บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 5 หน้า 2
“ในโลกนี้มีผู้หญิงตั้งมากมาย ทำไมลื้อคิดว่าเป็นคนคนเดียวกัน”
“มีผู้หญิงมากมายในโลกนี้ก็จริง แต่คงไม่มีใครเลือกผ้าสีเดียวกัน ปักด้วยไหมแบบเดียวกัน และใช้ลายปักเหมือนกันบนผ้าเช็ดหน้าแบบนี้” ธามยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ซินแสดู
ซินแสเห็นลวดลายและสีสันบนผ้าแล้วอึ้ง เพราะเป็นผ้าและลายที่เหมือนกับที่ย่าหยาส่งมาให้ซินแสเป็นสิบๆผืน เพื่อให้ซินแสเก็บไว้ให้ชลธีเป๊ะ
“ผมเคยได้ผ้าเช็ดหน้าแบบเดียวกันนี้จากผู้หญิงที่มีบุญคุณกับผมที่เซี่ยงไฮ้”
“ลื้อสองคนมีชะตาร่วมกัน”
“เธอคงมาเที่ยวที่นี่แล้วคงกลับเซี่ยงไฮ้เลย” ธามถอนใจ “ผมอยากเจอเธอสักครั้ง อยากจะขอบคุณ จนโอกาสมาถึงแล้ว แต่ก็..คลาดกันจนได้”
ซินแสกวาดพื้นต่อ “คนเรามักมองหาสิ่งที่อยู่ไกลตัว มากกว่าสิ่งที่อยู่ใกล้”
ธามไม่ทันได้ค้นหานัยยะที่ซินแสซ่อนไว้ในคำพูด ธามนึกถึงอีกเรื่องที่สำคัญและต้องบอกซินแสมากกว่า ธามตัดสินใจพูด “จันทร์ชมพูตายแล้วครับซินแส ผมไปเจอศพเขามา”
ซินแซชะงักหันมามองธาม
หน้าห้องพักซินแสง้วงในศาลเจ้า ซินแสเทน้ำชาลงถ้วยแล้วส่งให้ธาม “ลื้อทำถูกแล้วที่ให้อภัยอี”
ธามยังแค้นใจ “ผู้หญิงคนนั้นทำผมฝันร้ายมาเจ็ดปี!!!!”
“การให้อภัย จะทำให้ลื้อหลุดพ้นจากฝันร้าย”
“ที่ให้อภัยก็เพราะเห็นว่าอีตายชดใช้กรรมไปแล้ว แต่ไอ้คนบงการที่มันยังมีชีวิตอยู่ ผมไม่มีวันให้อภัยมันเด็ดขาด!!!!!!!!!”
ซินแสมองธามที่นั่งขบกรามกำมือแน่นแล้วถอนใจ..รู้ล่วงหน้าว่าธามจะต้องเหนื่อยกายเหนื่อยใจไปอีกนาน
ห้องทำงานบ่อนพนันเสี่ยเล้ง เสี่ยเล้งกำลังเช็ดปืนในมือ
ซ้งวางแก้วกาแฟดำลงตรงหน้าเสี่ยเล้ง “กาแฟครับ นายใหญ่”
เสี่ยเล้งชะงัก คิดถึงเหตุการณ์เมื่อตอนเย็น
เสี่ยเล้งถามย่าหยา “กาแฟมั้ย”
“ไม่ค่ะ ฉันไม่ดื่มกาแฟ ขอเป็นชานมเย็นที่หนึ่งค่ะ ขอนมข้น 2 ช้อน น้ำตาล 1 ช้อนนะคะ”
ปีพ.ศ.2469 ร้านกาแฟเอี๊ยะแซ เสี่ยเล้งในวัย 20 กำลังเก็บแก้วของลูกค้าเก่าลงกระเป๋งสังกะสี เจินเดินเข้ามา เสี่ยเล้งเงยหน้ามองเจิน แล้วเชิญให้นั่ง “เชิญครับคุณเจิน เชิญ”
“ขอบใจนะอาเล้ง” เจินลงนั่ง หลิวเจียหลินแม่ของชลธีในวัย 17 ตามเข้ามานั่งข้างๆ
เสี่ยเล้งก้มหน้าก้มตาเช็ดโต๊ะ “สั่งอะไรดีครับ”