บทละครโทรทัศน์ นายฮ้อยทมิฬ ตอน 31 (จบบริบูรณ์) หน้า 3

“นายฮ้อย...นายฮ้อยเป็นหยัง ???”

“กูบอกให้หลบไป !!!” นายฮ้อยเคนผลักไม่ต้องออกแรง ทั้งถึกและสีโหก็กระเด็นกันไปคนละทาง สีโหกระแทก ซากโบราณสถานหมดสติไปทันที โทนอึ้งหน้าเสีย “นายฮ้อย !!??”

นายฮ้อยเคนมองโทนเขม็ง ยื่นมือออกไปใช้มือข้างเดียว บีบคอโทนอย่างแรง โทนพยายามดิ้นทุรนทุราย

“นายฮ้อย…เซา..เซาเถาะนายฮ้อย” นายฮ้อยเคนเหวี่ยงโทนกระเด็น ไปกองรวมกับผู้ช่วยถึกที่เจ็บจุกลุกแทบไม่ขึ้น  “ผูซอย…เกิดอีหยังขึ้น..นายฮ้อยเป็นหยังไป..ข้อยบ่เคยเห็นนายฮ้อยเป็นจังซี้”

“นาย..นายฮ้อยกำลังยอมให้คุณไสยเข้าโต ศรัทธาต่อความดีของนายฮ้อยบ่เหลืออีกแล้ว”

ทั้งคู่มองหน้ากันอย่างหนักใจ

ในเทวาลัย คนหนึ่งของคำแสนกระเสือกกระสนเข้ามาเลือดกระอักเต็มปาก

“แย่..แย่แล้ว..นาย..นายฮ้อยทมิฬยังบ่ตาย” ลูกน้องพูดได้แค่นั้นก็ตายคาที่ คำแสนชะงักอึ้งหันขวับไปเห็นนายฮ้อยเคนเดินหน้าตาถมึงถึงเข้ามา พร้อมจับตัวลูกน้อง คำแสนอีกคนเข้ามาด้วย

“อ้ายเคน !!!”

นายฮ้อยเคนหน้าร้าย ไม่ตอบสนองคำแก้ว มุมปากยิ้มอย่างน่ากลัว แล้วใช้มือเปล่าจับบิดคอลูกน้องคำแสนตายคาที่ทันที

“นายฮ้อยทมิฬ !! ฮ่าๆๆๆ ในที่สุดพอมึงเฮ็ดหยังกูบ่ได้ มึงก็ต้องยอมให้คุณไสยเข้าโต เซาเป็นนายฮ้อยคนดี แล้วเป็นคือกูจนได้”

คำแก้วหน้าเสีย “อ้ายเคน...เป็นไปบ่ได้..อ้ายเคน..อย่ายอมแพ้ให้ความซั่ว...อ้ายต้องเป็นนายฮ้อยคนดีเป็นโตอย่างให้ผูอื่น บ่ยอมเบิ่ดหวังกับความทุกข์ยากเด้ออ้าย !!”

“หึ..สายไปแล้วอีคำแก้ว..บ่มีนายฮ้อยทมิฬผูเก่าอีกแล้ว ถึงมื้อนี่กูสิสู้กับมันแล้วลงเอยว่ากูแพ้ แต่กูก็ยังชนะที่สามารถเปลี่ยนให้นายฮ้อยเคน เป็นคือกู คือพ่อกูได้ !!”

คำแสนหัวเราะอย่างสะใจ แล้วเอาดาบอาคมร่ายคาถาใส่จนเรืองแสงพุ่งเข้าไปฟาดฟันใส่นายฮ้อยเคนอย่างหนักหน่วง นายฮ้อยเคนเอี้ยวตัวหลบอย่างคล่องแคล่วก่อนจะถูกฟันเข้าที่กลางหลัง..แต่คมดาบอาคมของคำแสนก็ทำอะไรนายฮ้อยเคนไม่ได้ นายฮ้อยเคนหันมายิ้มยะเยือก ร้ายกาจ จับข้อมือคำแสนมาบิดด้วยแรงมหาศาลจนมันร้องเจ็บและกดคำแสนลงจนทรุด จากนั้นก็ใช้ฝ่ามือร่ายอาคม กดหัวคำแสนเอาไว้จนขยับตัวไม่ได้และเจ็บปวดทรมาน “อ๊ากกกกกก” คำแสนเริ่มมีเลือดออกมาจากจมูก ขณะที่นายฮ้อยเคนหัวเราะชอบใจกับการฆ่าคำแสน จนคำแก้วเป็นห่วง