บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 15 หน้า 2

ผู้การ เงียบไปครู่หนึ่ง พูดต่ออย่างระมัดระวัง "ข้างบนให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มาก มันไม่ใช่แค่เรื่องยาเสพติด...แต่เป็นเรื่องความมั่นคงภายใน"

“ผู้การหมายความว่า..."

"เส้นทางและเวลาของการขนส่งของกลางน่ะเป็นความลับมาก แต่จากการลงมือของพวกมันน่ะ บ่งบอกว่าพวกมันไม่เพียงแค่รู้ แต่ยังรู้อย่างละเอียด"

"เรื่องนี้พวกเราก็สงสัยเหมือนกัน แต่คิดว่าปัญหาเฉพาะหน้าคือเอาของกลับมาให้ได้ก่อน"

"ไม่ใช่ ผู้พัน เรื่องเฉพาะหน้าคือเราต้องรู้ก่อนว่าพวกมันรู้ความลับของเราได้ยังไง"

“เรื่องนี้ผม...คิดไม่ออกจริงๆ"

“เราอาจมีไส้ศึก"

นาวินตะลึง“แต่คนที่รู้เรื่องนี้ล้วนแต่เป็นคนที่กอดคอร่วมเป็นร่วมตายกันมา ผมกล้าเอาหัวเป็นประกันว่าไม่มีใคร ทรยศ"

“งั้นพวกมันรู้ได้ยังไง" ผู้การย้อนถาม นาวินพูดไม่ออก “ไปสืบให้ได้ว่าใครคือไส้ศึก"

ที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง วันชนะนั่งคุยกับนาวิน

นาวินเอ่ย "ฉันมาคิดดูแล้ว ฉันเห็นด้วยกับผู้การ ถ้ามีไส้ศึก เราต้องจับไส้ศึกให้ได้ก่อน"

"ทางตำรวจก็คิดแบบนี้ โดนชิงของกลางน่ะไม่ใช่แค่เสียหน้า แต่มันบั่นทอนทีมเวิร์คด้วย...แต่ว่า นาวิน แกลืมอะไรไปรึเปล่า"

"เรื่องอะไร"

วันชนะพูดยิ้มๆ "แกไม่ควรเอาเรื่องนี้มาพูดกับฉัน พูดง่ายๆ ว่าแกไม่ควรไว้ใจฉัน"

“ก็จริง แต่...แกเป็นคนที่ฉันไว้ใจที่สุดว่าไม่ใช่ไส้ศึก"

วันชนะอึ้งไปครู่หนึ่ง "ขอบคุณ"

“ไม่ต้องขอบคุณฉัน เพราะว่าแกก็ไม่ได้ระแวงฉัน ไม่งั้นคงไม่มาคุยแบบนี้กันหรอก"

"ใช่...แกเป็นคนเดียวที่ฉันมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์"

ทั้งคู่มองตากันและกัน เข้าใจกันโดย ไม่ต้องพูดอะไรมากกว่านี้

ที่ทำการหน่วยซีล บุญธรรม พงษ์นรินทร์ วิชิต บดินทร์ นั่งปรึกษากัน ท่าทางเคร่งเครียด

บดินทร์เอ่ย “ฉันเชื่อมั่นว่าไส้ศึกไม่ใช่พวกเราแน่ๆ”

บุญธรรมยืนยัน “ฉันก็คิดแบบแก ฉันเชื่อมั่นพวกเราทุกคน”

วิชิต พงษ์นรินทร์ พยักหน้าหนักแน่น เห็นด้วย

พงษ์นรินทร์ย้ำ “แต่มันต้องมีใครสักคนที่เป็นไส้ศึก”

วิชิตสำทับ “ฉันเชื่อมั่นในตัวพวกเราเหมือนกัน แต่คำว่าพวกเรา ฉันหมายถึงเราสี่คนเท่านั้น”