บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 25 หน้า 3
แต่พวกแมงดาไม่สนใจผลักไหล่พวกตาเฒ่าจนเซ บักจ่อยตกใจจะรีบเข้ามาช่วย แต่ก็เจอพวกแมงดาคว้าคอเสื้อ เอาไว้ แถมยังเอามีดจ่อคออีกทำเอาทุกคนหน้าเสีย..ซวยแน่ๆ แต่เสียงเสือเปล่งดังขึ้น
“เซาๆๆๆ..คนอีสานคือกันแท้ๆสิมามีเฮื่องมีราวไปเฮ็ดหยัง”
เสือเปล่งยิ้มร้ายแล้วเดินเข้ามาที่แม่เล้าพร้อมยื่นธนบัตรให้
“ข้อยสิเป็นเจ้ามือให้ลูกน้องทัพควายนายฮ้อยทมิฬเอง”
แม่เล้าเห็นเงินก็ตาโตรีบรับเงินไปทันที ส่วนพวก 3 เฒ่ากับบักจ่อยพากันยิ้มกว้างตาโตดีใจ
ที่หน้าห้องพัก เสือเปล่งพาจ่อยเข้ามา
“บักมืดเว้าให้ฟังว่าพ่อใหญ่เป็นพ่อค้าควายมาฮับซื้อควายของบักสีโห บ่คึดว่าสิใจดีแฮงกับซุมข้อยนำ”
“ซื่อเสียงของนายฮ้อยทมิฬร่ำลือไปทั่วอีสานว่าเป็นนายฮ้อยคนดี บ่ได้แค่เดินทัพค้า ควายอย่างเดียว แต่ซอยเหลือผูตกทุกข์ได้ยากตลอดทาง ข้อยนับถือน้ำใจนายฮ้อย เฮื่องเล็กๆน้อยๆซอยเหลือคนดีได้ก็อยากซอย”
เสือเปล่งพูดไป ก็ผลักประตูห้องเข้าไป ให้บักจ่อยเห็นหญิงสาวหน้าตาจิ้มลิ้มแต่งตัวชะเวิบชะวาบรออยู่ บักจ่อยถึงกับตาโตอ้าปากค้าง กลืนน้ำลายเอื๊อก หญิงสาวยิ้มยั่วยวนเข้ามาจับมือบักจ่อย
“ดูแลหมู่ข้อยให้ดีนำ..จัดให้ถึงพระเดชพระคุณโลด”
หญิงสาวยิ้มรับแล้วดึงมือพาจ่อยเข้าไปในห้อง เสือเปล่งปิดประตูห้องแล้วยิ้มร้าย
บริเวณตลาดนายฮ้อยเคนกับคำแก้วเดินเข้ามาเจอกัน หลังจากแยกกันไปตามหาแสงโสม
“เป็นจังได๋แนคำแก้ว..พ้อแสงโสมบ่”
คำแก้วส่ายหน้า “อ้ายก็คือกัน ?”
นายฮ้อยเคนพยักหน้ารับ “คั่นเจ้ามั่นใจว่าเห็นแสงโสมแถวนี่อีหลี ก็อาจเป็นไปได้ว่าแสงโสมคงฮู้โต ว่าเฮาอยู่แถวนี่นำ เลยชิงหนีไปแล้ว”
“ซาดแม่นโง่หลาย คือสิมีดีแต่ปาก เก่งก็แต่หาเฮื่อง หนีไปผูเดียวสิรอดได้จักมื้อกัน”
“คั่นไปบ่รอดต้องอดๆอยากๆอีหลี เดี๋ยวก็คงซมซานตามทัพควายไปเองนั่นล่ะ ถึงเวลา นั่นอ้ายสิให้เจ้าเป็นคนเบิ่งแยง ดัดสันดานแสงโสมเต็มที่”
“ข้อยนี่เบาะ !!..บ่เอาดอก !! บ่อยากประสาทแดกตายย่อนปากแสงโสม”
นายฮ้อยเคนยิ้มรับแล้วนึกขึ้นได้บางอย่าง มองไปรอบๆ บริเวณที่มีแต่ชาวบ้านในตลาด สีหน้าเริ่มสงสัยบางอย่าง “มีหยังอีล่ะอ้าย ?”