บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 15 หน้า 3
บุญธรรมสงสัย “แปลว่า...คนอื่นก็ไม่มีใครนอกจาก ผู้กอง ผู้พัน จ่ามิ่ง”
พงษ์นรินทร์แย้ง “คงไม่ใช่สามคนนี้มั้ง”
บดินทร์ออกความเห็น “อาจจะเป็นคนอื่นๆก็ได้ แต่ว่า...คนที่น่าสงสัยที่สุดก็คือสามคนนี้นั่นแหละ”
บุญธรรมอึ้ง “ผู้พันเนี่ยนะ...”
วิชิตย้อน “ถึงเราจะสนิทกับผู้พันแค่ไหน แต่นี่เรื่องงาน ต้องไม่เอาเรื่องส่วนตัวเข้ามาปน”
บดินทร์เสนอ “เอางี้...ฉันกับไอ้พงจะตามสะกดรอยผู้พัน แกกับบุญธรรมสะกดรอยจ่ามิ่ง ถ้าสองคนนี้เคลียร์ เราค่อยโฟกัสไปที่ผู้กองวันชนะ”
ทั้งสี่มองหน้ากัน เห็นชอบกับแผนการนี้
วิชิตวิตก “ทีมฉันตามจ่ามิ่งคงไม่ยาก แต่ทางแกนี่สิ...ตามผู้พันนี่ ถ้าพลาดขึ้นมานี่...ไม่อยากคิดเลย”
พงษ์นรินทร์ถอนใจ “รู้ว่าเสี่ยง แต่เราเป็นซีล เราเกิดมาเพื่อภารกิจที่เสี่ยงตายอยู่แล้ว”
ทั้งสี่จับมือกัน “ฮูย่า”
วันชนะกับนาวินนั่งอยู่ในรถคันหนึ่งที่ติดฟิล์มมืด จอดอยู่ฝั่งตรงข้ามหน้าร้านหมูกระทะ ในมือ นาวินมีแฟ้ม เปิดดูคร่าวๆ โดยวางแฟ้มเผื่อให้วันชนะที่นั่งข้างๆ เห็นด้วย เป็นแฟ้มที่มีรูปและประวัติของทีมซีลทั้ง 4 คนรวมทั้งจ่ามิ่ง
"ใน 5 คนนี้แกสงสัยใครมากที่สุด" วันชนะเอ่ยถาม
"บอกตามตรง ไม่สงสัยใครเลย...แต่เพื่อความยุติธรรม ก่อนที่จะสืบคนอื่นต่อไป ฉันต้องสืบลูกน้องฉันก่อน"
"ฉันเข้าใจ"
"ที่นี่เป็นที่ที่พวกเขาชอบมาเฮฮากัน เราอาจจะได้เบาะแสอะไรบ้าง"
ทั้งคู่รอดูอยู่ สักครู่จ่ามิ่งก็เดินออกมา มองซ้ายมองขวา ท่าทางมีพิรุธ เดินข้ามถนนไป นาวินกับวันชนะมองตากัน สวมหมวกแก๊บ แว่นดำ แล้วออกจากรถ
จ่ามิ่งเดินมองซ้ายมองขวา เข้าไปในตรอกเล็กๆ นาวินกับวันชนะตามไป คล้อยหลังไปไม่นาน บดินทร์กับพงษ์นรินทร์ที่ตามนาวินมาก็มาจ๊ะเอ๋บุญธรรมกับวิชิตที่ตามจ่ามิ่งมา ทั้งสี่คนงงๆ
วิชิตสงสัย “ผู้พันกับผู้กองตามจ่ามิ่งทำไมวะ”
บดินทร์ตอบด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “ชักไม่ชอบมาพากละ ... ตามไปเดี๋ยวก็รู้”
บุญธรรมบอกเพื่อนๆ “คลุมหน้าก่อนเหอะ เพื่อความปลอดภัย”
ทั้งสี่หยิบหน้ากากโม่งดำมาสวม
พงศ์นรินทร์เตือน “อย่าประมาทนะเว้ย สองคนนั้นระดับครูฝึกยังหักหลบ”
ทั้งสี่สะกดรอยตามนาวินกับวันชนะไป