บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 19 หน้า 4

"คิดจะหนีออกนอกประเทศเหรอ แกทำความผิดอะไรไว้เหรอไง" บดินทร์ประชด

"ความผิดน่ะมีอยู่แล้ว แต่ที่ต้องหนีน่ะ หนีไปให้พ้นพวกไทเกอร์ต่างหาก ฉันโดนพวกแกจับมาได้แบบนี้ ถึงพวกแกปล่อยฉัน ฉันก็ต้องโดนพวกไทเกอร์เล่นงานอยู่ดี มันต้องนึกว่าฉันทรยศมันแน่ๆ เพราะฉะนั้น ฉันต้องหนี ไปพ้นเงื้อมมือมัน"

"แปลว่าแกจะให้ข้อมูลใช่มั้ย" วิชิตถามย้ำ

"ก็เออเดะ แต่แกต้องพาเมียฉันมาก่อน ไม่งั้นอย่าหวัง"

"รู้สึกว่าแกนี่จะเป็นคนที่รอบคอบมากเลยนะ" วิชิตเหน็บ

"ฉันเป็นคนฉลาด ฉันรู้ว่าฉันทำอะไรอยู่"

นาวินย้อน "ไม่ แกไม่รู้หรอกว่าแกทำอะไรอยู่ แกนึกว่าแกฉลาดหาเงินจากเรื่องอันตรายได้ แต่ที่จริงแกมันโง่ คนที่หา เงินด้วยความเลวทรามแบบแกน่ะ ไม่มีทางมีจุดจบที่ดีหรอก"

"ฮ่าๆๆ เรื่องเวรกรรมน่ะเป็นแค่เรื่องเอาไว้หลอกคนโง่อย่างพวกแกเท่านั้นแหละ...ขนาดตอนนี้ ถึงแกจับฉันมาได้ แต่สุดท้ายแกก็ต้องทำตามคำสั่งฉัน" ทองทศยิ้มใจเย็น

นาวินเดินมาที่รถ บดินทร์ตามมาที่ด้านหน้าของเซฟเฮ้าส์

นาวินเอ่ย "ฉันจะไปพาเมียมันมา นายพามันไป เจอกับฉันกลางทาง"

"ผู้พันเชื่อมันเหรอครับ" บดินทร์ยังวิตก

"ตอนนี้มันเป็นเบาะแสเดียว ถ้าจะช่วยช่อฟ้า ฉันต้องเชื่อมัน"

ที่รังชองไทเกอร์ เสี่ยซ้งคุยมือถือหน้าตาซีเรียส พละนั่งร่วมโต๊ะอยู่ด้วย

“ว่าไงนะ...เออๆๆ ขอบใจที่โทรมาบอก" เสี่ยซ้งวางสายสีหน้าไม่ดีนัก

"มีอะไร" พละเอ่ยถาม

"อั๊วมีสายคนนึงชื่อไอ้ทองทศ มันคอยเอาข่าวจากทางการมาให้ แต่ล่าสุดมีคนเห็นมันโดนรวบตัวไปแล้ว"

"มันรู้เรื่องของเราเยอะมั้ย" พละย้อนถาม

"ก็เยอะอะดิ เผลอๆ จะรู้ด้วยว่าพวกเราอยู่กันที่นี่  ไอ้นี่มันตัวแสบ"

“แล้วจะทำยังไง"

เสี่ยซ้งนิ่งคิดพักนึง"แต่ไอ้นี่มีจุดอ่อนอยู่ที่เมียมัน"

ที่บ้านของทองทศ ยาจิตรภรรยาของทองทศอยู่ที่บ้าน เสียงมือถือดัง ยาจิตรรับสาย "ฮาโหลลล"

"ยาจิตร ตั้งใจฟังผมนะ นี่เรื่องฉุกเฉิน คุณอยู่ที่บ้านใช่มั้ย" ทองทศโทรมา โดยมีนาวินถือมือถือให้ เอ่ยถาม ภรรยาเสียงเข้ม

“ใช่ค่ะ มีอะไร..."