บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ บัลลังก์เมฆ ตอนที่ 32 (3/3) หน้า 3
ปกรณ์กดดูเบอร์ที่โทรออก ก็เห็นเบอร์ของเข้ม “เข้มเนี่ยเหรอเพื่อน?”
“ใช่ !!!”
“คงเป็นเพื่อนที่รักกันมากสินะ จนเอาสร้อยทองของเราไปให้มันน่ะ!!”
วิรินทร์ชะงัก “อะไรนะ ? ..นายรู้ได้ยังไง”
ปานรุ้งเข็นรถเข็นสำหรับคนพิการเข้ามา โดยมีน้อยเดินตาม ปกรณ์เดินไปหยิบไอแพดจากน้อยแล้วเปิดรูปวิรินทร์กอดกับเข้ม ให้วิรินทร์ดู วิรินทร์มองรูปอย่างชะงัก
วิรินทร์พยายามจะอธิบาย “ปกรณ์ฟังเราก่อน ..”
ปกรณ์เจ็บปวด “ทำไมรินทร์ถึงทำกับเราอย่างนี้ !!! รินทร์โกหกทุกคนว่าออกไปหาเพื่อน ..ที่แท้รินทร์ออกไปหาไอ้เข้มใช่ไหม !!”
“ใช่ ..”
ปกรณ์ยิ่งเจ็บ “รินทร์ ...”
วิรินทร์จะอธิบาย “แต่ว่า ....”
ปกรณ์ไม่ฟัง ปาไอแพดทิ้ง แล้วตะโกนใส่วิรินทร์อย่างเจ็บและโกรธ “รินทร์ทำอย่างนี้ได้ไง!!!”
ปานรุ้งอึ้ง “ปกรณ์ !!!!”
วาสุเทพนอนอยู่ แล้วตื่นขึ้นเพราะได้ยินเสียงปกรณ์กับวิรินทร์ทะเลาะกัน วาสุเทพมีสีหน้าเป็นห่วงว่าเกิดอะไรขึ้น !!!
“ตกลงที่นายแม่เคยเตือนเรามันเป็นความจริงใช่ไหม !! ..รินทร์ไม่เคยรักเรา ..รินทร์ยอมนอนกับเราเพราะเงิน !!!”
วิรินทร์มองปกรณ์อย่างเจ็บปวด “นายคิดอย่างนั้นเหรอ?”
“เมื่อก่อนก็ไม่คิด ..แต่ตอนนี้ ..เราคิด!!”
“แล้วแม่นายบอกอะไรอีกล่ะ ..” วิรินทร์ประชด “นอกจากเรายอมนอนกับนายเพื่อหวังเงินแล้ว ยังบอกว่าเรายอมปล่อยให้ตัวเองท้องเพื่อจับนายด้วยไหม!”
“อย่ามาก้าวร้าวแม่เรา !! ..เมื่อก่อนเราคิดว่านายแม่มองรินทร์ผิด ..แต่ตอนนี้ ..เราควรเชื่อแม่ ..เราควรเลิกโง่ให้รินทร์หลอกสักที !!”
ปานรุ้งปราม “ปกรณ์ ..พอแล้ว !! ค่อยๆพูดกัน”
“เอาเลย ..พูดมาเลยว่าเราหลอกอะไรนาย”
“ลูกในท้องของรินทร์ ..ใช่ลูกของเรารึเปล่า?”
วิรินทร์มองปกรณ์อึ้งๆ ไม่คิดว่าปกรณ์จะพูดอย่างนี้ “..กรณ์คิดว่าเด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกของกรณ์เหรอ?”
“เราก็อยากรู้ ..ถึงได้ถามนี่ไง !!”
วิรินทร์ประชด “แม่นายพูดอะไร ..ก็ตามนั้นแหละ!” วิรินทร์เดินออกจากบ้านไปทันที