บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 25 หน้า 4
นายฮ้อยเคนเดินออกมาจากร้านก๋วยเตี๋ยวหาคำแก้วที่รออยู่
“อาโกขายก๋วยเตี๋ยว ว่าพวกซุมเฮามากินก๋วยเตี๋ยวอยู่หนี่กัน แต่แยกย้ายกันไปโดนแล้ว”
“จังซั่นก็คงกำลังเลาะเลือกซื้อของในตลาดนี่แหละอ้าย”
“แต่อ้ายบ่เห็นไผเลย คั่นเลือกซื้อของอยู่อีหลี ก็ต้องพ้อกันแน ตลาดนี่ก็บ่ได้ใหญ่โต”
“ก็แม่นความอ้าย ตะกี้ที่ตามหาแสงโสมข้อยก็บ่พ้อหมู่เฮาเลยจักคน”
“หรือว่าสิเกิดเฮื่องกับซุมนั่น”
“คั่นมีเฮื่องใหญ่เฮืองโตอีหลี ถามคนแถวนี่ก็คงฮู้แล้ว แต่ที่หาบ่พ้อ ข้อยว่าคงพากันไป สุมกันอยู่หม่องนั่นแน่”
“หม่องได๋ ?”
คำแก้วหยิกแขนหมั่นไส้ “นี่แน๊ะ !! บ่ต้องเฮ็ดหน้าซื่อถามดอกอ้าย ก็ไผล่ะอนุญาตให้ลูกน้อง ไปเที่ยวที่อย่างว่า ป่านนี้ก็คงสิสุมหัวกกผูสาวปากแดงจนบ่เห็นเดือนเห็นตะวันแล้ว”
“อู้ย..ก็แม่นความเจ้า นี่ใกล้สิมืดสิค่ำแล้ว เจ้าเมือทัพควายก่อน อ้ายสิไปตามกลับให้เบิ่ด”
คำแก้วรีบดึง “เซาๆๆๆ...แหมๆๆๆ ไล่ข้อยให้เมือทัพควายแล้วสิไปตามลูกน้อง..ข้ออ้างบ่เนียน เลยอ้าย..”
คำแก้วหยิกซ้ำอีก “นี่แน๊ะๆๆๆๆ”
“โอ๊ยๆๆๆ..อ้ายบ่ได้คึดสิไปอย่างที่เจ้าคึดจักหน่อย อ้ายสิไปตามซุมนั่นอีหลี”
“ก็ได้..อ้ายอยากไปก็ไปโลด..แต่บอกไว้ก่อน..คั่นไปแล้วอย่าได้เข้ามาใกล้ข้อยอีก..หึ”
คำแก้วเชิดหน้าสะบัดบ๊อบใส่อย่างเคืองๆ แล้วเดินออกไป นายฮ้อยเคนยืนเจ็บแขนที่ถูกหยิกจนช้ำ “คำแก้ว….”
นายฮ้อยเคนมองตามใจหนึ่งเป็นห่วงลูกน้อง แต่อีกใจก็กลัวคำแก้วจะงอนเลยเลือกตามคำแก้วไป
ในห้องพักที่จ่อยอยู่กับสาวขายบริการหน้าตาจิ้มลิ้ม จ่อยเริ่มเมาเพราะเหล้าขาวที่กินเข้าไปจนหมดขวด แล้วหัวเราะร่วนวิ่งไล่จับหญิงสาว แต่โดนหลอกล่อให้ดื่มอีกแก้ว “อีกแก้วนึงเด้ออ้าย..นะๆๆๆ”
จ่อยเมา “อ้าย..บ่หวายยยแล้ว ตอนนี่อ้าย..อ้ายอยากสิเสียความเป็นหนุ่มให้เจ้าเต็มแก่แล้ว”
“ข้อยก็อยากสอนบทเฮียนให้อ้ายแล้วคือกัน แต่อ้ายต้องกินแก้วนี่ให้เบิ่ดก่อน..นะจ๊ะอ้าย “
“ได้..แต่ต้องสอนทุกท่าเด้อ แฮงพลิกแพลงหลายแฮงดี..ผูสาวสิได้หลงฮักอ้ายหลายๆ”
หญิงสาวยิ้มรับแล้วยื่นแก้วเหล้าขาวให้ จ่อยรับไปดื่มอึกๆๆๆ แล้วโยนแก้วทิ้ง..เพล้ง !! จ่อยยิ้มหื่นกระหายปลดเสื้อตัวเองออกแล้วพุ่งเข้าไปกอดรัดล้มลงบนเตียง หญิงสาวร้องตกใจ…ว๊าย !!!! บนเตียงจ่อยล้มทับอยู่ยนตัวหญิงสาวแต่แน่นิ่งหมดสติไปคาอก หญิงสาวรีบผลักจ่อยออกจากตัวแล้วเบ้ ปากขยะแขยงดูถูกดูแคลน
“ยี้ !! ขี้เดียดหลาย..เนื้อโตมีแต่กลิ่นสาปควาย..แหวะ !!!”