บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ บัลลังก์เมฆ ตอนที่ 32 (3/3) หน้า 5

“แม่ขอร้อง ..อย่ารื้อฟื้นเรื่องนี้ให้น้องเจ็บอีก!” ปานรุ้งเดินเข้าห้องทำงานไป

ปรกกับนิชามองตามปานรุ้ง แล้วมองหน้ากันอย่างเครียด

ปกรณ์นั่งคุยกับวาสุเทพ  โดยในมือปกรณ์..ถือรองเท้าผ้าของเด็กอ่อน “วันนี้ผมแวะไปร้านขายของเด็กมา ..ผมจำได้ว่ารินทร์ชอบสีฟ้า ..ผมเลยซื้อรองเท้าคู่แรกของลูกเป็นสีฟ้า ..กะเอามาโชว์รินทร์ ..คิดว่ารินทร์ต้องปลื้มใจที่ผมรักทั้งเขาและลูกมาก” ปกรณ์กำรองเท้าผ้าของเด็กแน่น  แสดงอาการเจ็บปวด “แต่ผมต้องกลับมาเจอว่าที่ผ่านมา ...เขาหลอกผม” ปกรณ์ร้องไห้บนตักวาสุเทพ

วาสุเทพมองลูกอย่างสงสาร  อยากจะช่วย  แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ วาสุเทพพยายามพูด “อย่า...ร้อง...”

ปกรณ์ร้องไห้กอดวาสุเทพอย่างเจ็บปวด วาสุเทพมองลูกอย่างเจ็บปวดเช่นกัน

หน้าแฟลตวิรินทร์ เข้มที่กำลังโมโหเดินมาที่มอเตอร์ไซด์ของตัวเอง โดยวิรินทร์พยายามดึงแขนเพื่อห้ามเข้มไว้

“รินทร์!! ปล่อยพี่!! พี่จะไปกระทืบไอ้หน้าจืดนั่นที่มันคิดว่าลูกในท้องไม่ใช่ลูกของมัน!!”

“อย่าพี่เข้ม!! ไม่ต้องไป!!”

“รินทร์จะปกป้องมันทำไม?! มันทำให้รินทร์เสียใจนะ!!”

“มันก็แค่วันนี้เท่านั้นแหละพี่เข้ม!” เข้มชะงัก “พี่เข้มไม่ต้องไปยุ่งกับคนๆนั้นอีกแล้ว เพราะต่อไปนี้รินทร์กับเค้า ไม่มีอะไรต่อกันอีก!!”

“รินทร์หมายความว่ายังไง?”

“ต่อไปนี้ชีวิตรินทร์จะไม่มีคนชื่อปกรณ์อีกแล้ว...”

เข้มอึ้งเพราะรู้ว่าวิรินทร์จะทำอย่างที่พูดจริงๆ ทั้งๆที่วิรินทร์ยังรักปกรณ์อยู่ 

ปกรณ์ดูแลวาสุเทพ เห็นว่าปกรณ์ดูเศร้าๆ ปานรุ้งเข้ามามองปกรณ์ด้วยความเป็นห่วงลูก

วิรินทร์ดูแลแม่ที่เริ่มอาการดีขึ้น แต่ก็คิดถึงปกรณ์ 

แม่สามองอาการวิรินทร์

เข้มมองวิรินทร์อย่างเห็นใจ

ปกรณ์เดินผ่านคลีนิคที่มีคนท้องนั่งรอตรวจ ปกรณ์มองเข้าไปในคลีนิคอย่างเจ็บปวด

วิรินทร์แอบนั่งร้องไห้คนเดียวอย่างเจ็บปวด เข้มแอบมาเห็น เข้มทั้งสงสารวิรินทร์และโกรธปกรณ์ !!!

ปรกกับปกรณ์และน้อยออกมาจากห้องตรวจ โดยมีพยาบาลตามมา