าบอกว่า พละมือหินล่ะก็รับรองว่าตกใจร้องเฮ้ยกันทุกคน  งานหลักๆ ของเขาคือรับทวงหนี้ เคสไหนถ้าถึงมือของ พละมือหินล่ะก็เป็นที่รู้กันว่าไม่จ่ายก็เน่า..."

ที่หน้าทาวน์เฮ้าส์แห่งหนึ่ง ชายที่ติดหนี้คนหนึ่งท่าทางหวาดกลัวยืนร้องไห้ กำลังโดนนักเลงคนหนึ่งถือปืนจี้ประกบแต่ไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่านั้น รถยนต์คันหนึ่งวิ่งมาจอด ผู้หญิงคนหนึ่งถูกผลักลงจากรถ ผู้หญิงคนนั้นร้องโอดโอย เลือดไหลแดงทั้งตัว

พละก้าวลงมาจากรถ เดินมาหาชายคนที่ถูกมือปืนประกบ “ว่าไง”

“ผมยอมจ่ายแล้วครับ ผมยอมแล้วครับ พรุ่งนี้ผมจะจ่ายเลยครับ อย่าทำอะไรเมียผมเลยครับ"

พละยิ้มพอใจในคำตอบ

เธียรชัย เสี่ยซ้ง พละ ย้ายมานั่งคุยกันในส่วนสำนักงานของรังไทเกอร์ นั่งจิบเครื่องดื่มไปพลางๆ

"นึกถึงเรื่องนี้แล้วยังขำ ถ้าเป็นผมนะ ไม่จ่ายหรอก แกล้งปล่อยให้พละจับเมียไปลากต่อให้ตายไปเลย ฮ่าๆๆ"

"นั่นสินะ เจอคนแบบนั้นคุณจะทำยังไง" เธียรชัยเอ่ยถาม

"ถ้าเจอคนกลัวเมียอย่างเฮียซ้งผมจะใช้วิธีอื่น แต่รายนั้นผมสืบดูแล้วว่าเขารักเมียเขามาก เงินที่ยืมไปก็รักษา มะเร็งให้เมีย คนแบบนี้ผมซ้อมมันให้ตายมันก็ไม่จ่าย แต่แค่จับเมียมันมาลากแค่นี้มันก็ยอม" เธียรชัย มองพละ รู้สึกได้ถึงความไม่ธรรมดา "ก่อนลงมือ ผมชอบวางแผน ยิ่งเราวางแผนดีเท่าไหร่ เราก็ยิ่งลงมือได้ผลมากขึ้นเท่านั้น"

"แต่ถ้าให้ผมเดา คุณพละมาทำงานกับเรานี่ คงมีปัญหามาใช่ไหมครับ" เธียรชัยเอ่ยถามขึ้น

“ถูกต้องแล้วครับ พูดได้ว่ามาหาที่หลบภัย"

"คนวางแผนเก่งๆ อย่างคุณพละ  พลาดท่าได้ยังไงล่ะครับ"

"บางทีมันก็มีเรื่องที่เราคาดไม่ถึงเหมือนกัน" พละยิ้มอย่างใจเย็นแล้วเล่าเหตุการณ์ให้ฟัง

พละมานั่งคุยกับเสี่ยคนหนึ่งในร้านอาหาร ด้านหลังเสี่ยมีบอดี้การ์ดประกบสองคน ขณะที่พละมาเพียงคนเดียว เสี่ยยื่นเช็คใบหนึ่งให้พละ "ขอบใจมากเว้ยพละ หนี้ก้อนนี้อั๊วตามมาเป็นปี นี่ถ้าไม่ได้ลื้ออั๊วคงต้องตัดใจฆ่ามันแล้วปล่อยให้หนี้สูญไป"

พละยิ้มรับเช็คมา แต่พอเห็นตัวเลขในเช็ค พละก็หยุดยิ้ม “เสี่ยครับ ตัวเลขมันน้อยกว่าที่เราคุยกันนี่ครับ”

“ให้มากกว่านี้อั๊วก็ขาดทุนสิวะ อั๊วให้แค่นี้ เอารึไม่เอา ไอ้งานอย่างลื้อน่ะอั๊วจ้างใครก็ได้" เสี่ยเอ่ยกะจะเบี้ยว

"เสี่ยอยากจ้างใครก็เรื่องของเสี่ย แต่งานนี้เสี่ยจ้างผม ก็ต้องจ่ายผมตามที่ตกลงกันครับ"

"อั๊วไปก่อนนะ มีธุระ" เสี่ยยิ้ม แล้วลุกขึ้นเดินออกไป

พละรู้ตัวอีกที ขณะที่บอดี้การ์ดคนหนึ่งเข้ามาล็อกพละจากด้านหลัง อีกคนชักมีดออกมาจะแทงพละ แต่เขาดิ้นหลุด แย่งมีดมาปาดคอบอดี้การ์ดทั้งสองได้อย่างเฉียบขาด  บอดี้การ์ดทั้งสองล้มลง เสี่ยหันมาเห็น ตกตะลึง หน้าซีดจะวิ่งหนี  พละซัดมีดในมือพุ่งออกไป ปักกลางหลัง อีกฝ่ายล้มลง พละเดินตามไปเหยียบซ้ำ ชักมีดออกมา กระหน่ำแทง “จะฆ่ากู กูไม่ว่า แต่เอาตัวเจ๋งๆ มาหน่อย ไอ้พวกนี้สวะ ชาติหน้าลองใหม่ละกันนะ"