รีเซต

บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 17 หน้า 3

บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 17 หน้า 3
27 พฤษภาคม 2558 ( 00:42 )
2.1M
ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 17
17 หน้า

มือปืน 3 คนเดินเข้ามา เฉียง จิวไม่ได้ยืนอยู่ในจุดที่ยืนเมื่อครู่นี้แล้ว

“เสร็จงานที่ภูเก็ตแล้วอั๊วะว่าจะวางมือ  อยากไปทำอย่างอื่นจะได้อยู่กับลูกเมียมั่ง”

มือปืนอีกคนหยิบปืนออกมาเช็ค “อย่าพูดให้เสี่ยได้ยินล่ะ ลื้อโดนยิงไส้แตกแน่”

ระหว่างที่คุยกัน  มือปืนทั้งหมดเดินมายืนบ้างนั่งบ้างที่โต๊ะตัวหนึ่ง เฉียง  จิวหมอบอยู่ใต้โต๊ะ เฉียงสบตาจิวแล้วพยักหน้า ทั้งคู่ค่อยๆคลานออกมาจากใต้โต๊ะ เห็นพวกมือปืนยืน/นั่งหันหลังให้ เฉียง จิวคลานออกมาอย่างใจเย็น  เงียบกริบแล้วทั้งคู่ก็ชะงักกึก เหงื่อแตกพลั่กเมื่อได้ยินเสียงตะคอก “เฮ้ย!!!หยุด!!!!”

มือปืนคนหนึ่งเดินมาดึงบุหรี่ออกจากปากมือปืนอีกคนอย่างยัวะ

“ใครให้ลื้อสูบบุหรี่ในนี้วะ เกิดไฟไหม้ขึ้นมา เดี๋ยวได้ถูกลากไปเผากันหมดนี่หรอก”

เฉียง จิวถอนใจเฮือก  เมื่อเห็นว่าทั้ง 3 คนไม่ได้สนใจตนเองจึงรีบคลานออกมาอย่างไว

 

เฉียงเปิดประตูเข้ามาในบ้าน แล้วก็ชะงักเมื่อเห็น โบตั๋นหลับฟุบไปกับโต๊ะโดยที่อาหาร  จาน  ชาม  ช้อนและดอกไม้ยังวางอยู่เหมือนเดิม เฉียงรู้สึกผิดรีบเข้ามาปลุกโบตั๋น แตะที่แขนอย่างแผ่วเบา “โบตั๋น..โบตั๋น”

โบตั๋นขยับตัว ลืมตาขึ้นมา “อาเฉียง”

“ผม..ขอโทษ ผมติดงานสำคัญ คุณ..กินข้าวรึยัง”

“ยังเลยค่ะ ฉันรอคุณอยู่”

เฉียงรู้สึกผิดหนักขึ้นไปอีก “ไม่น่ารอเลย”  

“ไม่เป็นไร  เดี๋ยวฉันไปติดเตาอุ่นกับข้าวให้นะ” โบตั๋นจะยกจาน ชามกับข้าวออกไป

“อย่าเลย  ดึกแล้ว  ผมกินได้  แต่ถ้าคุณอยากกินร้อนๆ  ผมอุ่นให้เอง..มา” 

“ไม่ต้องค่ะ ฉันกินได้” โบตั๋นตักข้าวใส่จาน “ตอนอยู่หอพัก  ฉันกินข้าวกับกับเย็นๆ ชืดๆบ่อยๆ”

“ทำไมล่ะครับ”

โบตั๋นหน้าสลดนิดหนึ่ง “เฮียติดงาน  มากินด้วยไม่ได้ค่ะ”

เฉียงปลอบใจ “ไม่เป็นไรนะ  กินกันเถอะ”

ทั้งคู่ตักข้าวกิน  โบตั๋นทนไม่ไหว “อุ่นเถอะค่ะ  มันไม่อร่อยแล้ว”

โบตั๋นจะยกถ้วยกับข้าวออกไป เฉียงห้ามไว้ “อร่อยมากครับ”  เฉียงวางกับข้าวลง

“บางครั้งความอร่อยมันก็ไม่ได้อยู่ที่รสชาติ  แต่อยู่ที่ความตั้งใจ  ความใส่ใจของคุณทำให้อาหารมื้อนี้อร่อยมาก  ผมจะจำไปจนวันตายว่าเคยได้กินอาหารอร่อยอย่างนี้”

เฉียงกินข้าวโชว์อย่างเอร็ดอร่อยจริงๆ โบตั๋นยิ้มปลื้มน้ำตาคลอ

“ขอบคุณนะคะอาเฉียง  ที่กลับมากินข้าวกับฉันตามสัญญา”

เฉียงส่งยิ้มอบอุ่นให้โบตั๋น  เป็นยิ้มที่โบตั๋นไขว่คว้าอยากได้มานาน แต่ ไม่เคยได้จากใครบางคนเลยสักครั้ง  

 

ซินแสง้วงเดินมาปิดประตูที่หอสวดมนต์ แล้วเหลือบเห็น ธามนั่งนิ่งอยู่หน้าองค์พระและเทพต่างๆ 


17 หน้า