บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 23 หน้า 2

"กำลังจะกลับแล้วค่ะคุณแม่"

"พอดีเลย นาวิน ช่วยไปส่งสุปรียาหน่อยสิ น้องเขาไม่ได้เอารถมา"

"เอ่อ..." นาวินอึ้ง

"อุ๊ย อย่าเลยค่ะคุณแม่ สุเกรงใจพี่ช่อน่ะค่ะ เดี๋ยว...เอ่อ..."

สร้อยมณีขัดขึ้น "ไม่เป็นไรมั้ง แค่ไปส่งแค่นี้"

ช่อฟ้าตัดบท "ไม่เป็นไรหรอกค่ะน้องสุ คุณแม่ ... ช่อไม่รู้สึกอะไรในทางไม่ดีหรอกค่ะ แล้วอีกอย่างจะบอกเห็นแก่ช่อเลยไม่ไปส่งคุณสุ มันก็ฟังดูแปลกๆ เอาเป็นว่าถ้าผู้พันไม่ติดอะไร ก็ให้ผู้พันไปส่งคุณสุเถอะค่ะ"

นาวินหันมามองช่อฟ้า ช่อฟ้ายิ้มให้

"งั้นนาวินก็ไปส่งน้องเขาหน่อยนะ" สร้อยมณีหันมาบอกลูกชาย

"ครับ" นาวินรับคำ

สุปรียายิ้มอ่อนหวาน "ขอบคุณค่ะ...สวัสดีค่ะคุณแม่" ช่อฟ้าก็ไหว้สวัสดีสร้อยมณี สร้อยมณีรับไหว้แล้วเดินกลับเข้าบ้านไป

“สุ รอแป๊บนึง ผมไปเอารถมารับนะครับ" นาวินเดินจากไป เหลือสุปรียากับช่อฟ้ายืนอยู่กันสองคน

"สุเกรงใจ๊เกรงใจพี่ช่อ แต่ว่าคืนนี้ต้องขอยืมตัวพี่นาวินไปอยู่ข้างๆ สุหน่อยนะคะ"

"ผู้พันไม่ใช่ของฉันค่ะ ไม่ต้องขอยืมฉันหรอก"

"อ้าว พูดเองนะคะ งั้นสุไม่เกรงใจนะคะ"

"ค่ะ"

"ถ้าผู้พันติดใจสุ ทิ้งพี่ช่อ พี่ช่อจะมาโกรธสุไม่ได้นะคะ ไอ้เรื่องแบบนี้น่ะสุมั่นใจมากค่ะ ขอบอก" ช่อฟ้าหัวเราะเบาๆ สุปรียาหงุดงหงิด “หัวเราะเยาะเหรอคะ คิดว่าเป็นไปไม่ได้เหรอคะ"

"เปล่าค่ะ แค่ตลกตัวเอง ไม่คิดว่าจะต้องมาเจอบทสนทนาที่มันโจ่งแจ้งชวนขนลุกแบบนี้ นึกว่ามีแต่ใน ละคร ...เอาเถอะค่ะ คุณสุอยากจะทำอะไรกับผู้พัน หรือจะให้ผู้พันทำอะไรก็เต็มที่เลยค่ะ" สุปรียาอึ้ง ไปไม่เป็น นาวินขับรถมาถึงหน้าบ้านพอดี ช่อฟ้าสำทับ "คุณสุอาจจะมั่นใจในตัวเอง แต่ฉันก็มั่นใจในตัวผู้พัน เพราะฉะนั้น...คุณสุมีปัญญาทำได้แค่ไหนก็แค่นั้น เลยค่ะ ไปก่อนนะคะ"

นาวินลงจากรถ เดินมา สุปรียาเดินไปประชิดนาวิน ยิ้มกริ่มยั่วโทสะช่อฟ้า "คุณช่อครับ แถวบ้านคุณสุมีขนมอร่อยมาก เดี๋ยวขากลับผมแวะซื้อไปฝากคุณช่อนะครับ"

“ขอบคุณค่ะ จะรอทานด้วยกันนะคะ"

"ครับผม" ช่อฟ้าหันมายิ้มให้สุปรียา แล้วเดินไปขึ้นรถของเธอไป สุปรียายังยืนอึ้งอยู่

"คุณสุครับ เชิญครับ"

นาวินจะพาสุปรียาไปขึ้นรถ สุปรียาฝืนยิ้มเจื่อนๆ "สุเปลี่ยนใจแล้วค่ะ สุขึ้นแท็กซี่ดีกว่า"

"คุณสุ นี่มันก็ดึกมากแล้ว ผมว่า..."