บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 23 หน้า 4

"เยี่ยม” เสี่ยซ้งรินไวน์แจก “ขออวยพรให้สำเร็จ...เชียร์ส"

มงคลขับรถมาจอดหน้าบ้านของบารมี มงคลบีบแตรเรียก สักพักพี่สาวของบารมีก็โผล่หน้าออกมา อ้อยมองหน้ามงคล มงคลยักคิ้วให้แบบถ่อยๆ สักพักมีฝรั่งอีกคนเปลือยกายท่อนบนเดินออกมาเห็นกล้ามปู มงคลอึ้งไป

"มีอะไร" อ้อยถามเสียงห้วน

"บอยอยู่มั้ย"

"รอแป๊บนึง" อ้อยเดินหายเข้าบ้านไป

ฝรั่งมองมงคลแบบหาเรื่อง มงคลที่อยู่ในรถ เตรียมปืน แต่อ้อยบอกฝรั่งว่าไม่มีอะไร ฝรั่งจึงยอมเดินเข้าไปกับอ้อย สักพักบารมีก็ออกมา

พอเห็นหน้ามงคล บารมีก็ไหว้ ยิ้มมาแต่ไกล "หวัดดีพี่"

“ขึ้นรถ" มงคลสั่ง

เวลาต่อมา มงคลกับบอยนั่งคุยกันในร้านก๋วยเตี๋ยว

"ผมกำลังคิดถึงพี่อยู่พอดีเลยครับ"

"มีอะไรวะ"

"แหะๆ ไม่มีตังค์ครับ ช่วงนี้พี่มีงานให้ผมทำไหมครับ"

"ร้อนเงินมากเหรอ" มงคลย้อนถาม

“ครับ...ผมไม่อยากให้พี่ผมต้องทำแบบนี้"

"แบบไหนวะ" มงคลสงสัย

"ก็อย่างที่พี่เห็นนั่นแหละ พี่ผมเขาพูดฝรั่งได้เลยหากินกับฝรั่ง ได้เงินดีก็จริง แต่ บางครั้งเจอแบบซาดิสม์ ผมก็สงสารพี่"

“เออ กูมีงานใหญ่ อยากได้คน เลยมาหามึงนี่แหละ ว่าแต่เลิกป๊อดรึยัง"

"เลิกแล้วครับ จะให้ฆ่ากี่คนก็ได้ครับ ผมเรียนรู้แล้วว่าถ้าเราใจอ่อน เราก็จะอดแดก"

มงคลมองหน้าบารมีอย่างพิจารณา บารมีมีสีหน้าเรียบๆ หน้าเนือยๆ"กูเชื่อมึง ตกลง มึงกลับมาทำงานกับกู...งานนี้เงินดี แต่มึงต้องกล้าจริงอย่างที่มึงพูด" บารมีพยักหน้า

ที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง สุปรียากับเจษฎานั่งคุยกัน

"ฉันขอโทษคุณหมอด้วยนะคะ แต่ฉันเลิกแล้ว"

"หมายความว่ายังไงที่บอกว่าเลิกแล้ว" เจษฎาถามไม่เข้าใจ

"เลิกก็คือเลิก"