บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 19 หน้า 5
ทองทศตัดบท "ฟังอย่างเดียว อย่าพูดอะไร ล็อกประตูบ้านปิดหน้าต่างให้ดี เตรียมพาสปอร์ตไว้ทั้งของคุณแล้วก็ของผม ผมจะให้เพื่อนผมไปรับคุณ เขาชื่อนาวิน หลังจากวางสายผมแล้ว อย่าโทรหาใคร อย่ารับโทรศัพท์จากใครทั้งนั้น เข้าใจนะ"
"ค่ะ" ยาจิตรรับคำ
นาวินวางสาย ยาจิตรหน้าตาตื่นตกใจ รีบวิ่งไปล็อกประตูหน้าต่าง
ที่รังของไทเกอร์ ช่อฟ้านั่งอยู่มุมห้อง พยายามนั่งคิดถึงความหลังเมื่อครั้งยังเด็กแต่ภาพความทรงจำเกี่ยวกับพ่อในหัวของเธอเลือนลางไม่ชัดเจนนัก แล้วหญิงสาวก็ตัดสินใจบางอย่าง เดินไปเคาะประตู ลูกน้องที่เฝ้าประตู ห้องเปิดประตูออกมา
"ไปบอกเธียรชัยว่าฉันอยากคุยด้วย"
ลูกน้องมองช่อฟ้าหัวจรดเท้า"รออยู่นี่แหละ เดี๋ยวไปบอกให้" ลูกน้องปิดประตู ล็อกกลอน
ส่วนช่อฟ้ากลับมานั่งรอที่เดิม
นาวินขับรถมาจอดที่หน้าบ้านทองทศ นาวินดูระวังตัวมาก กดกริ่งประตู สักพักยาจิตรก็มาเปิดประตู
"ผมนาวินครับ...คุณเตรียมของเรียบร้อยแล้วใช่ไหม" ยาจิตรพยักหน้า นาวินพายาจิตiขึ้นรถแล้วขับออก ไป
ห่างออกมา พละอยู่ที่มอเตอร์ไซค์บิ๊กไบค์คันหนึ่ง มีเป้สะพายหลัง ขับตามรถนาวินไป
นาวินที่มองกระจกหลัง เห็นมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งขับตามมา ข้างหน้าเป็นทางแยก นาวินตั้งใจชะลอรถ มอเตอร์ไซค์ขับแซงไป นาวินมองตามไปแล้วเปลี่ยนใจ เลี้ยวรถกะทันหัน
ช่อฟ้านั่งรออยู่ ท่าทางกระวนกระวาย ประตูเปิดออก
“ตามมา” ลูกน้องออกไป มองซ้ายมองขวา แถวนั้นไม่มีใคร “ตามมาเร็วๆ” ลูกน้องเดินนำช่อฟ้าออกไป
นาวินพายาจิตiมาที่ปั๊มน้ำมันที่นัดกับบดินทร์ไว้ จอดรถแล้วพายาจิตiลงมา เดินไปหาที่รถของบดินทร์
ทองทศนั่งอยู่ในรถเห็นหน้ายาจิต แล้วดีใจมาก ทองทศเปิดประตูลงจากรถ "ยาจิตร คุณเป็นไงบ้าง"
"ฉันปลอดภัย นี่มันเกิดอะไรขึ้นคะ"
ทองทศยังไม่ทันตอบ นาวินก็ผลักทองทศกลับเข้าไป นั่งในรถ วิชิตกันยาจิตรออกไป "ฉันพาเมียแกมาให้แล้ว บอกข้อมูลมา"
"ได้...พวกแกไปส่งฉันที่สนามบิน ฉันจะบอกทุกอย่างระหว่างทาง" นาวินจ้องหน้าทองทศ ว่ามีลูกไม้อะไรมั้ย “ฉันไม่โกงแกหรอกน่า ยิ่งแกชักช้าเท่าไหร่โอกาสที่คนของแกจะโดนทำร้ายก็มีมากขึ้นเท่านั้น"