บทละครโทรทัศน์ บัลลังก์เมฆ ตอนที่ 21 หน้า 4
วิรินทร์หันไปโบกมือทักทายพี่แชมป์“ขอโทษนะคะพี่แชมป์ที่รินทร์เอาเสื้อที่พี่จ้างเพ้นท์ชื่อทีมฟุตบอลมาส่งช้า พอดีต้องเอาข้าวไปส่งให้ชมรมเชียร์ เขาเพิ่งโทรมาด่วนน่ะพี่ พี่เช็คเสื้อก่อนไหมคะ”
“ไม่ต้องหรอก งานรินทร์โอเคอยู่แล้ว” พี่แชมป์ยื่นเงินให้ “นี่ค่าเพ้นท์เสื้อ 20 ตัว”
วิรินทร์รับเงินมานับ “ขอบคุณมากค่ะพี่...เอ้อ! พี่แชมป์ชอบสะสมเสื้อทีมฟุตบอลใช่มั้ยคะ ..ตามดูใน IG ร้านของรินทร์ได้เลยนะ รินทร์เพิ่งได้ของล็อตใหม่มาเพียบเลย”
“ได้ ขอบใจมากนะรินทร์ เดี๋ยวพี่ไปซ้อมต่อก่อน” พี่แชมป์หอบเสื้อเดินออกไป
วิรินทร์หันกลับจะเดินไปอีกทาง ทันใดนั้นมีลูกบอลลอยมาโดนหัววิรินทร์อย่างจัง วิรินทร์ล้มลงกับพื้น พร้อมเอามือกุมหน้าไว้
ปกรณ์วิ่งเข้ามาดูวิรินทร์ด้วยสีหน้าตกใจ “เธอเป็นอะไรรึเปล่า ?”
วิรินทร์เอามือที่กุมหน้าออก แล้วเงยหน้าจะต่อว่าปกรณ์ “ก็เจ็บสิ !” แต่ระดับหน้าวิรินทร์อยู่ใกล้เคียงกับระดับเป้ากางเกงของปกรณ์ ทำให้วิรินทร์เห็นเป้ากางเกงของปกรณ์ขาดได้ทันที “เฮ้ย !!!!!”
ปกรณ์มองตามสายตาวิรินทร์ พลางก้มมองเป้ากางเกง พอเห็นเป้ากางเกงตัวเองขาด ก็ตกใจ “เฮ้ย !!!!!!”
ริมสนามฟุตบอลในมหาวิทยาลัย ปานวาดกำลังซ้อมเต้นอยู่ด้านหน้าแถวน.ศ.ปี 1 โดยมีอริศรา วีวี่ และน.ศ.ปี 3 น.ศ.ปี 4 คอยดูแล
เสียง น.ศ.หญิงเอ่ยนับจังหวะพร้อมกัน “1-2-….1-2-3-…1-2-…1-2 ..1-2..-1 !”
อริศราตะโกนบิวท์ทีมเชียร์ “เอ้า ! ..หนักแน่นกว่านี้อีก !”
เสียง น.ศ.หญิงเอ่ยนับจังหวะพร้อมกัน “1-2-….1-2-3-…1-2-…1-2 ..1-2..-1 !”
อริศราย้ำ “แน่นอีก !!”
เสียง น.ศ.หญิงเอ่ยนับจังหวะพร้อมกัน “1-2-….1-2-3-…1-2-…1-2 ..1-2..-1 !”
อริศราย้ำ “แน่นอีก !!”
“เว้ยยยยย !!! ถ้าแกอยากให้แน่นนัก มาเต้นเองเลยมา !” ปานวาดโวยเพื่อนอย่างหงุดหงิด
อริศราพูดกับปานวาดหน้าจ๋อยๆ “แหม ..พูดดีๆ ก็ได้ ไม่เห็นต้องดุเบย เอ้า ! ..พักก่อนๆๆ”
กลุ่มน.ศ. ปี 1 ต่างแยกย้ายกันไปพัก ปานวาดเดินกลับมาที่สแตนด์ แล้วก็ต้องชะงักที่เห็นโดมนั่งยิ้มให้ตนอยู่
“คุณ"
“กรี๊ดดดดดดด ..พี่โดม !!!” อริศราและวีวี่ ส่งเสียงปลื้มดังมาแต่ไกล
“คุณมาที่นี่ทำไม ?” ปานวาดถามเสียงห้วน
“พอดีเมื่อคืนก่อน ผมขอเบอร์ผู้หญิงคนนึงแล้วเขาท้าผมว่า..ถ้าผมฉลาดพอ ผมถึงจะได้เบอร์โทรเขา”
“คุณเลยตามฉันมาที่นี่งั้นสิ”
“ผมไม่ได้ตามคุณ” โดมยิ้มเจ้าเล่ห์
“ถ้าคุณไม่ได้ตามฉัน แล้วคุณรู้ได้ยังไว่าฉันเรียนที่นี่”