บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 13
หน้าฉั่วเทียนเหลา เสี่ยเล้งควงย่าหยาออกมา
สุ่ยเข้ามาหน้าผมเช้งกระเด๊ะ ถามเสียงหวาน“จะไปไหนคะเสี่ย”
ธามได้ยินเสียงสุ่ย ยิ้มมุมปากนิดหนึ่งก่อนจะเดินเชิดๆเริ่ดๆเข้าไปในฉั่วเทียนเหลา
“พาย่าหยาไปเต้นรำที่บางปู”
“อ๊ายยย ไม่ได้นะคะเสี่ย วันนี้วันเกิดสุ่ย สุ่ยอยากให้แขกประจำอยู่ฉลองกับสุ่ยด้วยน่ะค่ะ..นะคะ”
เสี่ยเล้งหันไปมองย่าหยาส่งสายตาถามกลายๆว่าเอาไงดี
ในฉั่วเทียนเหลา โบตั๋นกำลังร้องเพลงอยู่บนเวที ธามเดินเข้าไปด้านใน โบตั๋นหันมาเห็นธามแล้วแทบร้องเพลงต่อไม่ได้ ธามมองโบตั๋นแล้วทำเหมือนเห็นคนแปลกหน้า ธามเดินไปนั่งโต๊ะประจำ ในขณะที่โบตั๋นพยายามอย่างยิ่งที่จะประคับประคองตัวเองให้ร้องเพลงไปได้ตลอดรอดฝั่ง
ย่าหยา เสี่ยเล้ง สุ่ยเดินกลับเข้ามาด้านใน
หยกมณีเข้ามาทัก “ร้านเอาชุดมาส่งแล้วแจ้ สวยเชียว”
สุ่ยอ้างกับเสี่ยเล้ง “สุ่ยขอตัวไปเปลี่ยนชุดก่อนนะค้า” สุ่ยเดินไปทางห้องทำงาน
“เลยอดไปบางปูเลยนะคะเสี่ย”
“อั๊วะอยู่ที่ไหนก็ได้ที่มีอาหยาอยู่ด้วย”
หยกมณีหยอก “แจ้รู้จักเสี่ยมาเป็นสิบปียังไม่เคยได้ยินเสี่ยพูดหวานๆกับใครอย่างนี้มาก่อนเลย น่าอิจฉาอาหยาจริงๆ”
ย่าหยาไม่พูดอะไรได้แต่ยิ้มหวาน เสี่ยเล้งยิ่งมองยิ่งหลง..“ลื้อร้องเพลงโปรดอั๊วะนะอาหยก อั๊วะจะเต้นรำกับอาหยาที่นี่”
“ได้ค่ะเสี่ย” หยกมณีเดินออกไป
เสี่ยเล้งมองย่าหยา..ครึ้มอกครึ้มใจ
โบตั๋นร้องเพลงในท่อนสุดท้ายจบลง โบตั๋นทอดสายตามองธาม ธามมองโบตั๋นหน้านิ่ง..แววตาปราศจากความรู้สึกรัก ผูกพัน โกรธ เกลียดหรืออะไรใดใดทั้งสิ้น โบตั๋นรีบหลบสายตาอันเย็นชาและเมินเฉยนั้นก่อนจะเดินลงเวทีไป หยกมณีเดินขึ้นเวทีแทนที่ ย่าหยาควงเสี่ยเล้งเดินผ่ากลางห้องเข้ามา