บทละครโทรทัศน์ บ่วงรักซาตาน ตอนที่ 17
บ่วงรักซาตาน ตอนที่ 17
บทประพันธ์ ชมจันท์ / บทโทรทัศน์ กังสดาล
ห้องนอนชมพูนิษฐ์ ชมพูษฐ์นอนไม่หลับพลิกตัวไปมา ในหัวก็คิดถึงแต่หน้าเหมราช
ในหมู่บ้าน เห็นความน่ารักของเหมราช มุมสดใส ยิ้มละมุน แบบที่ไม่เคยเห็นมาก่อนชมพูนิษฐ์มองตะลึง
ชมพูนิษฐ์มองเหมราช เห็นเค้านอนหลับตาพริ้ม มีแสงจันทร์สาดส่องมากระทบหล่อบาดใจมาก
ชมพูนิษฐ์เคลิ้มคิดถึงเหมราช แล้วนึกได้รีบสะบัดหัว “เป็นอะไรของแกวะ”
“ยังไงซาตานก็ต้องเป็นฝ่ายชนะ คนอย่างเธอไม่มีวันสู้ได้”
“ตัวจริงคุณเป็นคนแบบไหนกันแน่”
ชมพูนิษฐ์ล้มรีบเอาผ้าห่มคลุมโปง ในผ้าห่ม ชมพูนิษฐ์พยายามข่มตาให้หลับ ที่หน้าต่างเห็นดวงจันทร์สวย
บ้านเหมราช เหมราชนั่งดื่มอยู่คนเดียว หน้าเครียดๆ
นึกภาพกวินทร์และธามันต่างสู้กับการ์ดปกป้องชมพูนิษฐ์
เหมราชกับกวินทร์ต่อยกัน แล้วชมพูนิษฐ์ก็ปกป้องกวินทร์
เหมราชสีหน้าเจ็บปวด
เช้าวันใหม่ ห้องทำงานเจ้าสัว ชมพูนิษฐ์เอาฮาร์ดดิสส่งคืนให้มาดาม แล้วไหว้ขอโทษ
“นิดไม่มีคำแก้ตัว นิดขอโทษค่ะมาดาม” มาดามกับเจ้าสัวมองหน้ากัน แล้วยิ้ม
“เห็นเธอแล้วนึกถึงตัวฉันเองตอนสาวๆนะ ไม่สนว่าจะใช้วิธีไหนแต่ต้องชนะเท่านั้น”
“โอ๊ย...มาดามเค้าร้ายเบอร์ใหญ่กว่าเยอะ อย่างหนูนิดเนี่ยจิ๊บๆ ไม่ได้เศษเสี้ยวหรอก”
“เว่อร์ไป เว่อร์ไป - - อย่าเยอะ!!”
เจ้าสัวยิ้มเจื่อนๆ “แหะๆ จ๊ะ...ที่รักกกก”
“เห็นแก่ลูกผู้หญิงที่มีเลือดนักสู้เหมือนกัน ฉันจะยกโทษให้เธอ” ชมพูนิษฐ์กับกวินทร์หันมองหน้ากันดีใจ
“ขอบคุณค่ะมาดาม ขอบคุณจริงๆค่ะ นิดสัญญาว่าจะไม่ทำอีกค่ะ”
“ส่วนเรื่องหุ้น...”
“นิดเข้าใจค่ะ นิดตั้งใจจะมาปฏิเสธอยู่แล้วค่ะ”
“อ้าวถ้าหนูปฏิเสธไม่รับ แบบนี้ฉันก็แย่สิ คุณเหมกับคุณธามันก็ขอถอนตัวไปแล้ว”