บทละครโทรทัศน์ เจ้าเวหา : ฝั่งน้ำจรดฝั่งฟ้า ตอนที่ 18 หน้า 3

ช่อฟ้าเดินออกมาที่โถงพยาบาล ระหว่างนั้น มงคล ปรีชา บารมี ในชุดเจ้าหน้าที่โรงพยาบาลเข็นเตียงที่มี ถุงน้ำเกลือของคนไข้แขวนอยู่ด้วยมาจอดไว้ แล้วทั้งสามก็เดินสวนเข้าไป ช่อฟ้าเอะใจ หันมองตามทั้งสามไป ท่าทีของทั้งสามคนดูไม่เหมือนดูไม่เหมือนเจ้าหน้าที่

ด้านสุปรียากำลังเดินกลับมา ชะงักเมื่อเห็นพวกมงคลเดินปิดทางมา สุปรียารู้สึกถึงอันตราย ยืนหลบข้างทาง

หยิบมือถือขึ้นมากดเบอร์ กำลังจะกดโทรออก พวกมงคลบุกพรวดเข้ามา บารมีแย่งมือถือในมือถือสุปรียา ปรีชาเข้ามา ด้านหลังล็อกแขนและปิดปาก มงคลต่อยท้องสุปรียาตูม สุปรียาล้มลงไปนอนเป็นกุ้ง หมดแรง

"ถ้าไม่อยากตายอยู่เงียบๆ เข้าใจมั้ย" มงคลขู่

"หมอช่อฟ้าส่งแกมาเหรอ..."

มงคลชักปืนออกมา ติดที่เก็บเสียงด้วย "บอกให้เงียบ ถ้าได้ยินแกพูดอะไรอีกคำเดียว แกเจ็บตัวแน่ เข้าใจไหม ถ้าเข้าใจก็พยักหน้า" สุปรียากลัวมาก พยักหน้าตามคำสั่ง ร้องไห้ตลอดเวลา

ปรีชาเอ่ยสั่งบารมี "ไอ้บอย ไปเตรียมรถ จอดแถวข้างนอกนี่แหละ"

"ครับ" บารมีรีบวิ่งออกไป ปรีชาออกไปเอาเตียงเข็นคนไข้มา

"บอกหมอช่อฟ้าว่าฉันขอโทษ..." มงคลมองสุปรียาเหี้ยมๆ เอานิ้วทาบริมฝีปาก สุปรียาชะงัก มงคลจิกผมสุปรียาขึ้นมาตบฉาด เลือดกบปากสุปรียา "ฉันบอกแล้วใช่ไหม ถ้าแกส่งเสียงแกจะเจ็บตัว ถ้าแกยังส่งเสียงอีกครั้ง คราวนี้ ฉันจะต่อยให้จมูกสวยๆ ของ แกยุบเข้าไปโด่งข้างในแทน เข้าใจมั้ย" สุปรียาผงกหัวรับไม่กล้าพูดอะไรอีก มงคลอุ้มสุปรียาขึ้นไปนอนบนเตียง“อย่าส่งเสียง อย่าพยายามหนี ถ้าแกทำอะไรผิดปกติ ฉันจะยิงแกทันที"

สุปรียาผงกหัวรับ ปรีชาเอาสายน้ำเกลือมาแปะเทปที่แขนสุปรียา  แล้วเอาผ้าห่มคลุมร่างบังอีกที

ช่อฟ้ายืนลังเล แล้วก็ตัดสินใจเดินย้อนกลับไปทางเดิม นาวินออกมาจากลิฟต์กวาดตามองหาช่อฟ้า หญิงสาวอยู่ด้านหลังนาวิน เดินลับมุมไป นาวินค่อยหันกลับไปมอง นาวินเดินมองหาไปเรื่อยๆ แต่คนละทางกับที่ช่อฟ้าเดินไป

มงคลกับปรีชาเข็นเตียงคนไข้ไปตามทางเดินที่ไม่ค่อยมีคน สุปรียาพยายามมองหาทางเอาตัวรอด มีคนๆ หนึ่งเดินสวนมา สุปรียาจะร้องแต่มงคลรู้ทัน พูดเบาๆ "ถ้ามึงยึกยักกูยิงทิ้ง"

สุปรียาเงียบไป มงคลเข็นเตียงคนไข้เลี้ยวไปตามทางเดินจนมาถึงประตูเล็กๆ ด้านข้าง พอพ้นประตูก็มีรถ พยาบาลจอดรออยู่ คนขับคือบารมีนั่นเอง มงคลมองซ้ายขวา ไม่มีใครอยู่แถวนั้น ปรีชาไปเปิดประตูท้ายรถ  บารมีรอ อยู่ในรถ

ช่อฟ้าเดินตามออกมา"จะเข็นคนป่วยไปไหนคะ"

มงคลกับปรีชาชะงัก รีบเอาผ้าคลุมและ ยืนบังส่วน ใบหน้าของสุปรียา ไม่ให้ช่อฟ้าเห็น

"เอ่อ...ขึ้นรถครับ" มงคลเอ่ยตอบ