บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ บัลลังก์เมฆ ตอนที่ 32 (3/3) หน้า 18

“ไม่ได้หรอกลูก ..มันอยู่สูง”

“เดี๋ยวเราก็นั่งเครื่องบินไปเอาได้ไหมคะ”

“ต่อให้ขึ้นเครื่องบิน ..ก็เอาเมฆนั้นมาไม่ได้หรอกลูก”

“ทำไมล่ะคะ”

“เพราะความสวยงามที่ลูกเห็น ..มันอาจไม่มีจริง” ปานรุ้งมองเกื้อ “ขอบใจนะเกื้อ ..ที่ขับรถให้ฉัน ..เหมือนวันแรกที่ฉันมา ..เธอก็เป็นคนรับฉัน ..วันนั้นฉันมาอย่างคนที่ไม่มีอะไรเลย ..และฉันตั้งใจว่าจะกลับมา กอบโกย ไขว่คว้าทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันจะคว้าได้..ไม่ว่าจะเป็นเงินทอง ชื่อเสียงหรือความรัก เพื่อชดเชยในสิ่งที่ฉันขาดไป …และวันนี้ ..ฉันผ่านการกอบโกย ไขว้คว้าทุกอย่าง …สุดท้าย ..เธอก็กำลังพาฉันกลับสู่จุดที่ฉันเริ่มต้น …คือไม่มีอะไรเลย”

เกื้อมองปานรุ้งผ่านกระจกส่องหลัง

ปานรุ้งมองท้องฟ้า แล้วมองบ้านสมุทรเทวา จนกระทั่งรถวิ่งไกลออกมา….มองไม่เห็น บ้านสมุทรเทวา …”สุดท้ายก็เหลือแค่ความว่างเปล่า”

--- จบบริบูรณ์ ---