บทละครโทรทัศน์ ซีรี่ส์เลือดมังกร กระทิง ตอนที่ 13 หน้า 5
“ฉันก็ไม่ต่างจากคุณ”
“ผม..ไม่แน่ใจว่าจะทนอยู่ในสภาพนี้ไปได้นานแค่ไหน..มัน..ทรมาน”
“ถ้าเรายอมแพ้ตอนนี้ เราจะทรมานน้อยลงเหรอ” เฉียงอึ้ง “เราจะหนีไปไหน เราก็ต้องติดอยู่กับความรู้สึกผิดไปจนตาย” ทั้งคู่หันมามองกันตาละห้อย “เราจะตายอย่างคนที่ทำอะไรถูกต้องในชีวิตบ้าง หรือจะยอมตายอย่างคนที่ได้ชื่อว่าเนรคุณคนไปตลอดชีวิตดีล่ะ อาเฉียง”
เฉียงยื่นมือมาจับมือโบตั๋น ต่างคนต่างมองกันด้วยหัวใจโหยไห้
เสี่ยเล้งขับรถมาจอดหน้าโรงแรมหมู่ตัน ย่าหยาเปิดประตูลงมา เสี่ยเล้งเปิดประตูตาม เสี่ยเล้งห่วงใยมากมาย “แน่ใจนะอาหยาว่าไม่ไปหาหมอ”
“ฉันไม่เป็นอะไรมากค่ะ แค่อยากพักแค่นั้น”
“ถ้างั้นก็ขึ้นไปพักผ่อนเถอะ” ย่าหยาพยักหน้ายิ้มให้นิดๆ ก่อนจะผละมา
เสี่ยเล้งยังอาลัยอาวรณ์ “อาหยา” ย่าหยาหันมา “ได้เต้นรำกับเธอ ฉันมีความสุขมาก”
“ฉันก็เหมือนกันค่ะ”
เสี่ยเล้งยิ้ม..เดินมาจับมือย่าหยา “ขอบใจมากนะ” เสี่ยเล้งดึงมือย่าหยาขึ้นมาหอมอย่างทะนุถนอม ก่อนจะเคลื่อนตัวไปหอมแก้ม
ย่าหยารอจนจมูกเล้งเกือบแตะแก้มตัวเอง แล้วขยับผละออกเล็กน้อยอย่างมีชั้นเชิง ทำเอาใจเสี่ยเล้งสั่นไหว “เก็บไว้หลังแต่งงานนะคะ”
เสี่ยเล้งหัวใจพองฟู “เธอคิดเรื่องแต่งงานแล้ว”
“ค่ะ”
“แล้ว..เมื่อไหร่ล่ะอาหยา”
“เมื่อเสี่ยพิสูจน์ให้ฉันเห็นว่าเสี่ยรักฉันจริง”
“ฉันรักเธอ”
ย่าหยาโปรยเสน่ห์แพรวพราว “เกือบใจอ่อนแล้วค่ะ ราตรีสวัสดิ์นะคะ” ประโยคปิดท้ายของย่าหยา ทำให้เสี่ยเล้งจำต้องตัดใจโบกมือลาแล้วเดินไปขึ้นรถขับรถออกไป ย่าหยามองตามรถอย่างเหยียดหยัน ก่อนจะหันกลับเข้าโรงแรม แล้วย่าหยาก็ต้องชะงัก เมื่อเห็นธามยืนหน้าขมึงทึงอยู่ตรงหน้า
ธามหน้านิ่ง “มีความสุขกันจัง”
ย่าหยาถอนใจเฮือกแล้วพ่นเป็นชุด “คุณจะตามฉันมาทำไม ดึกดื่นป่านนี้ ฉันไม่มีอารมณ์จะทะเลาะกับคุณนะ ฉันอยากนอน พรุ่งนี้ฉันต้องทำงาน เข้าใจมั้ย”
ธามถามกวนๆ “ก็แค่มาดูว่าเสี่ยเล้งมันมาส่งเธอที่นี่ หรือพาไปที่บ้านมัน..แค่นั้น”
ธามเดินผละออกมา ในขณะที่ย่าหยาอึ้ง..อะไรวะ เดินมาดู..แค่เนี้ยนะ