บทละครโทรทัศน์ บัลลังก์เมฆ ตอนที่ 23 หน้า 3
พอปานเทพได้ยินว่าปานรุ้งจะให้ปกรณ์มาดูแลก็แอบไม่พอใจ
ธันวาเดินเข้ามาหาปานรุ้ง “รถพร้อมแล้วครับคุณหญิง”
“เดี๋ยวแม่ไปหาผู้ใหญ่ที่จะให้ท่านไปสู่ขอหนูนิชาให้ลูกก่อนนะ” ปานรุ้งเดินออกไปกับธันวา
ปานเทพไม่พอใจ “ที่แท้ ..ก็จะปูทางให้ลูกชายตัวเองเข้ามาบริหารบริษัท ..ถ้าฉันแต่งงานเมื่อไหร่ จะยุให้นายแม่โอนทุกอย่างเป็นของฉันให้หมด!”
บริเวณลานจอดรถของกรมการทาง ปรกเดินถือแฟ้มงานกำลังจะเข้าในกรม สวนกับนิชาที่เดินถือแฟ้มออกมาจากในกรมพอดี ปรกกับนิชามัวแต่ก้มหน้าดูแฟ้ม จึงโดนเดินชนกันจนแฟ้มในมือของสองคนหล่นกระจาย
ปรกรีบเงยหน้าขอโทษ “ขอโทษครับ" พอเห็นว่าเป็นนิชาก็ชะงักไป “อ้าว..”
“คุณเป็นอะไรรึเปล่า”
“เปล่า” ปรกรีบเก็บเอกสารใส่แฟ้มให้นิชาเพื่อจะหนี ไม่อยากเจออีกฝ่ายให้รู้สึกเจ็บ
นิชามองปรกที่รีบเก็บเอกสาร “เอกสารอันนั่นของฉัน ไม่ใช่ของคุณ”
ปรกชะงักแล้วรีบเก็บเอกสารเรียงดีๆ นิชาเดินไปเก็บเอกสารของตัวเอง ปรกหยิบเอกสารแผ่นเดียวกับนิชาพร้อมๆ กันทำให้ทั้งคู่ใกล้ชิดเข้าไปอีก
“อันนี้ก็ของฉัน” นิชาเอ่ยบอก ปรกเงยหน้ามองเห็นว่าตัวเองอยู่ใกล้นิชาเกินไปจึงรีบถอยห่าง แล้วเก็บเอกสารของตัวเอง
“ถ้าคุณไม่เป็นไร ผมขอตัวนะ” ปรกลุกขึ้นยืนรีบเดินไป
นิชามองตามปรก “ทำไมต้องรีบขนาดนั้นด้วย?”
ปรกแอบหันมามองนิชา แต่แล้วก็ตัดใจเดินไป
ภายในร้านอาหารริมถนนแถวกรมทาง ปรกนั่งคนเดียว สีหน้าเหม่อๆ เศร้าๆ
แม่ค้าถือจานข้าวกระเพราไข่ดาวกรอบๆ มาให้ปรก “ข้าวกะเพราไก่ไข่ดาวกรอบๆ มาแล้วจ้ะคุณปรก”
“ขอบคุณนะครับ”
“วันนี้นึกว่าจะหนีไปล่าตามหาร้านอร่อยซะแล้ว”
“ไปตามล่าที่ไหน ก็ไม่มีใครทำกะเพราอร่อยเท่าที่นี่ ผมให้ไปเลย..10 ดาว !”
“ไม่เอาดาวได้ไหม ขอเปลี่ยนเป็นเบอร์หนุ่มๆที่ไหนสักคน ที่เขาอยากมีผู้หญิงทำกับข้าวเก่งคอยดูแล” แม่ค้ากระแซะปรก
ปรกแกล้งตลก “เสียดายจัง บ้านผมไม่มีครัว อดมีแฟนเป็นผู้หญิงทำกับข้าวเก่งเลย ..เดี๋ยวหาเพื่อนที่บ้านมีครัวให้นะ”
แม่ค้าตีแขนปรกหยอกๆ “พูดดีๆไม่ให้กิน เดี๋ยวจับไปฟินหลังร้านเลย” แล้วเดินออกไป
ปรกขำแล้วหยิบช้อนส้อมจะกิน นิชาเดินมากับธนากร
“เฮ้! คุณปรก ผมกับคุณนิชาขอนั่งด้วยได้ไหม เที่ยงทีไร เต็มร้านทุกที” ธนากรเอ่ยถาม
ปรกมองนิชา แล้วรวบช้อนส้อม “เอาสิ ผมกำลังจะไปพอดี”
นิชามองจานข้าวปรก “แต่คุณเพิ่งสั่งไม่ใช่เหรอ”
“ผมรีบไปดูงานน่ะ" ปรกหยิบมือถือโทรหาปกรณ์ว่า “ไงปกรณ์..มีเรื่องอะไรให้พี่ช่วยเหรอ?”