บทละครโทรทัศน์ บ่วงรักซาตาน ตอนที่ 17 หน้า 4
ห้องทำงานธามัน ธามันนั่งครุ่นคิดอยู่ คนสนิทเดินเข้ามา
“นายครับ เรื่องสร้างสถานีรถไฟ เอ่อ...ทางนั้นเค้าไม่ยอมรับเงินจากเราครับ”
ธามันชะงัก สีหน้าไม่พอใจ “เค้ายืนยันให้เราส่งซองเข้าประมูลอย่างถูกต้องครับนาย”
ธามันตบโต๊ะ ปัง ! ท่าทางโมโห “จะทำยังไงก็ได้ แต่ต้องไม่แพ้เหมราช เข้าใจไหม!”
“ครับนาย!” คนสนิทเดินออกไป ธามันครุ่นคิด เครียดอยู่คนเดียว
ท้องฟ้าเปลี่ยนจากกลางคืนเป็นกลางวันหลายๆครั้ง...ผ่านเวลา สุขสยามได้รับการปรับปรุงให้สะอาด เป็นระเบียบ สบายตาขึ้น มีต้นไม้ดอกไม้เพิ่มเติม ชมพูนิษฐ์กำลังคุมการซ่อมเครื่องเล่นอยู่
“เรียบร้อยแล้วครับคุณหนูนิด”
“สุดยอด ลุงเติมเก่งที่สุดเลยค่ะ”
“คุณหนูนิดคะ นี่ก็เลยกำหนดแล้ว ทำไมทัวร์ยังไม่มาอีกล่ะคะ ?”
ชมพูนิษฐ์หน้าเครียด “นิดพยายามติดต่ออยู่ค่ะ”
“เราคงไม่ถูกหลอกใช่ไหมครับ” ชมพูนิษฐ์ตอบไม่ถูกเหมือนกัน ลุงเติมรีบพูดปลอบทุกคน
“หลอกเหลิกอะไรกัน ไม่เห็นเหรอว่าเราปรับปรุงแล้วสุขสยามน่าเที่ยวขึ้นตั้งเยอะ”
“น่าเที่ยวขึ้น แต่ไม่มีคนมาเที่ยวเลยจะดียังไงลุง” ทุกคนเครียด แล้วโบนิตาเดินเข้ามา “ไอ้นิด”
“ว่าไง คุณมันนี่ว่าไงบ้าง”
“ยังติดต่อคุณมันนี่ไม่ได้เลย” ชมพูนิษฐ์ได้ยินก็สีหน้าไม่สบายใจ
ห้องทำงานชมพูนิษฐ์ ชมพูนิษฐ์คุยโทรศัพท์กับใครบางคน มีโบนิตาอยู่ด้วย
“อะไรกัน ไหนบอกว่าคุณมันนี่กลับจากเมืองนอกอาทิตย์นี้ไง ฮัลโหลๆ” ชมพูนิษฐ์วางสายเซ็งๆ
“ตอนฉันโทรไปก็บอกแบบนี้เหมือนกัน ฉันว่ากลิ่นชักไม่ดีแล้วนะนิด” ชมพูนิษฐ์นิ่งคิด
อิงขวัญคุยโทรศัพท์กับชมพูนิษฐ์
“สตรอเบอร์แหล ยัยปีศาจหน้าเงินไม่ได้ไปเมืองนงเมืองนอกอะไรหรอกแก”
ชมพูนิษฐ์ตกใจ “อะไรนะ”
“ฉันยังเจอยัยมันนี่ออกงานเมื่อคืนอยู่เลย ฉันเตือนแกแล้วใช่มั้ยไอ้นิด”
“นังมันนี่!!! แกตาย!!!!” ชมพูนิษฐ์วางสายโมโห แล้วรีบออกไป
“ไอ้นิด ไอ้นิด...”