บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 17 หน้า 4
ซินแสง้วงเดินมาหา “ดึกแล้วนะอาธาม ยังไม่กลับอีกเหรอ”
“ขอผมนั่งตั้งสติอีกสักพักนะครับซินแส”
“ทุกข์ใจเรื่องอะไร”
“เรื่อง..งานครับ”
“ทุกข์จากงานทำให้เราคิดหนักจนไม่มีเวลานอน ทุกข์จากความรักทำให้เราคิดหนักจนไม่อยากนอน ลื้อแบกทุกข์สองอย่างไว้คนเดียวไม่ได้หรอกนะอาธาม”
“ผม..กำลังคิดครับว่า ถึงเวลาที่ต้องตัดบางสิ่งบางอย่างออกไปจากชีวิต”
ซินแสง้วงพยักหน้า “ลื้อรู้ผิดชอบชั่วดี ลื้อทำได้อาธาม” ซินแสง้วงพูดจบก็เดินออกไปเงียบๆ
ธามคิดถึงสิ่งที่ต้องตัดออกไปจากชีวิต
ตอนเจอกันครั้งแรกที่สนามบิน) / วิ่งตามกัน / ที่โต๊ะบิลเลียด / ธามยัวะจูบย่าหยา / กลางสายฝน / ธามเห็นย่าหยาในชุดแต่งงาน
ห้องพักย่าหยา ย่าหยานั่งหน้านิ่งที่กระจกโต๊ะเครื่องแป้งในมือมีนาฬิกาที่ชลธีให้ไว้ ย่าหยาคิดทบทวนเรื่องราวที่ผ่านมา
จันทร์ชมพูเจอชลธีครั้งแรก) / ย่าหยาเจอธามครั้งแรก / ชลธีแนะนำตัวกับจันทร์ชมพู / ธามดึงย่าหยาผ่านย่านโลกีย์ / ชลธีวิ่งไล่จันทร์ชมพูที่ทะเล) / ธามให้ย่าหยาหนี / ชลธีเต้นรำกับจันทร์ / ธามเต้นรำกับย่าหยา / ชลธีส่งจ.ม.บอกรัก / ธามบอกฉันรักเธอ
ย่าหยาทั้งเครียดทั้งสับสน นึกถึงคำพูดสุ่ย
“คนเราเกิดหนเดียวตายหนเดียวนะอาหยา ลื้อทำอะไรมีเหตุผลเพื่อคนอื่นทุกครั้ง ถ้าจะทำอะไรเพื่อตัวเองบ้างสักครั้ง มันผิดมากมั้ย ลองถามใจตัวเองดู”
ย่าหยาจับสร้อยนาฬิกาที่อยู่ในมือแน่นเหมือนตัดสินใจว่าจะทำอะไรบางอย่าง ย่าหยสออกไป
ธามนั่งอยู่หน้าองค์พระและเทพต่างๆเหมือนเดิม ท่ามกลางแสงเทียนมะลังมะเลือง บรรยากาศรอบตัวมืดมิด จนเปลี่ยนเวลาเป็นเช้า บรรยากาศรอบตัวสว่างสดใส ธามยังคงนั่งอยู่ที่เดิมท่าเดิม ซินแสง้วงเดินกวาดเศษใบไม้ที่ลานด้านหน้าหอสวดมนต์ แล้วหันมาเห็นธามจึงหยุดมองที่ประตู สักครู่ธามสูดหายใจลึกเหมือนตัดใจจากอะไรบางอย่างได้ ก่อนจะลุกเดินออกไป ซินแสง้วงมองตามธามไป