บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ บัลลังก์เมฆ ตอนที่ 32 (3/3)
วิรินทร์นั่งคิดๆว่าจะบอกปกรณ์เรื่องให้สร้อยทองกับเข้มดีไหม ?
ปกรณ์แอบย่องเข้ามากอดวิรินทร์ “จ๊ะเอ๋ ..นั่งเหม่อคิดถึงเค้าอยู่อ่ะดิ”
“กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”
“เมื่อกี้นี้เอง ..พอถึงปุ๊บ ..ก็ขึ้นมาหาลูกกับเมียปั๊บเลยนะ” ปกรณ์ไม่เห็นสร้อยทองของวิรินทร์แล้ว “สร้อยที่เราให้รินทร์ ..หายไปไหนล่ะ?”
วิรินทร์ชะงัก “รินทร์ถอดเก็บไว้ตอนอาบน้ำน่ะ”
“อ๋อ ..รินทร์กินอะไรรึยัง ? ..เมื่อกี้เราแวะซื้อขนมชิฟฟ่อนที่รินทร์ชอบมาด้วย ..เดี๋ยวเราลงไปเอามาให้รินทร์นะ” ปกรณ์วิ่งออกไป วิรินทร์มองตามปกรณ์เครียดๆ
ปานรุ้งยังนั่งดูภาพจากกล้องวงจรปิดในไอแพด ซึ่งเป็นภาพวิรินทร์ถอดสร้อยให้เข้ม และกอดกับเข้มด้วยสีหน้าเครียด ปกรณ์เดินลงบันไดมา
“ปกรณ์จะไปไหนลูก?”
“ผมจะไปเอาขนมกับนมขึ้นไปรินทร์น่ะครับ ..รินทร์กินเท่าไรก็ไม่อ้วน ..ผมกลัวลูกผมจะออกมาไม่จ้ำม่ำ ..เลยต้องบังคับให้กินถึงห้องน่ะครับ นายแม่”
ปานรุ้งเห็นปกรณ์ที่มีความสุขกับเรื่องลูกมากเท่าไร ก็ยิ่งห่วงว่าถ้าลูกไม่ใช่ลูกปกรณ์ ปกรณ์จะเจ็บขนาดไหน “ปกรณ์รักลูกกับรินทร์มากนะ”
ปกรณ์ยิ้ม “ครับนายแม่ รักที่สุดเลย”
ปานรุ้งห่วงลูก “แม่อยากเห็นลูกมีความสุขอย่างนี้ไปตลอด ..แต่จำที่แม่บอกได้ไหม ..อย่ารักอะไรมากเกินไปอย่างแม่ ..เพราะมันอาจทำให้เราตาบอดจนมองไม่เห็นความผิดพลาด แล้วสุดท้ายเราจะเจ็บมาก ..แม่ไม่อยากเห็นลูกเสียใจ”
ปกรณ์ชะงัก “นายแม่พูดอะไรน่ะครับ?”
ปานรุ้งมองปกรณ์อย่างลังเล แล้วตัดสินใจ “แม่มีอะไรจะให้ลูกดู”
ปกรณ์มองปานรุ้งอย่างชะงัก “อะไรเหรอครับนายแม่?”
ปานรุ้งยื่นไอแพดให้ปกรณ์ ปกรณ์มองไอแพดอย่างสงสัย
ปกรณ์มองรูปในไอแพดอารมณ์แบบ ..ไม่อยากจะเชื่อ
“แม่ถามวิรินทร์เรื่องสร้อยแล้ว แต่เขาโกหกว่าเก็บสร้อยไว้บนห้อง”
ปกรณ์มองปานรุ้งอย่างชะงักอีกครั้ง แล้วคิดถึงตอนที่ตัวเองถามวิรินทร์เรื่องสร้อย แล้ววิรินทร์ตอบอีกอย่าง
“สร้อยที่เราให้รินทร์ ..หายไปไหนล่ะ?”
“รินทร์ถอดเก็บไว้ตอนอาบน้ำน่ะ”
ปกรณ์ยืนอึ้ง “ทำไมรินทร์ต้องโกหกด้วย?”